Να μην αποσυρθούμε στις κομμουνιστικές αναζητήσεις
Θόδωρος, Μαργαρίτης
Συνέντευξη στον Τάκη Σκριβάνο, www.left.gr, 2004-11-19
«Όχι» στην προοπτική που θα στιγματίσει τον ΣΥΝ ως ένα ακόμα κομμάτι της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς. Αυτή είναι η θέση του Θοδωρή Μαργαρίτη για την επόμενη μέρα του 4ου τακτικού συνεδρίου του κόμματος, όπου στη διαδικασία για την εκλογή του νέου προέδρου δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα ψηφίσει Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Επειδή, όπως λέει, μπορεί να δώσει στον ΣΥΝ «όπως παλιότερα και ο Ν. Κωνσταντόπουλος, την εικόνα ενός κόμματος με πολυσυλλεκτική ικανότητα στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς». Το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και εκ των κορυφαίων στελεχών της Ανανεωτικής Συσπείρωσης, εκφράζει αμφιβολίες για το αν «η επανενεργοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλλει σε μια νέα αντεπίθεση της Αριστεράς», υποστηρίζει ότι δεν τίθεται θέμα ενότητας – αν και εκφράζει ανησυχίες μήπως αλλοιωθούν τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά του κόμματος – ενώ σε ό,τι αφορά στην ενδεχόμενη υποψηφιότητα του κ. Κωνσταντόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας τονίζει ότι «θα αποτελεί μια δημοκρατική εγγύηση για την λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος, για ένα σύγχρονο διεθνή ρόλο της χώρας μας απαλλαγμένο από τα εθνικιστικά στερεότυπα».
Ολόκληρη η συνέντευξη με τον Θοδωρή Μαργαρίτη έχει ως εξής:
-Κύριε Μαργαρίτη, σε λίγες ημέρες θα γίνει το συνέδριο του ΣΥΝ όπου θα αναδειχθεί και ο επόμενος πρόεδρος του κόμματος. Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Αλέκος Αλαβάνος και Μιχάλης Παπαγιαννάκης οι υποψήφιοι. Ποιον θα ψηφίσετε και γιατί;
«Όλες οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου είναι σημαντικές. Ο κάθε σύντροφος έχει τη δική του διαδρομή και τις δικές του προτάσεις. Όποιος κι αν εκλεγεί πρέπει να είναι σεβαστός απ’ όλους μας και να στηριχτεί στη δύσκολη δουλειά του. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κάθετους διαχωρισμούς και άγονες αντιπαραθέσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι η υποψηφιότητα του Μ. Παπαγιαννάκη είναι η πιο χρήσιμη. Ο ΣΥΝ πρέπει να συνεχίσει να δίνει την εικόνα ενός κόμματος με πολυσυλλεκτική ικανότητα στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Να μην εκπέμπει ένα άλλο «σήμα» που τον χρωματίζει ως ένα ακόμα τμήμα της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς. Ο Μ. Παπαγιαννάκης – όπως παλιότερα ο Ν. Κωνσταντόπουλος – δίνει αυτό το στίγμα της ευρύτητας. Σηματοδοτεί καλύτερα την ανανεωτική, οικολογική και ευρωπαϊστική κατεύθυνση. Αυτή την κατεύθυνση, αυτό τον προσανατολισμό οφείλει να έχει ο ΣΥΝ! Μόνο έτσι θα απευθύνεται στον ευρύτερο προοδευτικό κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ διευκολύνεται όσο ο ΣΥΝ φαίνεται να «αποσύρεται» στο χώρο των κομμουνιστικών αναζητήσεων. Ο διεμβολισμός προς το χώρο του ΠΑΣΟΚ – ο οποίος είναι το πιο κρίσιμο ποσοτικά μέγεθος για την ενίσχυση της Ανανεωτικής Αριστεράς - απαιτεί ένα κόμμα σύγχρονο και ριζοσπαστικό με ανοιχτές αντιλήψεις για την εξέλιξη του πολιτικού συστήματος».
