Διακυβέρνηση αποτυχίας
Κώστας, Κάρης
Αυγή της Κυριακής, 2009-05-10
.jpg)
Μέσα στην πλημμυρίδα των καθημερινών ειδήσεων και των απόψεων χάνουμε συχνά τα σημαντικά χαρακτηριστικά της περιόδου που ζούμε, αυτά που μας δείχνουν την κατεύθυνση της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Αν σταθούμε λίγο και αναλογιστούμε τις πράξεις και το κλίμα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης αναδεικνύεται η εικόνα της αποτυχίας της χώρας, της κοινωνίας μας.Ας εντοπίσουμε το στίγμα μας, πρώτα, στο μείζον θέμα της οικονομίας, της οικονομικής κρίσης. Ενώ βουλιάζουν τα δημόσια έσοδα και το υπουργείο σχεδιάζει νέους φόρους - που θα τους πληρώσουν πάλι οι νομοταγείς, και μόνον αυτοί - η κυβέρνηση ασχολήθηκε και κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να βοηθήσει τους ... εισαγωγείς αυτοκινήτων, κυρίως των πολυτελών!
Ενώ πιέζονται μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία από τη σημαντική μείωση των εισπράξεών τους, η κυβέρνηση ψάχνει, κι εδώ και στις Βρυξέλλες, μεθόδους ... μείωσης των ημερών εργασίας και απαλλαγής επιχειρήσεων από ασφαλιστικές εισφορές! Πώς δηλαδή να μειώσει περαιτέρω τα έσοδά τους.
Πολυδιαφημίζει η κυβέρνηση τη μείωση της τιμής του γάλακτος από μεγάλη βιομηχανία, αδιαφορώντας για το ότι πρόκειται για κίνηση ελέγχου της αγοράς που θα πλήξει αποφασιστικά τις μικρές τοπικές γαλακτοβιομηχανίες, η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός των οποίων είναι η παραγωγικότερη και ποιοτικότερη προοπτική.
Ξανά οι ίδιοι
Η συνολική εικόνα είναι ότι δεν λαμβάνονται αποτελεσματικά μέτρα “άμυνας” ούτε ουσιαστικά μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα, που να στοχεύουν στον σημαντικό περιορισμό της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, στην αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών με ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, στην ανάπτυξη νέων κατευθύνσεων για τις ιδιωτικές επενδύσεις. Υπάρχει κανένα μέτρο που να στρέφει την πυξίδα προς τις ¨πράσινες¨ κατευθύνσεις; Τα μέτρα που υποστηρίζονται και εφαρμόζονται είναι κυρίως εκείνα που μετακυλίουν κόστος της κρίσης στους μισθωτούς, με τα κλασική από τον προπερασμένο αιώνα μέθοδο: ανοχή στην άνοδο της ανεργίας, χρησιμοποίηση της απειλής της ανεργίας για να συμπιεστεί η αμοιβή της εργασίας.
Με δύο λόγια μέσα από την κρίση αναδεικνύεται και πάλι το στρώμα των καταφερτζήδων, εκείνων που δεν πληρώνουν, που τη βολεύουν λόγω σχέσεων με το κράτος και το κυβερνών κόμμα.
Η αξιοπιστία των διαδικασιών διακυβέρνησης και των ίδιων των πολιτικών βουλιάζει βδομάδα με τη βδομάδα. Ο συνδυασμός σκανδάλων και ατιμωρησίας των δραστών - όχι μόνον των πολιτικών, αλλά και των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών - δυναμώνει συγχρόνως την κυνική αποδοχή της διαφθοράς, της ιδιοποίησης του δημοσίου πλούτου και την αμφισβήτηση της δυνατότητας δημοκρατικής λύσης.
Τι μηνύματα έλαβαν η κυβέρνηση, τα κέντρα εξουσίας από τη νεανική ένταση και τη βία του Δεκεμβρίου; Απ’ όσο γνωρίζουμε, κανένα. Τα μόνα μέτρα που πήρε είναι δύο και μάλιστα κατασταλτικά: η ομάδα μοτοσικλετιστών αστυνομικών που περιφέρονται επιδεικτικά στο κέντρο της Αθήνας - ως σερίφηδες στην άγρια Δύση - σε αναζήτηση παρανόμων. Και η νομοθεσία για το μονοπώλιο της κουκούλας: δεν επιτρέπεται να τη φορούν αριστεριστές διαδηλωτές, αλλά επιτρέπεται να τη φορούν οι αστυνομικοί! Ποια προοπτική, ποιες διέξοδοι, τι δουλειά, πόση αμοιβή, τι θα προσφέρει η πόλη και το κράτος στους νέους; Σιωπή και αδράνεια.
Βεβαίως δεν πρωτοεμφανίζονται τώρα όλα αυτά, έχουν την ιστορία τους. Όμως, τώρα δυναμώνουν συνεχώς και κυρίως κυριαρχούν μόνον αυτά τα χαρακτηριστικά, σχεδόν συντριπτικά σε όλους τους τομείς. Τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής αποτυχίας, της συνταγής, των δυνάμεων και των προσώπων της αποτυχίας.
Σχέδιο ουσιαστικών αλλαγών
Γι’ αυτό και η επικοινωνιακή αιχμή των κυβερνώντων είναι πλέον το επιχείρημα ότι οι αντίπαλοί τους είναι πιο αποτυχημένοι από αυτούς...
Ο τόπος μας, οι περισσότεροι θέλουμε, έχουμε ανάγκη από μια διαφορετική πορεία και προοπτική. Έως πότε θα επιβάλει τους ρυθμούς και τους ημετέρους της μια κυβέρνηση μειοψηφίας που απορρίπτεται από τη λαϊκή πλειοψηφία; Η σύγχυση και η διαίρεση των κοινωνικών δυνάμεων, η πολυδιάσπαση στον συνδικαλισμό, η καταφυγή ή η ανοχή σε βίαιες ενέργειες, οι εμμονές κατά των διαδικασιών συνεργασίας και κοινής δράσης των δυνάμεων της αντιπολίτευσης δεν μπορούν και δεν δίνουν διέξοδο και λύση. Ένα δημοκρατικό πολιτικό σχέδιο ουσιαστικών αλλαγών - και όχι “λευκή επιταγή” στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ - που να εκφράζει και να στηρίζεται από τη λαϊκή πλειοψηφία, μπορεί στρίψει την πορεία της χώρας και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις δημοκρατικές διαδικασίες και αξίες.
Όταν ζούμε σε συνθήκες εκπτώσεων αξιών τείνουμε να συνηθίζουμε στην υποβάθμιση. Η αντιστροφή της πορείας αποτυχιών απαιτεί να ξαναθυμηθούμε τα θεμελιώδη για τον τόπο μας, τις ιδέες μας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3515