Προτεραιότητα στην απασχόληση
Ελίζα, Παπαδάκη
Αυγή, 2009-09-17
Οι κυβερνήσεις πρέπει να δράσουν γρήγορα και αποφασιστικά για να εμποδίσουν την ύφεση να μετατραπεί σε μακροχρόνια κρίση ανεργίας. Δεν το λένε πια μόνο τα συνδικάτα, ή κάποια κόμματα. Το τόνισε χθες ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία, παρουσιάζοντας τη νέα έκθεση του Οργανισμού για την απασχόληση. Από τα τέλη του 2007 μέχρι τον Ιούλιο φέτος αυξήθηκαν κατά 15 εκατομμύρια οι άνεργοι στις ανεπτυγμένες οικονομίες με την ανεργία πλέον στο 8,5%, μεταπολεμικό ρεκόρ για ολόκληρη τη ζώνη.Επιπλέον, άλλα δέκα εκατομμύρια θέσεις εργασίας κινδυνεύουν να καταστραφούν τον επόμενο χρόνο, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των ανέργων στα 57 εκατομμύρια, την ανεργία στο 10%. Μέτρα έχουν παρθεί, αλλά δεν φτάνουν. Ο ΟΟΣΑ επιμένει ιδίως ότι θα πρέπει να στηριχθούν οι νέοι, που πλήττονται πιο σκληρά από την κρίση, για να μην έχουμε μια «χαμένη γενιά» αποκομμένη από την αγορά εργασίας. Να ενισχυθούν τα δίκτυα ασφαλείας που συγκρατούν τη φτώχεια στα άνεργα νοικοκυριά. Να αυξηθούν πολύ περισσότερο οι δημόσιες δαπάνες για τις πολιτικές απασχόλησης, οι οποίες δεν έχουν παρακολουθήσει την άνοδο της ανεργίας. Και να αναπτυχθεί η κατάρτιση και η απασχόληση, ώστε οι εργαζόμενοι να είναι καλά εξοπλισμένοι για τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν.
Οι συστάσεις του ΟΟΣΑ, μαζί βέβαια με οικονομικές πολιτικές για την ανάπτυξη και για την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων, προϋποθέτουν να δοθεί στην απασχόληση πρώτη προτεραιότητα. Αυτό διόλου δεν το βλέπουμε στην Ελλάδα.
Ως κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία αντιμετώπισε την άνοδο της ανεργίας σαν μπόρα που μας ήρθε απʼ έξω, περιμένοντας να περάσει. Πήρε κάποια σκόρπια μέτρα με επιδοτήσεις, έκανε και προσλήψεις, αλλά χωρίς σχέδιο, συχνά για να βολέψει μόνο κάποιους ανθρώπους, ενώ μεγάλες ανάγκες τις άφησε ακάλυπτες. Τίποτα σχεδόν δεν έκανε για τους νέους, όπου και πριν από την κρίση ο ένας στους πέντε καταγραφόταν επίσημα ως άνεργος και πάρα πολλοί εργάζονται περιστασιακά, ανασφάλιστοι και χωρίς προοπτική.
Δεν βελτίωσε την εκπαίδευση και την κατάρτιση, τις σχετικές δαπάνες τις κράτησε πολύ χαμηλά. Και το ελληνικό επίδομα ανεργίας, διαβάζουμε στην έκθεση του ΟΟΣΑ, είναι από τα χαμηλότερα της Ευρώπης: Μόλις κατά 33% αναπληρώνει το μισθό του απολυόμενου τον πρώτο χρόνο μόνο, όταν στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, έφτανε 79% για δύο χρόνια, 56% τον τρίτο, 24% τον τέταρτο χρόνο, στην Ισπανία 69% τον πρώτο χρόνο, 65% το δεύτερο, 25% τον τρίτο και τον τέταρτο χρόνο (στοιχεία 2007).
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε κάποιες αναφορές από τη Θεσσαλονίκη, στην αντιμετώπιση της κρίσης στην αγορά εργασίας αποσκοπεί το πέμπτο νομοσχέδιο που εξήγγειλε. Αλλά η σταδιακή αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 70% του κατώτατου μισθού που υποσχέθηκε, η αναθεώρηση του καθεστώτος ενοικίασης εργαζομένων, η σύνδεση των εγγυημένων δανείων και των επενδυτικών κινήτρων προς τις επιχειρήσεις με τη διατήρηση ή αύξηση των θέσεων εργασίας, η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέους εργαζόμενους επί τέσσερα χρόνια, και, τέλος, τα προγράμματα κοινωνικής εργασίας για μακροχρόνια και ηλικιωμένους ανέργους ιδίως, στα όρια πάντα των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της χώρας, δεν διαγράφουν μια πραγματική προτεραιότητα στην απασχόληση. Ούτε άλλωστε οι δηλώσεις του κ. Παπαντρέου και των άλλων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική πολιτική αντιπαράθεση υποδηλώνουν κάτι τέτοιο, σε άλλα ζητήματα επικεντρώνονται.
Προτεραιότητα θα σήμαινε να τεθούν σαφείς στόχοι για την αύξηση και βελτίωση της απασχόλησης, για τη μείωση της ανεργίας, και κινητοποίηση του συνόλου των πολιτικών για την επίτευξή τους. Γιʼ αυτό και δεν έχουμε πολλά να περιμένουμε από τις 5 Οκτωβρίου. Ο κίνδυνος μακροχρόνιας κρίσης της ανεργίας είναι εδώ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3889