-Ο Αλ. Αλαβάνος, πάντως, θεωρείται ως ο επικρατέστερος. Πολύ πρόσφατα, μάλιστα, αναφέρθηκε στην ανάγκη «επανενεργοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ και τόνισε ότι θα επιμείνει προκειμένου στο εγχείρημα της κοινής δράσης της αριστεράς να συμμετάσχει και το ΚΚΕ. Πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο στόχος και η επιμονή σε αυτόν, με δεδομένη την έως τώρα στάση της ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος;
«Δεν έχει κριθεί ακόμα ο τελικός συσχετισμός στην εκλογή του προέδρου. Έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο. Ο Αλ. Αλαβάνος έχει διατυπώσει τις πολιτικές του θέσεις. Η επανενεργοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβάλλει σε μια νέα αντεπίθεση της Αριστεράς. Από το ΣΥΡΙΖΑ έχουμε θετικές και αρνητικές εμπειρίες. Με ορισμένες δυνάμεις όπως αποδείχτηκε στην πορεία για τις Ευρωεκλογές δεν υπάρχουν περιθώρια σοβαρής πολιτικής συμφωνίας. Με άλλες δυνάμεις, όπως η ΑΚΟΑ, οι Οικολογικές συσπειρώσεις, οι αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο μπορούμε, αλλά χρειάζεται να προχωρήσουμε σε κοινά βήματα και ευρύτερες συμφωνίες. Ο στόχος της κοινής δράσης με το ΚΚΕ έχει προφανώς θετικά στοιχεία. Υπάρχουν κρίσιμα προβλήματα για κοινούς αγώνες στο μαζικό κίνημα, στην αντιπολίτευση προς την κυβερνητική πολιτική. Χρειάζεται επίσης να πιέζουμε το ΚΚΕ όπως και το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξουν πολιτικές και να ανοίξει ο δρόμος προς μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Δεν υπάρχουν όμως δυνατότητες ενότητας με το ΚΚΕ με την έννοια μιας κοινής παράταξης, όπως δεν υπάρχουν άλλωστε και με το ΠΑΣΟΚ. Ο αυτόνομος ρόλος του ΣΥΝ είναι μια μακροπρόθεσμη ιστορική επιλογή ανεξάρτητη από την πολιτική των συμμαχιών. Οι διαφορές με το ΚΚΕ στο ιδεολογικό επίπεδο είναι μεγάλες. Αφορούν το όραμα για μια δημοκρατική πλουραλιστική κοινωνία. Αφορούν τα μέτωπα της καθημερινής δράσης (αυτονομία μαζικών κινημάτων, αντιπαράθεση με τον εθνικισμό, ευρωπαϊκές πολιτικές, διαταξικά κινήματα κλπ.). Επομένως χρειάζεται να οξύνουμε την αντιπαράθεσή μας στα ιδεολογικά θέματα για να αναδεικνύουμε το «πρόσωπο» της Νέας Αριστεράς. Το ΚΚΕ εξάλλου δεν συμμετέχει ούτε στο Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς ούτε στο Ευρωπαϊκό ή το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Ο κεντρικός στόχος του είναι η διάλυση του ΣΥΝ. Επομένως δεν χρειάζονται αυταπάτες».
-Με το χέρι στην καρδιά, ανησυχείτε για την επόμενη μέρα; Για μια ενδεχόμενη, δηλαδή, απομάκρυνση του ΣΥΝ από τα ιδρυτικά του χαρακτηριστικά;
«Ανησυχίες υπάρχουν. Έχω με σαφήνεια περιγράψει τους φόβους μου μήπως αλλοιωθούν τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά του κόμματος. Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύω ότι το συνέδριό μας είναι πολύ σημαντικό γιατί θα κρίνει τους βασικούς προσανατολισμούς. Να έχουμε σαφείς κατευθύνσεις. Θα είμαστε ένα κόμμα σύγχρονο με στόχους την αλλαγή του δικομματικού συστήματος και την εμπλοκή μας σε θέματα διαχείρισης του τόπου ή θα είμαστε ένα κόμμα διαμαρτυρίας; Θα συνεχίσουμε τη διεύρυνσή μας στον Οικολογικό χώρο ενισχύοντας ένα ριζοσπαστικό «κοκκινοπράσινο» προφίλ ή θα περιχαρακωθούμε στην παραδοσιακή Αριστερά; Είναι μερικά κρίσιμα ερωτήματα που οφείλουμε με ψυχραιμία να συζητήσουμε».
