Δεν φτάνουν οι αφορισμοί
Φώτης, Κουβέλης
Συνέντευξη στον Γιώργο Μελιγκώνη, Ελεύθερος Τύπος, 2009-01-31
«Δεν μπορεί η Αριστερά να μένει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης», δηλώνει στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στον ΕΤ ο κ. Φώτης Κουβέλης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «θα ήταν ευχής έργο να είχαμε καταθέσει στην κοινωνία ολοκληρωμένο πρόγραμμα πριν από καιρό» και, μιλώντας για το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ, δηλώνει κατηγορηματικά ότι «δεν μπορούμε πια να μιλάμε για μεγάλη Αριστερά».Τι θέλει πραγματικά ο ΣΥΝ; Από τη μια «δεν φοβάται το διάλογο» και από την άλλη το πρώτο από τα 15 σημεία, μεσούσης μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, είναι η έξοδος της χώρας από το ΝΑΤΟ και η κατάργηση της βάσης της Σούδας…
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση και σε νέα καθήκοντα για την Αριστερά, σε σχέση με την επελαύνουσα οικονομική κρίση και την ύφεση. Αν δεν ανοίξουν οι δρόμοι της αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής, θα πληρώσουν πάλι οι πολλοί για πολλά. Είναι καθοριστικής σημασίας ποιες πολιτικές δυνάμεις θα διαχειριστούν την αντιμετώπιση της κρίσης. Πρέπει να μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Αν στις κρίσιμες επιλογές της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν μπει η σφραγίδα των κινημάτων και των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, θα έχουμε συμβάλει εμείς, η Αριστερά, είτε με την αδράνειά μας είτε με τις αναστολές μας ή ακόμη και με παρωχημένες θέσεις μας, στην αναβίωση του αντικοινωνικού συστήματος.
Δεδομένου ότι ο κ. Τσίπρας έχει κατηγορήσει την ηγεσία του ΚΚΕ ως «κατώτερη των περιστάσεων», να υποθέσω ευλόγως ότι η συνεδριακή απόφαση περί «κυβέρνησης της Αριστεράς» είναι παρωχημένη;
Θεωρώ ότι δεν μπορούμε πια να μιλάμε για τη Mεγάλη Αριστερά, στο πλαίσιο της παραδοσιακής ή της μετεξελιγμένης κομμουνιστικής Αριστεράς. Με δεδομένη την περιχαράκωση και την αναδίπλωση του ΚΚΕ, αλλά και με δεδομένες τις υπαρκτές διαφορές που υπάρχουν σε προβλήματα άμεσης πολιτικής και στρατηγικών στόχων, τα πράγματα πρέπει να διαφοροποιηθούν. Το ζήτημα του πολυκερματισμένου χώρου της Αριστεράς είναι υπαρκτό και πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά όχι με απόκρυψη ή με εξωραϊσμό των διαφορών που υπάρχουν και είναι μεγάλες.
Στην προχθεσινή εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας εκθέσατε τα χαρακτηριστικά που θεωρείτε ότι πρέπει να έχει το κόμμα. Αν ο ΣΥΝ συνεχίσει να μην τα έχει, η Πτέρυγα τι θα κάνει;
Η ύπαρξη και λειτουργία τάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΝ είναι καταστατική πρόβλεψη. Είμαστε ένα ρεύμα ιδεών μέσα στον ΣΥΝ που υποστηρίζουμε μια πορεία για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατά τη γνώμη μας αντιστοιχείται προς τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας.
