Ψυγεία, τοίχοι και κρυψώνες
Γκαζμέντ, Καπλάνι
Τα Νέα, 2009-02-10
Το ψυγείο συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο σημαντικές εφευρέσεις του 19ου αιώνα. Έχει πολλούς «πατεράδες» και καμία «μητέρα», αφού εφευρέθηκε σε μια εποχή όπου οι γυναίκες ήταν καταδικασμένες να ασχοληθούν με την κουζίνα και όχι με την επιστήμη. Για την «κατάκτηση του κρύου», όπως διαβάζω στη Wikipedia, συνέβαλαν ειδικά ο Αμερικανός Τζον Γκόρι, ο Γερμανός Βιντχάουσεν, ο Άγγλος Ρις και ο Γάλλος Τελιέ. Στον τελευταίο χρωστάμε το πρώτο ψυγείο, το λεγόμενο «le frigorifique», που το 1876 τοποθετήθηκε σε κάποιο πλοίο και μετέφερε βοδινό κρέας από την Αργεντινή στη Γαλλία, σε ένα ταξίδι που διήρκεσε 105 ημέρες. Ήταν η αρχή της «γαστρονομικής παγκοσμιοποίησης». Έπειτα άλλοι, Γάλλοι, Αμερικανοί και Σουηδοί καταπιάστηκαν με πάθος με το ψυγείο, κατασκεύασαν διάφορα μοντέλα και έτσι μπήκαν στη μέση εταιρείες, πατέντες, επιχειρηματίες. Το πρώτο ψυγείο ατομικής χρήσης κυκλοφόρησε στην Αμερική από την General Εlectric το 1929. Σήμερα το ψυγείο είναι ένα αντικείμενο που βρίσκεται στο κέντρο της οικογενειακής και μοναχικής ζωής. Τόσο που κάποιοι ψυχολόγοι και μελετητές των αντικειμένων υποστηρίζουν πως η πόρτα του ψυγείου, αλλά και οι πλευρές του μερικές φορές, αποτελούν τον καλύτερο χώρο επικοινωνίας. Στη σμαλτωμένη επιφάνεια των ψυγείων μας βρίσκεις φωτογραφίες, σημειώματα, σουβενίρ, κομματάκια εφημερίδων, μικρά σημειωματάρια, μηνύματα ουδέτερα, χρήσιμα, τρυφερά, θυμωμένα, καρτποστάλ, ορνιθοσκαλίσματα παιδιών, ορνιθοσκαλίσματα μεγάλων κ.λπ. κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο που ένα από τα πιο τρέντι αντικείμενα στην αγορά είναι τα μαγνητάκια ψυγείου. Η πόρτα του ψυγείου είναι ο σημερινός μαυροπίνακας (μόνο που σε αυτή την περίπτωση πρόκειται συνήθως για λευκοπίνακα). Από μια άποψη, η επιφάνεια του ψυγείου μοιάζει με έναν τοίχο, όπου μπορούμε να παίξουμε με άνεση τους γκραφιτάδες γεμίζοντάς τον με εικόνες, μηνύματα και «συνθήματα» (αν και όσο και να προσπαθήσει κανείς δεν πρόκειται ποτέ να κάνει την πόρτα του ψυγείου να μοιάζει με τους τοίχους του Παντείου). Επίσης, από μια πρόχειρη έρευνα που έκανα, βρήκα αρκετές μεταφορικές χρήσεις του ψυγείου στον λόγο των πολιτικών, ελάχιστες χρήσεις όμως στους στίχους των τραγουδιών. Οι στίχοι των σκυλάδικων το αγνοούν σχεδόν ολοκληρωτικά (έτσι κι αλλιώς, εδώ επικρατούν η φωτιά και η κάψα). Σε στίχους έντεχνης μουσικής επίσης απουσιάζει, παρότι αν ψάξει κανείς πολύ μπορεί κάτι να βρεθεί. Μια άλλη, σύγχρονη και παράταιρη χρήση του ψυγείου είναι σαν κρυψώνα. Αφορά κυρίως τους μετανάστες που κρύβονται στα φορτηγά ψυγεία για να περάσουν λαθραία τα σύνορα με την ελπίδα να βρουν μια θέση στον ήλιο, σε χώρες όπου το ψυγείο μοιάζει σαν λευκός τοίχος καλυμμένος με πολύχρωμα συνθήματα. Μετανάστες που προέρχονται από χώρες όπου δεν υπάρχει ψυγείο σε κάθε σπίτι ή όπου το ψυγείο μένει συνήθως άδειο. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μετανάστες αφήνουν την τελευταία τους πνοή μέσα στα φορτηγά ψυγεία από το ψύχος ή την ασφυξία... Την περασμένη εβδομάδα μάθαμε από «ΤΑ ΝΕΑ» και για μια άλλη χρήση του ψυγείου. Σε κάποια κονσερβοποιεία στη Νάουσα οι ιδιοκτήτες έκλεισαν σε ψυγείο ανασφάλιστες εργάτριες για να τις κρύψουν από την Επιθεώρηση Εργασίας. Επειδή αν δεν δεχτούν να κρυφτούν, την ίδια μέρα θα απολυθούν, έλεγε το δημοσίευμα. (Τελευταίως, έχω την εντύπωση ότι κάθε φορά που ακούς ειδήσεις, αρχίζεις και τουρτουρίζεις). Διαβάζοντας την είδηση, άσχετα και τυχαία, μου ήρθε στον νου η ατάκα του λαντζιέρη στη σειρά «Τhe Κingdom»: «Όταν συμβαίνει κάτι λυπηρό κλαίνε τα παιδιά. Όταν συμβαίνει κάτι τραγικό κλαίνε οι μεγάλοι. Τι γίνεται όμως όταν όλη η οικογένεια βάζει τα κλάματα;»...
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3259