-Από αρκετούς τίθεται και το θέμα της… μετασυνεδριακής ενότητας του κόμματος, με δεδομένες και κάποιες τριβές που έχουν σημειωθεί στο παρελθόν και οδήγησαν κάποια στελέχη στην έξοδο. Εσείς, για παράδειγμα. Στο υποθετικό ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις τέτοιες που να επιτρέψουν ακόμα και την εκλογική συνεργασία του ΣΥΝ με το ΚΚΕ. Θα «χωρούσατε» σε ένα τέτοιο εγχείρημα;
«Η ενότητα του κόμματος είναι δεδομένη. Η πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σεβαστή και να αξιοποιήσει την όποια μειοψηφία στη κοινή δουλειά του κόμματος. Ο ΣΥΝ είναι ένα πολυτασικό σχήμα που αποτελεί το κοινό μας σπίτι. Οι τριβές από το παρελθόν είναι μια πολύτιμη εμπειρία. Οφείλουμε όλοι να είμαστε αυστηροί σε όσους επιδιώκουν να χρησιμοποιούν το κόμμα μας για τους δικούς τους προσωπικούς υπολογισμούς επίσης όμως οφείλουμε να αποτρέπουμε τις ενδεχόμενες ρήξεις με όσους διατυπώνουν διαφορετικές αντιλήψεις είναι υποχρέωση όλων μας να εμπεδώνουμε μία συλλογική κουλτούρα ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα. Είναι επίσης αλήθεια ότι οι μετακινήσεις στελεχών από τον ΣΥΝ προς το ΠΑΣΟΚ συκοφάντησαν αυτή την προοπτική. Κάτι τέτοιο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να μας οδηγήσει σε παραίτηση από την πολιτική των συμμαχιών. Όπως άλλωστε δεν μας έχει οδηγήσει να εγκαταλείψουμε το αίτημα του σοσιαλισμού από τις διακηρύξεις μας ακόμα κι αν αυτό έχει κακοπάθει από τις εφαρμοσμένες εκδοχές του. Δεν βλέπω το επόμενο διάστημα κανένα ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας με το ΚΚΕ. Είναι εκτός κάθε φαντασίας αν υπολογίσουμε τις ψυχώσεις του Περισσού με τον ΣΥΝ».
-Υπάρχει και το θέμα του προέδρου της Δημοκρατίας, το οποίο λίγο πολύ έχει διχάσει τον ΣΥΝ. Τελικά, είναι… θεμιτή η παρουσία ενός προσώπου από το χώρο της αριστεράς και συγκεκριμένα του Ν. Κωνσταντόπουλου στον ανώτατο πολιτειακό θεσμό ή όχι; Είναι ένα θέμα που θα πρέπει να τεθεί στο συνέδριο;
«Το θέμα του προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να συζητηθεί στην ώρα του. Δεν είμαι αντίθετος στην εκλογή αριστερού προέδρου. Ο ΣΥΝ το 2000 είχε προτείνει τον Λεωνίδα Κύρκο. Έχουν περάσει 60 χρόνια από τον Εμφύλιο και 30 χρόνια από τη Δικτατορία. Επομένως κανένας κορυφαίος δημόσιος θεσμός δεν πρέπει να είναι άβατο για την Αριστερά. Αντίθετα η εκλογή ενός πολιτικού παράγοντα από το χώρο μας αποτελεί θετική εξέλιξη. Ας περιμένουμε τις οριστικές αποφάσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου. Εάν εκφράσει τη διαθεσιμότητά του τότε θα πρέπει να στηριχτεί. Θα αποτελεί μια δημοκρατική εγγύηση για την λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος, για ένα σύγχρονο διεθνή ρόλο της χώρας μας απαλλαγμένο από τα εθνικιστικά στερεότυπα».
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=357