Συναίνεση υπεκφυγών...
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2009-03-06
Είναι δυνατόν να πιστεύει ακόμα ο κ. Καραμανλής ότι μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά, εν μέσω αυτής της κρίσης, με τα γνωστά επικοινωνιακά παιχνιδάκια που του εξασφαλίζουν την πολιτική επιβίωση μέχρι σήμερα; Γιατί τι άλλο νόημα είχε η χθεσινή παρέλαση των αρχηγών από το Μαξίμου εκτός από το να επιτρέψει στον πρωθυπουργό να απευθύνει ένα ακόμα λογίδριο, για να μας περιγράψει το μαύρο μέλλον που μας περιμένει και τη δική του γενική κι αόριστη διάθεση να μας σώσει, έστω κι αν δεν τον βοηθούν οι υπόλοιποι... ανάλγητοι αρχηγοί. Την ώρα που οι πάντες διαπιστώνουν ότι η κρίση είναι πολύ πιο βαθιά και οδυνηρή απ’ ό,τι περίμεναν και ότι η δική μας κατάσταση, λόγω προηγούμενου... ανεύθυνου κυβερνητικού βίου, είναι ακόμα χειρότερη, ο κ. Καραμανλής μοιράζει χάντρες... υπευθυνότητας στους ιθαγενείς, λες και δεν καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνησή του άγεται και φέρεται χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς διάθεση να ακουμπήσει το πρόβλημα.ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, ο πρωθυπουργός, που έχει και τη βασική ευθύνη, αρκείται στο να περιγράφει με όλο και πιο μελανά χρώματα την κατάσταση και να εμφανίζει ως σχέδιο αυτονόητες, όπως και ο ίδιος άλλωστε τις χαρακτηρίζει, παραδοχές χωρίς κατεύθυνση, χωρίς στόχο, χωρίς αποδέκτες... Λες και αρκεί να διαπιστώνουμε ότι δεν πάει άλλο με τα ελλείμματα και το χρέος ή ότι πρέπει να τονώσουμε την ανάπτυξη και να βοηθήσουμε όσους πλήττονται για να βγούμε από την κρίση. Αλλά και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, πέρα από τη σωστή σε γενικές γραμμές κριτική που ασκούν και την αυτονόητη ευαισθησία που δείχνουν για άνεργους και χαμηλόμισθους, δεν τολμούν να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Για το πόσο βαριές είναι δηλαδή οι παθογένειες της οικονομίας, για το πόσο μη ανταγωνιστική είναι, ή για το ότι δεν μπορούμε μονίμως να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε.
ΕΙΝΑΙ εντυπωσιακό, όπως προκύπτει από το βιβλίο του Μ. Μαζάουερ για την Ελλάδα και την οικονομική κρίση του Μεσοπολέμου, πόσο διαχρονική είναι αυτή η αδυναμία των πολιτικών να ασχοληθούν με την ουσία των προβλημάτων. Οπως αναφέρει σ’ ένα τηλεγράφημά του ο τότε Βρετανός πρεσβευτής, «η πολιτική ζωή της Αθήνας τείνει να γίνει τεχνητή και να ασχολείται με τα πολιτικά τεχνάσματα μάλλον παρά με τα κοινωνικά προβλήματα». Και συνεχίζει: «Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου να ρωτήσω τους κομματικούς ηγέτες τι πράγματι υποστήριζαν, ούτε θα περνούσε από το δικό τους μυαλό να μου δώσουν οποιαδήποτε απάντηση. Σ’ έναν κόσμο ο οποίος μεταβάλλεται τόσο γρήγορα, όπου η μία χώρα μετά την άλλη ζει την επιθανάτια αγωνία ενός κοινωνικού σεισμού, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αγρόν αγοράζει...». Διαπιστώσεις πως μετά από τόσες δεκαετίες διατηρούν, δυστυχώς, ακόμα την αξία τους...
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3306