Η οικονομία έχει ανάγκη από πιο αντιπροσωπευτικούς πολυμερείς θεσμούς αντιπροσώπευσης
Luiz Inácio, Lula da Silva
Συνέντευξη στους Αλέν Φρασόν (Alain Frachon)- Πάουλο Α. Παρανάγκουα (Paulo A. Paranagua), Le Monde, ppol.gr, 2009-07-10
ΑF-PAΡ): Πώς κρίνετε την διεθνή αντιμετώπιση της κρίσης;
Λουις Ινιάσιο Λούλα Ντα Σίλβα (Luiz Inácio Lula da Silva, L): Είμαι ικανοποιημένος. Η ρευστότητα, χωρίς την οποία δεν υφίσταται οικονομικός δυναμισμός, επανέρχεται. Αλλά εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε ακόμα ούτε τις διαστάσεις, ούτε τη διάρκεια της κρίσης. Στη Βραζιλία επιδοτήσαμε τις εξαγωγές με δημόσιο χρήμα. Η οικονομία μας εμφανίζει σημάδια ανάπτυξης. Ο εξαγωγικός μας τομέας όμως εξακολουθεί να είναι ευάλωτος καθώς εξαρτάται από λίγους μεγάλους αγοραστές. Επιθυμώ να ανακάμψουν όσο το δυνατό ταχύτερα οι αναπτυγμένες χώρες, διότι αυτό θα ενισχύσει και τις αναπτυσσόμενες.
Πάντως η Βραζιλία δεν εξαρτάται ολοκληρωτικά από τις εξαγωγές, που αντιπροσωπεύουν το 13% μόνο του ΑΕΠ της. Σαν την Κίνα ή την Ινδία, διαθέτουμε μια αξιοπρόσεκτη εσωτερική αγορά. Αναμένουμε πως το 2010 η Βραζιλία θα επανέρθει σε λογικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Τα μέτρα που υιοθέτησαν οι G20 στο Λονδίνο ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση: να γίνει πιο ευέλικτο το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ), να αυξηθούν οι πόροι του, όπως κι εκείνοι της «παγκόσμιας τράπεζας», να βοηθηθούν οι φτωχές χώρες χωρίς να τους τίθενται οι επαχθείς όροι του παρελθόντος.
ΑF-PAP: Θα πρέπει να αντικατασταθούν οι G8 (οι οκτώ πιο εκβιομηχανισμένες χώρες του κόσμου) από τους G20, που συμπεριλαμβάνουν και αναπτυσσόμενες οικονομίες;
L: Η Βραζιλία προσκλήθηκε για πρώτη φορά σε σύνοδο του G8 το 2003 στο Εβιάν, από τον Ζακ Σιράκ (Jacques Chirac). Οι πλούσιες χώρες αντιλήφθηκαν κάποια στιγμή πως δεν είχε νόημα να συζητούν για τα οικονομικά ζητήματα χωρίς να ακούνε την άποψη της Κίνας, της Ινδίας, της Νοτίου Αφρικής, της Βραζιλίας, του Μεξικού. Αλλά ήταν επίσης αδύνατο να συνεχίσουν να μας προσκαλούν επ’ άπειρον απλά για να βγαίνουμε μαζί φωτογραφίες, άντε να πίνουμε και κανένα καφέ (τον πιο ακριβό καφέ του κόσμου!). Οι αναπτυσσόμενες χώρες έπρεπε κάποια στιγμή να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, κάτι που θα συμβεί στον Ιταλία.
Οι G20 είναι πιο σημαντικοί από τους G8, πιο αντιπροσωπευτικοί, άρα μπορούν να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τις δυσκολίες της κρίσης. Τον Απρίλιο, στο Λονδίνο, ήταν η πρώτη φορά που ήμαστε όλοι ισότιμοι. Παλιότερα το ΔΝΤ και η «παγκόσμιος τράπεζα» ερχόντουσαν με προκατασκευασμένες απαντήσεις, γεμάτοι υπεροψία και αλαζονεία όποτε η κρίση έπληττε τις φτωχές χώρες. Στο Λονδίνο όμως, δεν ήξεραν πια τι να προτείνουν, αφού η κρίση έπληττε πια και τις πλούσιες χώρες... Οι βεβαιότητες μας είχαν τελειώσει, όπως και οι έτοιμες συνταγές. Κάτι που μας έκανε όλους πολύ πιο ταπεινούς.
Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε μια πολύ πιο ήρεμη και αντικειμενική συζήτηση. Καταφέραμε να συμφωνήσουμε στον έλεγχο των φορολογικών παραδείσων, στον εκδημοκρατισμό του ΔΝΤ και στην αύξηση των πόρων των πολυμερών οργανισμών χρηματοδότησης. Το ΔΝΤ και η «παγκόσμιος τράπεζα» θα παίζουν πιο ενεργό ρόλο και θα βοηθούν τις φτωχές χώρες σεβόμενοι την ανεξαρτησία τους, χωρίς να σαρώνουν τις οικονομικές τους δομές, όπως συνέβαινε παλιότερα.
Το G8 δεν έχει πια λόγο ύπαρξης, εκτός αν είναι για να συζητάει άλλα θέματα και όχι εκείνα των μεγάλων διεθνών οικονομικών ισορροπιών. Η παγκόσμια οικονομία έχει ανάγκη από διεθνή βήματα που θα συμπεριλαμβάνουν τις BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) την Ινδονησία, τη Νότιο Αφρική, το Μεξικό, τις αραβικές χώρες. Η αποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών θα εξαρτηθεί από την αντιπροσωπευτικότητά τους.
ΑF-PAP: Πιστεύετε πως θα πρέπει να αλλάξουν μόνιμα οι κανόνες λειτουργίας της διεθνούς κοινότητας;
L: Το σημαντικό είναι να μην αποδειχθεί πως το Λονδίνο ήταν κάτι έκτακτο, χωρίς συνέχεα. Φοβάμαι πως ορισμένες πλούσιες χώρες βλέπουν το G20 μόνο σαν ένα μέσο να ξεπεραστεί η τρέχουσα κρίση. Το G20 πρέπει να λειτουργεί σε μόνιμη βάση. Δεν πρέπει να συμμετέχουν μόνο οι αρχηγοί των κρατών, αλλά θα πρέπει να λειτουργεί και στο επίπεδο των υπουργών οικονομίας, των κεντρικών τραπεζιτών, των υπουργών εξωτερικών.
Περιμένοντας βέβαια τη μεταρρύθμιση του τρόπου λειτουργίας του ΟΗΕ, που θα του επιτρέψει να γίνει πιο αντιπροσωπευτικός και να συντονίζει πιο αποτελεσματικά τον οικονομικό διάλογο, με τη συμμετοχή και των μικρών κρατών, που στο κάτω-κάτω είναι τα πρώτα θύματα της κρίσης, κι ας την προκάλεσαν οι πλούσιες χώρες. Οι ηγέτες αυτού του κόσμου χρειάζονται ένα ποιοτικό άλμα, ώστε να μην επαναληφθούν τα σφάλματα του 20ού αιώνα. Η δημοκρατία έχει ανάγκη από την επανίδρυση των πολυμερών διεθνών οργανισμών.
Πολυάριθμοι χτεσινοί αδιάλλακτοι υπερασπιστές της «συναίνεσης της Ουάσινγκτον» σηκώνουν σήμερα το λάβαρο του προστατευτισμού ή εναντιώνονται στην επιτυχή ολοκλήρωση του «γύρου της Ντόχα»... Μα πώς θα έχουμε έναν πιο δίκαιο κόσμο αν αποκλείουμε τα αγροτικά προϊόντα του νότου από τις αγορές του βορρά; Από πού αντλούν οι ΗΠΑ το δικαίωμα να αποφασίζουν να παράγουν αιθανόλη από... καλαμπόκι (από μία βασική δηλαδή τροφή για τους ανθρώπους και την κτηνοτροφία), που κοστίζει τρεις φορές όσο η αιθανόλη από ζαχαροκάλαμα;
ΑF-PAP: Πόσο εμπιστεύεστε το δολάριο;
L: Το δολάριο θα εξακολουθήσει να είναι σημαντικό για δεκαετίες ακόμα. Δεν είναι απλή υπόθεση να το αντικαταστήσουμε για τις διεθνείς συναλλαγές. Αλλά η Βραζιλία πιστεύει πως μπορούν να υπάρξουν εμπορικές συναλλαγές που να μην υπόκεινται στο δολάριο. Θεωρούμε π.χ. πως οι συναλλαγές μας με την Αργεντινή μπορούν να γίνονται στα εθνικά μας νομίσματα. Εγείραμε το ζήτημα αυτό στην πρόσφατη σύνοδο των BRIC, μιλήσαμε για το ζήτημα αυτό με την Κίνα. Όταν κατέρρευσαν οι «Λέμαν μπράδερς» ο κόσμος συνειδητοποίησε πως η ρευστότητα είχε εξαφανιστεί και πως το να εξαρτάται από ένα και μόνο νόμισμα δεν ήταν τελικά και τόσο καλή ιδέα. Πρέπει να βρούμε εναλλακτικές λύσεις, Ο διάλογος ξεκίνησε, και δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα.
