Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Δίκαιοι φόροι

Παντελής, Καψής

Τα Νέα, 2009-04-04


Οι κ.κ. Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου τον τελευταίο καιρό δεν χάνουν ευκαιρία να αφήσουν υπονοούμενα ο ένας για τον άλλο.

Κατά μία έννοια ακολουθούν τον «σιδηρούν νόμο» της πολιτικής: ο διάδοχος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποκαθηλώσει τον προηγούμενο και αυτός με τη σειρά του τον αντιμετωπίζει απαξιωτικά και με περιφρόνηση.

ΣΕ ένα ωστόσο βρέθηκαν να συμφωνούν απόλυτα: στην κατηγορηματική άρνησή τους να αυξήσουν τη φορολογία στα κέρδη των επιχειρήσεων και να επαναφέρουν τον συντελεστή στα επίπεδα που ήταν πριν από το 2004.

ΓΙΑ όσους το έχουν ξεχάσει, μια από τις πρώτες αποφάσεις της νέας διακυβέρνησης ήταν να μειώσει τους φόρους στα κέρδη, μεταφέροντας έτσι στην πενταετία που μεσολάβησε περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα δημόσια έσοδα στον ιδιωτικό τομέα.

Η δικαιολογία που επικαλούνται σε μια σπάνια επίδειξη σύμπνοιας οι δύο υπουργοί είναι απλή. Σε συνθήκες κρίσης, λένε, δεν αυξάνεις τους φόρους γιατί έτσι αποθαρρύνεις τις επενδύσεις και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Είναι έτσι;

ΤΟ θέμα προκαλεί ακόμα και σήμερα οξύτατες αντιπαραθέσεις μεταξύ των οικονομολόγων.

Ορισμένα πράγματα ωστόσο μπορούμε να τα συμφωνήσουμε.

ΤΟ πρώτο είναι ότι η προσφορά της κυβέρνησης Καραμανλή δεν προκάλεσε κάποια ιδιαίτερη εισροή ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα.

Παραμένουμε μια από τις τελευταίες χώρες στην Ευρώπη στις προτιμήσεις των ξένων επενδυτών και βέβαια ο βασικός λόγος είναι η διαφθορά και η γραφειοκρατία.

ΤΟ δεύτερο και πιο σημαντικό όμως είναι ότι η απαλλαγή των κερδών από τους φόρους δεν βοηθά καθόλου στο ξεπέρασμα της κρίσης.

Ο λόγος είναι και πάλι απλός. Το βασικό πρόβλημα των επιχειρήσεων σήμερα δεν είναι ότι το κράτος τούς παίρνει τα κέρδη αλλά ότι δεν υπάρχει ζήτηση για τα προϊόντα τους. Με άλλα λόγια, πάρα πολλές επιχειρήσεις αντί για κέρδη έχουν ζημιές! Όσες φοροαπαλλαγές και αν τους δοθούν λοιπόν δεν πρόκειται να κάνουν επενδύσεις αν η αγορά δεν ανακάμψει. ΠΡΑΓΜΑ που βέβαια σημαίνει πως αν- και είναι μεγάλο αν- το κράτος αξιοποιούσε τα έσοδα που δωρίζει στον ιδιωτικό τομέα για να κάνει επενδύσεις, πράσινες ή μη, τότε οι φόροι όχι μόνο δεν θα επιβάρυναν την οικονομία αλλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο ξεπέρασμα της κρίσης.

ΘΑ είχαν φυσικά και ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα. Ο μέσος πολίτης θεωρεί ότι καλείται σήμερα να πληρώσει για την απληστία των τραπεζιτών και την ολιγωρία των κυβερνήσεων. Και βέβαια απαιτεί να τιμωρηθούν οι θύτες, όχι τα θύματα.

ΑΛΛΟ να το λες και άλλο να το κάνεις χωρίς να τιμωρήσεις τελικά την ίδια την οικονομία. Μια αύξηση ωστόσο στη φορολογία του κεφαλαίου και των υψηλών εισοδημάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης- ένα ελάχιστο πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά προβλήματα με όρους κοινωνικής αλληλεγγύης.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3414