Προγραμματικές συγκλίσεις ριζικής στροφής
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ
Κώστας, Κάρης
Αυγή της Κυριακής, 2009-03-15
.jpg)
Σύγχυση και αδυναμία επιλογών. Αυτά είναι τα μόνιμα πλέον χαρακτηριστικά της κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα κρίσιμα, ουσιαστικά θέματα της χώρας και κυρίως στην οικονομική πολιτική. Με δυο λόγια κυριαρχεί κλίμα αδιεξόδου.Εν μέσω της οικονομικής κρίσης κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν λαμβάνεται κατά της συρρίκνωσης της ζήτησης. Η ανεργία σκαρφαλώνει. Και τί ανακάλυψαν οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι; Την “τακτοποίηση” - που, προσοχή, δεν είναι νομιμοποίηση κατά το υπουργείο- των ημιυπαίθριων χώρων στις πολυκατοικίες! Όσο δεν είναι γελοιοποίηση κάθε έννοιας νομιμότητας, είναι μια ακόμη καταστροφική επιλογή σε βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων των πόλεων μας. Το πελατειακό κράτος της παρανομίας και της υποβάθμισης της ζωής μας σε όλο του το μεγαλείο!
Η κυβέρνηση έχει βουλιάξει στην παρασκηνιακή διαπραγμάτευση με την Κομισιόν κάνοντας το “καλό παιδί”, αλλά δεν σχεδιάζει κανένα μέτρο αποτελεσματικής μεταφοράς πόρων υπέρ της δημόσιας επενδυτικής δραστηριότητας στην παιδεία, την υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, τις υποδομές. Μόνον μέτρα μείωσης των εισοδημάτων διαφημίζει για να μας οδηγήσει σε ταχύτερη ύφεση.
Καμία πρωτοβουλία – πέρα από μεγάλα λόγια εντός και εκτός Βουλής – για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, την διασφάλιση της διαφάνειας και της χρηστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος. Το αντίθετο. Όταν οι άνθρωποι της κυβέρνησης πιάνονται στα πράσα όλοι οι μηχανισμοί κινητοποιούνται για να πέσουν στα μαλακά.
Ακόμη και ο πολλαπλασιασμός των κρουσμάτων βίας, εγκληματικής ή πολιτικής, αντιμετωπίζεται επικοινωνιακά. Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι για τις ανεπάρκειες των υπηρεσιών και για τις βίαιες ενέργειες σωμάτων ασφαλείας παριστάνουν τα θύματα των ... ξένων δυνάμεων! Στόχος είναι να αξιοποιήσουν τα γεονότα και να καλλιεργήσουν κοινωνική φοβία και συντηρητικά ανακλαστικά.
Η κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα και τα ζητήματα της χώρας μεταδίδει κλίμα σύγχυσης, ανασφάλειας για το μέλλον, αίσθημα αδιεξόδου. Παγιδευμένη στα ιδεολογικά της σχήματα και στις περιορισμένες δυνατότητες του μηχανισμού των “δικών μας” παιδιών υπονομεύει κάθε εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς, κατακερματίζει την κοινωνία και εξωθεί σε ατομικές συμπεριφορές εκβιασμών, πιέσεων ακόμη και βίας.
Ελιγμοί και επικοινωνιακή παραπλάνηση
Η ανάγκη μιας γενναίας, ριζικής στροφής γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Η αλλαγή αυτή δεν μπορεί να είναι, δεν είναι σήμερα μια ιδεολογική επιλογή κάποιων ολίγων αναμορφωτών που περιμένουν τη γωνία την ευκαιρία να επιβάλουν τα δικά τους σχέδια. Είναι επιτακτική ανάγκη για να στηριχθεί η κοινωνική μας συνοχή εν μέσω της κρίσης, για να μη γεμίσει ο τόπος ανθρώπους-ναυάγια, για να μην πληρώσουν οι πιο αδύνατοι ως θύματα της απληστίας των εχόντων και της βίαιης αυθαιρεσίας.
Η κυβερνητική πορεία έχει καλλιεργήσει προσδοκίες στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι θα πετύχουν την επιστροφή στην κυβέρνηση, χωρίς πολλές-πολλές δεσμεύσεις. Και μετά βλέπουμε ... Επιμένουν στο σχέδιο της δικομματικής εναλλαγής μονοκομματικών κυβερνήσεων εμπιστευόμενοι το κυβερνητικό παρελθόν τους. Αρνούνται να αντιληφθούν τη βαθιά κοινωνική αμφισβήτηση που έχει προκληθεί από το συνδυασμό της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και κυρίως δεν κατανοούν ότι η σημερινή κρίση δεν απαντιέται με τις παλαιές πολιτικές τους που επιδίωκαν την προσαρμογή στον νεοφιλελευθερισμό ή αντέγραφαν μεθόδους του.
Η χώρα δεν χρειάζεται ευφυείς πολιτικούς ελιγμούς ή επικοινωνιακή παραπλάνηση, αλλά προγραμματική σύγκλιση δυνάμεων για τη ριζική στροφή.
Τολμηρά μέτρα και επιλογές
Η απορρόφηση των κραδασμών της κρίσης μπορεί να γίνει με τολμηρά κοινωνικά μέτρα, εκεί που πονάμε και θα πονέσουμε πολύ : κλάδοι χαμηλά αμοιβόμενης μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και αυτοαπασχολούμενοι χαμηλού εισοδήματος, άνεργοι που θα τους πολλαπλασιάσει απροσδόκητα η είσοδος της κρίσης και στην παραοικονομία, μετανάστες, χαμηλοσυνταξιούχοι. Ριζική στροφή σημαίνει μεταφορά πόρων σε επενδυτικά προγράμματα του δημοσίου, παρακάμπτοντας τις εμμονές και την ασφυκτική πίεση που ασκούν οι Βρυξέλλες. Νέες αναπτυξιακές κατευθύνσεις προς τα εν δυνάμει συγκριτικά πλεονεκτήματα μας (περιβάλλον, πηγές ενέργειας, οικολογική γεωργία) και τις αναγκαίες επενδύσεις στην παιδεία.
Όπως στην πολιτική μας ζωή και στην κοινωνία απαιτούνται προγραμματικές συγκλίσεις έτσι και ανάμεσα στις ποικίλες αριστερές δυνάμεις και στο εσωτερικό τους.
Σήμερα η οικονομική κρίση, οι κίνδυνοι για τους πολλούς, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, η κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού, η ταλάντευση των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων μας βάζουν να επιλέξουμε : ανάμεσα στο “κλείσιμο”
(για να μην λερωθούμε εμείς από την κυβερνητική εξουσία ας τους αφήσουμε αυτούς να τα βρούνε μεταξύ τους/ας προτάσσουμε τα αιτήματα που συμφωνούμε μόνον εμείς) ή στο “άνοιγμα”, την μάχη σε όλα τα επίπεδα για να κερδηθεί η πλειοψηφία των πολιτών υπέρ της ριζικής αλλαγής και της σύγκλισης των ευρύτερων δυνάμεων που μπορούν.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3339