Οι εναλλακτικοί, οι γραφειοκράτες και η ενοχοποίηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
Στέλλα, Νιώτη
2009-08-22
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τις δηλώσεις που αφορούν στις υποθέσεις πολιτικού χρηματισμού του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και τις διαφαινόμενες εξελίξεις σε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί μου, σχετικά με την υπόθεση, αφορούν σε ένα συλλογικό εγχείρημα, όπως είναι ο ρόλος και οι προοπτικές της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, οφείλω να τις κάνω γνωστές. Μετά, λοιπόν, από μια εβδομάδα καθημερινής προβολής του «ζητήματος» έχω καταλήξει στις ακόλουθες υποθέσεις και συμπεράσματα:
Υπόθεση 1Η: Αν το κίνητρο των δηλώσεων του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κοροβέση, σχετικά με πιθανό χρηματισμό του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ή στελεχών του από τη SIEMENS, αποδιδόταν στην κατάσταση «ευφροσύνης» του ανθρώπου, σύμφωνα με τον ευγενή ορισμό του βουλευτή του Θ. Λεβέντη, το πρόβλημα θα παρέμενε στις σχέσεις ανάμεσα στις εναλλακτικές συμμαχίες του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, τις εναλλακτικές συνέπειες και τους εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισής τους.
Συμπέρασμα 1Ο: Σε αυτήν την περίπτωση θα θεωρούσα ότι πλειοψηφίες και μειοψηφίες μέσα στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ είναι πολύ γραφειοκρατικές για να αντιμετωπίσουν «εναλλακτικές» κοινωνικές στάσεις και πολιτικές συμπεριφορές. Άλλωστε η αιχμή αυτή φάνηκε τόσο στην αντίδραση του κ. Κοροβέση όσο και των υποστηρικτών του.
Υπόθεση 2Η: Η στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Α. Αλαβάνου και οι καθυστερημένες «χλιαρές» δηλώσεις του στη διαφαινόμενη ενοχοποίηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είτε μπορούν να ενταχθούν στην παραπάνω οπτική είτε να δημιουργήσουν υπόνοιες για άλλες επιλογές και τακτικές. Ας δούμε όμως το ύφος και το πλαίσιο αυτών των αντιδράσεων και των δηλώσεων:
- Τις πρώτες ημέρες ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να σιωπήσει και απέφυγε το «κλείσιμο» της υπόθεσης με μια δήλωση.
- Αντιδράσεις επίσης δεν υπήρξαν από το ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του, πλην του βουλευτή Γ. Ψαριανού.
- Το σύνολο των αντιδράσεων αφορούσαν στους βουλευτές (Φ. Κουβέλης, Θ. Λεβέντης) και στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Σε αυτές πλειοψήφησαν, ή προβλήθηκαν περισσότερο οι δηλώσεις του ιστορικού ηγέτη της Ανανεωτικής Αριστεράς Λ. Κύρκου και στελεχών της Ανανεωτικής μειοψηφίας (Θ. Μαργαρίτης, Δ. Παπαδημούλης, Δ. Χατζησωκράτης) του κόμματος.
Συμπέρασμα 2ο: Οι αντιδράσεις μελών, στελεχών και βουλευτών του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, συμπεριλαμβανομένου και του κ. Αλαβάνου, διαφοροποιήθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά, δηλαδή ως προς το ύφος, το περιεχόμενο και το ζητούμενο.
Υπόθεση 3Η: Οι δηλώσεις του κ. Αλαβάνου, ως θεσμικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάστηκαν στις αντιδράσεις απέναντι στον κ. Κοροβέση και όχι στο περιεχόμενο τους (των δηλώσεων) και τις συνέπειες που θα υπάρξουν για το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Οι δηλώσεις αυτές συνέπεσαν με την παρέμβαση του βουλευτή Γ. Μπανιά. Ο Γ. Μπανιάς, γνωστός για την εχθρική και πολέμια στάση του απέναντι στην υπόθεση της αριστερής ανανέωσης, όσο και του δικού του ρόλου, ήδη από τη δεκαετία του 1980, που δικαιολογούν τις πολιτικές επιλογές του (να θυμίσουμε τη συνεργασία με το ΚΚΕ), επέλεξε, απέναντι στην σχεδόν ομόθυμη αντίδραση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, να αναθερμάνει τις υπόνοιες για την εμπλοκή του κόμματος σε υποθέσεις χρηματισμού.
Η ακολουθία των γεγονότων, τα πρόσωπα και οι διαδρομές τους, το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεων τους, τα πολιτικά ζητούμενα και οι τελικοί αποδέκτες με οδηγούν στα ακόλουθα συμπεράσματα:
1ο: Η αντίθεση ανάμεσα στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και το ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτή και βαθαίνει.
