Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Μετά το αδιέξοδο των όπλων, το αδιέξοδο της εκεχειρίας

Ανταίος, Χρυσοστομίδης

Αυγή της Κυριακής, 2009-01-25


Τώρα που τα όπλα σίγησαν στα μεσανατολικά χώματα, είναι ίσως ο καιρός για κάποιες ψύχραιμες σκέψεις και εκτιμήσεις. Και παρότι ένας πόλεμος δεν έχει ποτέ νικητές, είναι ίσως ο καιρός να δοθεί απάντηση στο ερώτημα: τόσες χαμένες ζωές και τόσες υλικές καταστροφές έφεραν κάποια από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές σε καλύτερη θέση από αυτή στην οποία βρισκόντουσαν πριν τις τελευταίες πολεμικές επιχειρήσεις;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ισραηλινοί, στη σύγκρουση αυτή, έδειξαν τον χειρότερο εαυτό τους. Όποια κι αν ήταν η λογική που τους έσπρωξε να επιτεθούν στη Γάζα -η συνεχιζόμενη αίσθηση ανασφάλειας που νιώθουν οι Ισραηλινοί πολίτες από τις ρουκέτες που κάθε τόσο ρίχνει η Χαμάς, η αναχώρηση του «πιστού φίλου» Μπους από την αμερικανική ηγεσία, η μεγάλη διαφορά υπέρ του δεξιού Νετανιάχου στις δημοσκοπήσεις- η (προοδευτική, όπως θεωρείται) κυβέρνηση του Ισραήλ ξεπέρασε τον εαυτό της: η διαφορά των 1300 νεκρών Παλαιστινίων σε σχέση με τους 13 Ισραηλινούς νεκρούς αποτυπώνει καθαρά ότι η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα δεν ήταν μια αμυντική κίνηση -όπως βιάστηκε από την αρχή η ισραηλινή προπαγάνδα να δηλώσει- αλλά μια σαφέστατη επιθετική, στρατηγική κίνηση. Η Χαμάς έπρεπε να υποταχτεί, ίσως και να εξαφανιστεί. Και μπροστά σε αυτόν τον στόχο δεν είχε καμιά σημασία αν, εκτός από τους αρχηγούς της Χαμάς, βαλλόταν ο πληθυσμός της Γάζας, οι άοπλοι άντρες, τα γυναικόπαιδα, οι ηλικιωμένοι. Οι υπερχίλιοι νεκροί θεωρήθηκαν στην καλύτερη περίπτωση «παράπλευρες απώλειες» ενός «δίκαιου» πολέμου, κάτι το σχεδόν «φυσικό», το «αναπόφευκτο».

Παράξενη αντίληψη για ένα κράτος που δεν χάνει την ευκαιρία να διαλαλεί όχι μόνο τον δημοκρατικό του χαρακτήρα αλλά και τις ειρηνικές του προθέσεις και τη διάθεσή του να τα βρει «τελικά» με τον εχθρό. Ειλικρινά πιστεύει το Ισραήλ ότι σπέρνοντας τυφλά τον θάνατο στον παλαιστινιακό πληθυσμό, θα μπορέσει κάποτε να συνάψει ειρήνη μαζί του; Ειλικρινά πιστεύουν οι κυβερνήσεις του Ισραήλ ότι σκοτώνοντας γυναικόπαιδα, στο τέλος θα βγει ηττημένη η Χαμάς; Ειλικρινά πιστεύουν ότι με τον (σημερινό) πόλεμο βοηθούν την (αυριανή) ειρήνη;

Το είπε καλύτερα από όλους ο Νταβίντ Γκρόσμαν, ο ένας εκ των τριών διάσημων πλέον αριστερών συγγραφέων του Ισραήλ σε δήλωσή του στην εφημερίδα Χααρέτζ: «Η επιτυχία της Γάζας αποδεικνύει ότι το Ισραήλ είναι ισχυρό, όχι ότι έχει δίκιο».

**

Βεβαίως, στο μεσανατολικό κουβάρι, το Ισραήλ έχει ένα σοβαρό επιχείρημα στο οπλοστάσιό του: η Χαμάς και οι φανατικοί ισλαμιστές που κινούνται από το Ιράν και, εν μέρει, από τη Συρία, αρνούνται την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Κι όσο η Χαμάς θα αρνείται το δικαίωμα στους Ισραηλινούς να έχουν μια δική τους πατρίδα, τόσο δεν θα υπάρχει ειρήνη στη Μέση Ανατολή, τόσο δεν θα έχουν κράτος και οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, από μια άποψη, οι χιλιάδες Παλαιστίνιοι νεκροί, αυτή η συνεχής φάμπρικα ηρώων και μαρτύρων, δυσκολεύουν τους ίδιους τους Παλαιστίνιους να δουν καθαρά το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει. Η συναισθηματική φόρτιση, το διαρκές πένθος, η φτώχεια, η δυστυχία, ο αυταρχισμός, η έλλειψη δημοκρατίας και ο θρησκευτικός φανατισμός δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ καλός σύμβουλος για οποιοδήποτε λαό - πόσο μάλλον για τους Παλαιστίνιους που έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα σοβαρό εμφύλιο σπαραγμό.

