Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ

Μιχάλης, Παπαπέτρου

Ελευθεροτυπία, 2009-07-13


Η κρίση στον Συνασπισμό και τις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ξέσπασε μετά τις ευρωεκλογές, φέρνει στην επιφάνεια το υπαρξιακό ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ανάμεσά τους και η Κύπρος, αναφορικά με το τι είναι η ανανεωτική αριστερά και πού στοχεύει.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι λίγο πολύ ξεκάθαρα. Η πορεία του ΣΥΝ τα τελευταία χρόνια με την επικράτηση της λεγόμενης «αριστερής πτέρυγας» και η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε τις γραμμές μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΝ δυσδιάκριτες. Το εύλογο ερώτημα γιατί να υπάρχουν δύο κόμματα, αφού εν πολλοίς ο ΣΥΝ λειτουργούσε ως συμπλήρωμα του ΚΚΕ παρέμεινε αναπάντητο. Ολοι διερωτιούνταν γιατί τα στελέχη της «αριστερής πτέρυγας» έφυγαν από το ΚΚΕ και ποια ανανέωση, ιδεολογική ή πολιτική, φέρνουν. Η ανανεωτική αριστερά οφείλει εξ ορισμού να είναι πλουραλιστική. Λειτουργίες στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και της μιας γροθιάς, που έχει σημαντικό μερτικό στην κατάρρευση ολόκληρων κοινωνιών και του εγχειρήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αυτά όλα τα ξέχασε ο ΣΥΝ.

Οι επιλογές των υποψηφίων στις εκλέξιμες θέσεις του ψηφοδελτίου για τις ευρωεκλογές αποτελούν την τελευταία απόδειξη. Η «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ βρέθηκε κάτω από φοβερή πίεση, σε βαθμό που η ανανέωση να μετατραπεί σε έννοια νεκρή και η αναπαραγωγή των δοξασιών και των μεθοδεύσεων του παρελθόντος να καταστεί κυρίαρχη. Και όλα αυτά σε μια χώρα όπου η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς είναι τεράστιος. Απόδειξη τα πρωτόγνωρα ποσοστά που οι δημοσκοπήσεις τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έδιναν στον ΣΥΝ και που προσέγγιζαν το 20% του εκλογικού σώματος.

Αυτούς τους ανθρώπους, δυστυχώς, η κυρίαρχη ομάδα του ΣΥΝ τους άφησε να προσπεράσουν. Δεν άπλωσε χέρι για να συναντήσει το δικό τους. Η αλαζονεία τού «ευχαριστώ, δεν θα πάρουμε» και η λογική του ότι εμείς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια, αναπόφευκτα οδήγησε στην τραγική ήττα των ευρωεκλογών. Εάν, λοιπόν, ο ΣΥΝ δεν ξαναγίνει η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ αριστερά, πολύ φοβούμαι ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δύο ΚΚΕ είναι πολλά για την Ελλάδα.

Στην Κύπρο το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό. Το εγχείρημα του ΑΔΗΣΟΚ στη δεκαετία του 1990 απέτυχε να εδραιωθεί ως αυτόνομος πολιτικός χώρος. Πέτυχε, όμως, το πιο σημαντικό. Η παρουσία του ΑΔΗΣΟΚ κατάφερε να ωθήσει το ΑΚΕΛ προς την κατεύθυνση σημαντικών βημάτων εκδημοκρατισμού και ανανέωσης. Ισως όχι όσων επιθυμούσαν ή επιδίωκαν οι ανανεωτές του ΑΔΗΣΟΚ, αλλά σίγουρα αρκετών για να περιγράφουν το ΑΚΕΛ και το ΚΚΕ σαν πολιτικούς σχηματισμούς που τυπικά ανήκουν στον ίδιο χώρο, αλλά στην ουσία διαφέρουν μεταξύ τους όσο η Γη από το Φεγγάρι. Τόσο από άποψη ιδεολογικής κατεύθυνσης όσο, κυρίως, από άποψη πολιτικής πρακτικής. Τώρα πια μπορεί να υπάρξει χώρος δράσης των νέων ανανεωτικών στελεχών του ΑΚΕΛ μέσα στο ίδιο το κόμμα, κάτι που φαίνεται ότι είναι αδύνατο τόσο στο ΚΚΕ όσο και στον ΣΥΝ, όσο η «αριστερή πτέρυγα» θα επιβάλλει την πορεία, στη λογική των διεργασιών του παρελθόντος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ΑΚΕΛ δεν έχει ακόμα να διανύσει πολύ δρόμο μέχρι που πιο ουσιαστικά να διερμηνεύσει τα όνειρα και τους πόθους των προοδευτικών ανθρώπων που συνειδητοποιούν τη μεγάλη τους δύναμη και προοπτική, μακριά από τους δογματισμούς, τις αγκυλώσεις και τα δημοκρατικά ελλείμματα του παρελθόντος.

* Ο Μιχάλης Παπαπέτρου υπήρξε στέλεχος του ΑΚΕΛ και πρόεδρος του ΑΔΗΣΟΚ.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3737