2ο: Τα πρόσφατα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η αντίθεση είναι συνολική και, στην ουσία, αφορά στα πολιτικά χαρακτηριστικά και τις πολιτικές προοπτικές δύο ετερογενών και ανταγωνιστικών μεταξύ τους πολιτικών σχηματισμών, που συνυπάρχουν κοινοβουλευτικά.
3ο: Προκειμένου να περιοριστεί ο ηγεμονικός ρόλος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρείται, από εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, η ενοχοποίηση και η σπίλωση της ιστορικής διαδρομής και της πολιτικής προοπτικής του.
4ο: Στο βαθμό δε που η ενοχοποίηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ περιλαμβάνει τους «θεσμικούς» ιδρυτές, το ΚΚΕ και την ΕΑΡ, κατά κύριο λόγο, έχει ως στόχο να αφαιρέσει το ηθικό πλεονέκτημά από το σύνολο της Αριστεράς, που την κατέστησε, ιστορικά, δεσπόζουσα δύναμη, από την άποψη της ηθικής και πολιτισμικής ηγεμονίας, στην ελληνική κοινωνία.
Με τα παραπάνω δεν έχω σκοπό να επιστρέψω τα επιχειρήματα της ενοχοποίησης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και να στραφώ εναντίον προσώπων και των πολιτικών τους στάσεων, επιλογών και συμπεριφορών. Αν και θα πρέπει να διευκρινίσω ότι στην προκειμένη περίπτωση τα πρόσωπα, εξαιτίας των θέσεων που κατέχουν και των ρόλων που παίζουν στις συλλογικότητες που εκπροσωπούν, λειτουργούν ως κοινωνικές οντότητες, δηλαδή έχουν ιστορική και πολιτισμική σημασία. Παρόλα αυτά δεν είναι στις προθέσεις μου ο στιγματισμός προσώπων. Αντίθετα, επιθυμώ να καταδείξω τις συνέπειες που θα έχει, στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας ο στιγματισμός του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και της ευρύτερης Αριστεράς.
Βασική λειτουργία της διαδικασίας του στιγματισμού είναι η φθορά των ταυτοτήτων, δηλαδή η απαξίωση του «είναι» και της κοινωνικής και πολιτικής υπόστασης των υποκειμένων, με στόχο την περιθωριοποίηση εκείνων που υφίστανται αυτήν τη δοκιμασία. Έτσι, λοιπόν, η αφαίρεση του ηθικού πλεονεκτήματος από την ευρύτερη Αριστερά, στην οποία περιλαμβάνονται και δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, «εξισώνει» τους εταίρους του πολιτικού παιχνιδιού και αναγάγει τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τον χρηματισμό και κάθε πολιτική πελατειακή σχέση σε κύριες διαδικασίες του πολιτικού συστήματος. Η φθοροποιός «εξίσωση» των πολιτικών δυνάμεων ισοπεδώνει τις διαφορές ανάμεσα σε κόμματα, πολιτικές αντιλήψεις και τακτικές και ακυρώνει τη σημασία της πολιτικής αξιολόγησης και της επιλογής. Έτι περαιτέρω, το προβαλλόμενο επιχείρημα «όλοι ίδιοι είναι» απαξιώνει τις θεμελιώδεις αρχές και λειτουργίες της δημοκρατίας: την συμμετοχή και την εκπροσώπηση, την επιλογή και την εκλογή, την ισονομία και το σεβασμό στη διαφορά.
Στην παρούσα φάση, η επιχειρούμενη ισοπέδωση των πολιτικών δυνάμεων, ακυρώνει τα αιτήματα της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της χώρας και της υπέρβασης της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής- πολιτισμικής κρίσης, τα οποία εξ ορισμού εμπλέκουν τους πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς, επειδή αποτελούν του κύριους πολιτικούς εκφραστές τους. Σε αυτήν την προοπτική η συντήρηση των συσσωρευμένων αδιεξόδων της παγκόσμιας φιλελεύθερης κρίσης και της δεξιάς εθνικής διακυβέρνησης μοιάζει μονόδρομος, η υπέρβαση του οποίου επαφίεται σε μεθόδους μαζικής ευφροσύνης. Αυτή είναι, εν τέλει, η εναλλακτική προοπτική των κατηγόρων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ;
Πειραιάς 22/8/2009 Στέλλα Νιώτη
Αμετανόητη εραστής της Ανανεωτικής Αριστεράς
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3806