Όσο όμως κι αν δεν αρέσει στη Χαμάς, το Ισραήλ δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει εκεί όπου -για ιστορικούς, θρησκευτικούς ή όποιους άλλους λόγους- αποφασίστηκε να υπάρχει. Το συμφέρον και των δύο λαών θα ήταν επομένως να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να μοιράσουν την πατρίδα που τους αναλογεί, κι αντί να γεμίζουν την έρημο με διαρκώς περισσότερα χαλάσματα, να την κάνουν όαση, όαση συνεννόησης και συνεργασίας (που έλεγαν παλιά οι κομουνιστές) των δύο λαών.

**

Ποια, αντίθετα, η στρατηγική της Χαμάς; Η πολιτική της (της απόλυτης αδιαλλαξίας) μπορεί να οδηγήσει κάπου; Τι νόημα έχουν τόσες θυσίες για έναν αγώνα που είναι από την αρχή καταδικασμένος; Χρόνια τώρα όλη η υφήλιος βροντοφωνάζει «Ελευθερία στους Παλαιστίνιους» και «ζήτω η παλαιστινιακή αντίσταση». Το έκανε και τώρα, συγκινημένη από τις εικόνες που έβλεπε στις τηλεοράσεις. Αλλά.

Αλλά τα χρόνια περνούν, τα συνθήματα ξεθωριάζουν, οι έννοιες αλλάζουν. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να σκέφτεται μόνο συναισθηματικά. Όποιοι πραγματικά πιστεύουν σε ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος, βλέπουν με οδύνη ότι όπως υπάρχουν σιωνιστές που δεν θέλουν την ειρήνη, άλλο τόσο υπάρχουν και Παλαιστίνιοι που προτιμούν τον πόλεμο, τη δυστυχία, τους νεκρούς. Όποιοι πραγματικά θέλουν ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος καταλαβαίνουν ότι τα μεγάλα λόγια και τα πομπώδη συνθήματα δεν έχουν πλέον θέση στο μεσανατολικό: μονάχα με έναν έντιμο συμβιβασμό μπορεί να νικήσει η ειρήνη και η λογική.

**

Όλο αυτόν τον καιρό της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα ελάχιστος χώρος δόθηκε στις ελληνικές εφημερίδες στους «άλλους» Παλαιστίνιους, αυτούς της Αλ-Φατάχ, που διώχθηκαν με τον χειρότερο τρόπο από τη Γάζα. Σιωπή και για τον Αμπάς, αυτή την τραγική ηγετική φιγούρα των Παλαιστίνιων ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και δόντια ζωντανή μια δίοδο διαλόγου τόσο με τους φανατικούς συμπατριώτες του όσο και με τους Ισραηλινούς. Κι είναι τραγική η φιγούρα του Αμπάς γιατί ουσιαστικά η παρουσία του δεν βολεύει ούτε τους εξτρεμιστές Ισραηλινούς (που ετοιμάζονται, πάλι, να πάρουν την εξουσία και να κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα) ούτε τους εξτρεμιστές Παλαιστίνιους.

Δεν ξέρω τι περιθώρια ελιγμών έχει ο Παλαιστίνιος πρόεδρος, αλλά τώρα είναι η δική του ώρα. Το τηλεφώνημα του Ομπάμα -το πρώτο τηλεφώνημα σε ξένο ηγέτη του νεοεκλεγμένου Αμερικανού προέδρου ο οποίος θέλησε έτσι να δώσει ένα σαφέστατο μήνυμα- δείχνει ότι ίσως οι ΗΠΑ αλλάξουν ρότα, ότι ίσως ρίξουν το βάρος τους στα μετριοπαθή εκείνα στοιχεία που βαρέθηκαν να μετράνε νεκρούς και από τις δύο πλευρές.

Ειδάλλως θα συνεχιστεί το ίδιο πινγκ-πογκ. Οι προσευχές στο Τείχος των Δακρύων, οι προσευχές στον Αλλάχ, οι βομβαρδισμοί, οι καμικάζι, οι ρουκέτες, οι βόμβες, τα συνθήματα, τα αδιέξοδα.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3173