Μια «μαύρη» Ευρώπη!
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2009-06-09
Στην Ευρώπη, γενικά, αλλά και στην Ελλάδα οι ευρωεκλογές απέδειξαν τη σημασία ορισμένων εξελίξεων που δεν πρέπει να αγνοηθούν.Εχουμε έτσι παντού, ακόμα και σε χώρες του πρώην ολοκληρωτικού υπαρκτού, μια μαζική αποχή που είναι ένας πολύ κακός οιωνός για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Η αποχή, σαν φαινόμενο, δεν εκδηλώνεται μόνο σε ευρωεκλογές αλλά, σχεδόν παντού, έστω πιο περιορισμένα, και σε εσωτερικές εκλογικές αναμετρήσεις. Επειδή ο περίφημος «μέσος πολίτης» έχει απογοητευτεί από όλα τα κόμματα «εξουσίας». Ισως. Αλλά γιατί δεν στηρίζει τότε τόσες απόπειρες ανάδειξης νέων κομμάτων και νέων ανθρώπων;
Σε όλη την Ευρώπη (με εξαίρεση την Ελλάδα) όσοι ψήφισαν προτίμησαν σε μεγάλο βαθμό τη δεξιά, την ακροδεξιά και τους λεγόμενους «ευρωσκεπτικιστές». Δηλαδή εκείνους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι, μαζί με την Επιτροπή Μπαρόζο, για τις πολιτικές που, μαζί με την αμερικανική διακυβέρνηση Μπους, οδήγησαν στην κρίση.
Αντίθετα καταψήφισαν την κεντροαριστερά, άσχετα με το αν ήταν κυβέρνηση ή αντιπολίτευση. Συνεπώς υπάρχει θέμα. Ενας από τους λόγους της αποτυχίας της κεντροαριστεράς, αλλά και της αριστεράς, είναι πάντως η εριστική πολυδιάσπασή της.
Σε όλη την Ευρώπη τα παραδοσιακά κόμματα αμέλησαν σε μεγάλο βαθμό την προτεραιότητα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος και δεν πρόσεξαν όσο έπρεπε, ή πρόσεξαν πολύ αργά, τη νέα ευαισθησία των πολιτών για τα θέματα αυτά.
Το αποτέλεσμα είναι η εντυπωσιακή πανευρωπαϊκή επιτυχία των «πρασίνων» (και η σχετική επιτυχία τους στην Ελλάδα), κυρίως που εμφανίστηκαν σε πολλές χώρες, όπως στη Γαλλία (Κον Μπεντίτ), με ξεκάθαρες θέσεις για την πρόοδο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και έναν νέο πολιτικό πολιτισμό ανοιχτής σύγχρονης κοινωνίας.
Αυτή τη στιγμή (το μέλλον είναι φυσικά άδηλο) έχουμε με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο, μια κατάσταση διεθνώς νέα: την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις χώρες-μέλη της να διέπονται από τη συντηρητική δεξιά με την τουλάχιστον ξενοφοβική εθνικιστική ακροδεξιά να καραδοκεί και τις Ηνωμένες Πολιτείες του Μπαράκ Ομπάμα να δοκιμάζουν νέες προοδευτικές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές και να επιδιώκουν τον διάλογο και συνεπώς την ειρήνη με όλους. Είναι αυτό μια νέα κατάσταση που θα έπρεπε να αναλυθεί.
Εκτός κι αν θέλουμε να αντικαταστήσουμε τον παραδοσιακό «κακό Αμερικανό» του αντιαμερικανισμού με κάποιον «κακό Ευρωπαίο» του εθνικιστικού ευρωσκεπτικισμού.
Ισως αν μελετήσουμε και καταλάβουμε αυτά τα «μηνύματα» να εξασφαλιστεί ότι η πολύ πιθανή πια νίκη του ΠαΣοΚ στις προσεχείς εθνικές εκλογές δεν θα προσλάβει απλώς το νόημα μιας φυσικά αναγκαίας «αλλαγής φρουράς» και όχι μιας «αλλαγής».
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3605