Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Από 2 έγιναν 5 τα χρόνια των αναδρομικών διεκδικήσεων από το ελληνικό Δημόσιο

Αντώνης, Ρουπακιώτης

Αυγή της Κυριακής, 2009-06-28


Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφασή του της 25-6-2009 (υπόθεση Ζουμπουλίδη- Ελλάδας) έκρινε, ότι η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 Ν. 2362/1995 περί δημοσίου λογιστικού, η οποία προβλέπει διετή παραγραφή για τις απαιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσης απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, κατά του ελληνικού Δημοσίου, προσκρούει στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, πρέπει δε να ισχύει η πενταετής παραγραφή, όπως, εξάλλου, προβλέπεται και για τις απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου κατά τρίτων (άρθρο 86 Ν. 2362/95).

Ομολογουμένως πρόκειται για απόφαση σταθμό σε ό,τι αφορά τις απαιτήσεις δημοσίων υπαλλήλων, παρʼ ότι πολλές είναι οι αποφάσεις, που έχει εκδώσει για άλλα θέματα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε βάρος της Ελλάδας.

Έτσι με την απόφαση αυτή διασφαλίζεται η δυνατότητα στους Έλληνες και στις Ελληνίδες δημοσίους υπαλλήλους να διεκδικήσουν αναδρομικώς από το ελληνικό δημόσιο απαιτήσεις για μια πενταετία.

Η απόφαση αυτή, ωστόσο, πέραν του ότι αναδεικνύει την ευκαιριακή και οικονομίστικη αντίληψη, με την οποία ασκείται το νομοθετικό έργο στην πατρίδα μας, αποτελεί ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στη δυσκαμψία και ατολμία - μόνο;- των ελληνικών δικαστηρίων, ιδίως του Αρείου Πάγου, να εφαρμόσουν δικαιικές αρχές, οι οποίες στηρίζονται στο Σύνταγμα αλλά και σε διεθνείς κανόνες, όπως την ΕΣΔΑ και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο, που υπερισχύουν της ελληνικής νομοθεσίας.

Αρκεί μάλιστα να υπενθυμίσουμε, ότι μόλις πρόσφατα το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) με την 9/2009 απόφασή του έκρινε με ψήφους 7 έναντι 6, σε όμοια όπως η παραπάνω υπόθεση υπάλληλου του Δημόσιου Ψυχιατρείου - ΝΠΔΔ, ότι δικαιούταν να διεκδικήσει απαιτήσεις κατʼ αυτού μόνο για μία διετία, με την ερμηνευτική σκέψη, ότι το Ν.Δ. 496/74, που ισχύει για τους υπαλλήλους των ΝΠΔΔ, δεν προσκρούει στο Σύνταγμα ή στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ.

Και ενώ έτσι αποφασίζουν τα ελληνικά δικαστήρια, προκειμένου για απαιτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων ΝΠΔΔ, το ειδικό δικαστήριο του άρθρου 99 Συντάγματος (Μισθοδικείο), το οποίο δεν αποτελείται βέβαια αμιγώς από δικαστές, έχει κρίνει ότι οι απαιτήσεις δικαστικών κατά του ελληνικού Δημοσίου παραγράφονται μετά το πέρας πενταετίας.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις 25-6-2009 καλύπτει τους δημοσίους υπαλλήλους, όχι όμως και τους υπαλλήλους ΝΠΔΔ, λόγω της παραπάνω απόφασης του ΑΕΔ, πλην, όμως, είναι προφανές, ότι η δυσαρμονία αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με νέα απόφαση του ΑΕΔ, που θα εκδοθεί για όμοια υπόθεση.

Πέραν αυτού, επιβάλλεται, χωρίς καθυστέρηση, η τροποποίηση των σχετικών διατάξεων του Ν. 2362/1995 και ν.δ. 496/74, σε εναρμόνιση προς την απόφαση της 25-6-2009 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ώστε τόσο οι δημόσιοι υπάλληλοι όσο και οι υπάλληλοι ΝΠΔΔ να διεκδικούν απαιτήσεις πενταετούς χρονικής διάρκειας.

Τέλος, η παραπάνω απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποτελεί συνέχεια της από 22-5-2008 απόφασης του ιδίου δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε, ότι είναι αντίθεση προς το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ διάταξη νόμου, με βάση την οποία επιδικάστηκαν σε υπάλληλο ΝΠΔΔ τόκοι υπερημερίας κατά πολύ κατώτεροι από όσους προβλεπόταν για απαιτήσεις σε συναλλαγές ιδιωτών (υπόθεση Μεϊδάνης κατά Ελλάδας).


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3672