Θελήσαμε να καταγράψουμε την άποψή μας για το πώς μπορεί να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική. Δηλώσαμε ότι δεν μπορεί η Αριστερά να μένει αδιάφορη για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Αυτή η Αριστερά δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για το μέγεθος της κυβερνητικής εξουσίας, που θα πρέπει να θέλει να το επηρεάσει, όχι με λογική άκριτου κυβερνητισμού, αλλά με τον έλεγχο της διακυβέρνησης στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών θέσεων και επιλογών.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα αναδεικνύει τις απόψεις της στο εσωτερικό του κόμματος και την κοινωνία, γιατί θεωρούμε ότι η κοινωνική Αριστερά είναι παρούσα και μας ελέγχει. Από εκεί και πέρα καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Θεωρείτε λοιπόν ότι η Αριστερά δεν πρέπει να περιορίζεται στις φωνές διαμαρτυρίας…
Οσο λάθος είναι να θεωρούμε ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός, που στον πυρήνα του είναι ριζοσπαστικός, εξαντλείται σε έναν άμετρο κυβερνητισμό, άλλο τόσο λάθος είναι, ερμηνεύοντας την κρίση με φθαρμένα ερμηνευτικά εργαλεία, να θεωρούμε δήθεν αριστερή την εκτόπισή μας από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες.
Πάντως υπάρχουν πολλοί στον ΣΥΝ που κατηγορούν την Πτέρυγα ότι είστε ρεφορμιστές, μεταρρυθμιστές και όχι ριζοσπάστες αριστεροί…
Είμαστε ριζοσπάστες γιατί έχουμε στον πυρήνα της πολιτικής μας σκέψης το σπέρμα της ανατροπής. Και είμαστε μεταρρυθμιστές γιατί ο μεταρρυθμισμός στην εποχή μας είναι εργαλείο ανατροπών, με την έννοια της δυνατότητας όχι μόνο να περιγράφουμε την πραγματικότητα, αλλά να δούμε πώς και με ποιους θα την αλλάξουμε.
Ο κ. Ν. Κωνσταντόπουλος υποστήριξε ότι ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά δεν είναι πρόεδρος του ΣΥΝ. Είχατε μιλήσει κι εσείς πριν από το συνέδριο για «κίνδυνο δημιουργίας πολλαπλών κέντρων αποφάσεων»…
Ο,τι είχα να πω τα είπα πριν και κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου. Το Συνέδριο, όμως, με μια μεγάλη πλειοψηφία, με 70%, εξέλεξε πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα.
Πρόεδρος του ΣΥΝ είναι ο Αλέξης Τσίπρας και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι ο Αλέκος Αλαβάνος. Από εκεί και πέρα πρέπει να καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να ενοποιούνται η λειτουργία και η πολιτική δράση του κόμματος με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέποντας τη διαχρονική δημοσκοπική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ γιατί χάσατε το στοίχημα να κρατήσετε τους ψηφοφόρους που έως πριν από έξι μήνες έψαχναν κάτι εκτός δικομματισμού; Φταίτε εσείς ή ο δικομματισμός ήταν πολύ σκληρός για να πεθάνει;
Ο δικομματισμός θέλει να διαιωνίσει την πολιτική παρουσία του. Το ζητούμενο είναι να ανατρέψουμε το δικομματικό σκηνικό και αυτό είναι υπόθεση που δημιουργεί και για εμάς ειδική ευθύνη. Δεν φτάνει να αφορίζεις το δικομματισμό. Πρέπει να κινείς πολιτικές διαδικασίες, να έχεις πολιτική στόχευση και πρόγραμμα για την ανατροπή του.
Στη βάση ενός εναλλακτικού προγράμματος είναι δυνατό να διαμορφωθεί και η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Οχι γενικά και αόριστα. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαμορφώσουν σχέση προγραμματικής εμπιστοσύνης με τους πολίτες.
Τόσο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε ειλικρινά γι’ αυτό το σκοπό ή περίμενε απλώς να ακούσει τον επιθανάτιο ρόγχο του δικομματισμού;
Προσπάθειες έγιναν και υπήρχαν επιμέρους προγραμματικές θέσεις για κρίσιμα ζητήματα. Το μεγάλο θέμα είναι, όμως, ο ολοκληρωμένος προγραμματικός λόγος.
Θα ήταν ευχής έργο να είχαμε καταθέσει το ολοκληρωμένο πρόγραμμα στην ελληνική κοινωνία πριν από καιρό. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3190