�
«Τα κράτη-ρυπαντές οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους»
«Το να κυβερνάς είναι πιο δύσκολο από το να κάνεις πολιτική», εξηγεί ο πρόεδρος Λούλα. «Όσο δεν έχουμε ευθύνες, είμαστε ελεύθεροι να βγάζουμε λόγους ή να λέμε θεωρίες. Όταν κυβερνάς όμως, πρέπει να λάβεις υπόψη σου τους υπάρχοντες πόρους, τις πραγματικές σου δυνατότητες. Ιδίως όταν θέλουμε να κυβερνάμε ολόκληρη την κοινωνία, χωρίς μολοταύτα να χάνουμε από το οπτικό μας πεδίο της πρώτη προτεραιότητα: τους φτωχούς».
«Καμία βραζιλιάνικη κυβέρνηση δεν καλλιέργησε στο παρελθόν τόσο στενές σχέσεις με τα κοινωνικά κινήματα, σχέσεις μάλιστα συμμετοχής και όχι υποταγής... Οι δαπάνες ενίσχυσης των οικογενειακών αγροτικών καλλιεργειών από το 2003 πέρασαν από το 1 δις δολάρια στα 7.5 δις. Δημεύσαμε και αναδιανείμαμε 430 εκατομμύρια στρέμματα, πάνω από το 50% των γαιών που αναδιανεμήθηκαν σε όλη την ιστορία της Βραζιλίας! Μετά τη διατροφική κρίση, επιδοτήσαμε την αγορά 60,000 τρακτέρ και 300,000 άλλων αγροτικών μηχανημάτων, για να αυξήσουμε την παραγωγικότητα των οικογενειακών καλλιεργειών».
«Επί πολλά χρόνια συνηγορούσα υπέρ μιας ριζοσπαστικής αγροτικής μεταρρύθμισης. Εντωμεταξύ έχασα σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό με δίδαξε πως ο λαός ήθελε μια αγροτική μεταρρύθμιση ήρεμη και ειρηνική. Παραδέχομαι πως ακόμα και σήμερα, με δυσκολία προφέρω αυτές τις λέξεις».
«Να μειώσουμε την αποψίλωση των δασών»
«Κανείς δε γνωρίζει τον Αμαζόνιο καλύτερα από τους Βραζιλιάνους. Τα 25 εκατομμύρια κάτοικοί του έχουν τα ίδια δικαιώματα με τον καθένα στην απασχόληση και την ευημερία. Έχουν ανάγκη από ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης. Προχωρήσαμε στη χαρτογράφηση του Αμαζονίου, ώστε να τελειώνουμε με τις παράνομες καταπατήσεις. Περιορίζουμε τις γαίες που αποδίδονται στην καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου. Σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές και τους αγρότες, χρηματοδοτούμε προγράμματα αναδάσωσης των αποψιλωμένων περιοχών. Σκοπός μας να τους πείσουμε πως η αναδάσωση αποδίδει περισσότερα. Η διατήρηση του Αμαζονίου αυξάνει το συγκριτικό πλεονέκτημα των προϊόντων μας στο εξωτερικό».
«Θα πάμε στην Κοπεγχάγη, για να συζητήσουμε για το κλίμα, αλλά και για να διαψεύσουμε ορισμένες ευφάνταστες "πληροφορίες". Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε πως η άνοδος της τιμής των τροφίμων οφείλεται... στην παραγωγή αιθανόλης! Στη Βραζιλία όμως, μόλις στο 1% των καλλιεργήσιμων γαιών καλλιεργείται ζαχαροκάλαμο. Τα κράτη-ρυπαντές οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μειώσουν τις εκπομπές θερμοκηπικών αερίων. Δεν αρκεί να χρηματοδοτούν την προστασία του Αμαζονίου. Χρειάζεται να σταματήσουμε τη ρύπανση του πλανήτη, θα πρέπει να συζητήσουμε για τα καταναλωτικά μας πρότυπα: τα αυτοκίνητα π.χ. Θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, ή θα περάσουμε επιτέλους στην "καθαρή" αυτοκίνηση";»
* Ο Luiz Inácio Lula da Silva είναι πρόεδρος της Βραζιλίας
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3715