Τα μέτωπα της σύγκρουσης
Κώστας, Κάρης
Κυριακάτικη Αυγή, 2009-10-11
.jpg)
Ισχυρή πολιτική εξουσιοδότηση ζήτησε και πήρε ο Γ. Παπανδρέου σε μια από τις χειρότερες περιόδους όσον αφορά την αξιοπιστία του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Ευκαιρία, που μπορεί όμως να εξελιχθεί και σε παγίδα για το ΠΑΣΟΚ.Ευκαιρία είναι πρωτίστως όχι γιατί πήρε άνετη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά γιατί ο βασικός πολιτικός αντίπαλος υπέστη μεγάλης κλίμακας ήττα, χάνοντας 700.000 ψήφους από το 2007 στο 2009. Η νίκη του ΠΑΣΟΚ συνέβη χωρίς μεγάλη υποχώρηση των κομμάτων της αριστεράς και με το πετυχημένο αποτέλεσμα των Οικολόγων Πράσινων. Η νέα κυβέρνηση έχει όλο το περιθώριο πολιτικών και κρατικών πρωτοβουλιών που να αλλάζουν πολλά. Συγχρόνως το κλίμα αναξιοπιστίας του κράτους και οι υπάρχοντες ανυπόληπτοι τρόποι λήψης αποφάσεων και εφαρμογής τους θα θέσουν ασφυκτικά όρια αν δεν ανατραπούν. Και θα οδηγήσουν σε πολιτική αδυναμία.
Το προεκλογικό σχέδιο των 100 ημερών από αυτή τη σκοπιά είναι αδύνατο. Περισσότερο αποσκοπεί στην επιβεβαίωση της εικόνας μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης παρά στην πραγματοποίηση μονιμότερων και βαθύτερων αλλαγών. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προκληθούν αντιδράσεις από τώρα, πριν ακόμη ανασυγκροτηθεί η Ν.Δ. Οι πιο γρήγορες θα προέρχονται από ισχυρά κέντρα συμφερόντων που θέλουν να στείλουν μήνυμα και να κάμψουν την παραμικρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ήδη οι μεγαλοεφοπλιστές φέρνουν την καταστροφή μετά την κατάργηση του υπουργείου “τους”.
Όμως κρίσιμη θα αποδειχθεί η βούληση κατά πρώτον και ύστερα η ικανότητα της κυβέρνησης να γείρει την πλάστιγγα ενεργοποιώντας την (σχετική, ας μην το ξεχνούν τα νέα πρόσωπα στα υπουργεία) πλειοψηφία της κάλπης. Αν θέλουν και μπορούν να στηριχθούν σε λαϊκές δυνάμεις.
Τα μέτωπα της (πιθανής) αντιπαράθεσης, ακόμη και σύγκρουσης με τα κέντρα συμφερόντων δεν προσδιορίζονται μόνον από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες αλλά και από τα μείζονα προβλήματα εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Συνοψίζονται σε τρεις τίτλους: Το μέλλον του τραπεζικού συστήματος, η μεγαλοδιαφθορά γύρω από τα χρήματα του δημοσίου και το ευρύ διαπλεκόμενο δίκτυο φοροδιαφυγής.
Οι αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα, έστω οι περιορισμένες που δέχεται το ΠΑΣΟΚ, αν πρόκειται να γίνουν, τώρα πρέπει να αποφασιστούν και να ξεκινήσει η εφαρμογή τους. Η δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου πόλου, η εγκατάσταση ουσιαστικών μηχανισμών ελέγχου των τραπεζών είναι “εθνικά" μέτρα που μπορεί σήμερα να πάρει μια συνεπής προοδευτική ελληνική κυβέρνηση, εάν θέλει να τιθασεύσει τους παράγοντες που μπορεί να βαθύνουν την κρίση.
Η μεγαλοδιαφθορά με τα έργα, τις προμήθειες του δημοσίου και των νοσοκομείων, αλλά και το μοίρασμα της δημόσιας περιουσίας δεν μπορεί παρά να είναι η αφετηρία. Δεν αρκεί η δημοσιότητα των αποφάσεων των υπουργών. Επιβάλλεται η καθιέρωση ταχύτατου μηχανισμού έρευνας των καταγγελιών και δικαστικής αντιμετώπισής τους. Πραγματική αποκέντρωση, με ισχυρές μονάδες αυτοδιοίκησης που είναι το θεμέλιο του δημόσιου, κοινωνικού ελέγχου. Έχει κανείς αμφιβολία ότι έτσι θα θιγούν ισχυρότατα συμφέροντα που θα αντιδράσουν, αλλά και θα εξοικονομηθούν σημαντικά ποσά; Η δυσκολία για μια κυβέρνηση -την οποία στήριξαν, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, άνθρωποι του συστήματος διαφθοράς της Ν.Δ.- είναι προφανής. Θα προσπαθήσει, τουλάχιστον, από τώρα;
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τη φοροδιαφυγή. Έργα χρειάζονται. Και πραγματικά. Όχι η πάταξη της φοροδιαφυγής να γίνεται δίαυλος για νέες σπατάλες και για τη δημιουργία νέων επιπέδων διαφθοράς. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν θα κριθεί κυρίως από το αν θα μοιράσει χρήματα, που δεν τα έχει και πρέπει να τα βρει. Αλλά από το αν θα πετύχει να γυρίσει σελίδα ή αν απλώς θα είναι παρένθεση για να επιστρέψει το εκκρεμές στη Ν.Δ. υπό τη νέα ηγεσία της. Αν θα αποφασίσει και έως ποιο σημείο να συγκρουστεί με τα μεγαλοσυμφέροντα.
Για τις αριστερές δυνάμεις θα είναι αυτοεγκλωβισμός εάν η πολιτική τους συνεχίσει να κυριαρχείται από το άγχος να αποδείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ είπε ψέματα -αυτό θα φανεί από μόνο του- και κυρίως από την εμμονή ότι ΠΑΣΟΚ = Ν.Δ. Η δικαίωση της αντιπολιτευτικής γραμμής των αριστερών κομμάτων χάνεται αν είναι πρώιμη και γενικευμένη, αν οδηγήσει, αν συμβάλει σε μελλοντική ανάληψη της κυβέρνησης από τη Ν.Δ. Η δικαίωση κερδίζεται όταν προωθούνται βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές (με αγώνες και πολιτική πίεση), με την ενίσχυση του ρόλου των δυνάμεων της εργασίας και της δημιουργίας σε βάρος της κυριαρχίας των κεφαλαίων. Με την ενίσχυση της προοπτικής συγκρότησης νέου συνασπισμού εξουσίας. Που σημαίνει να μην δικαιωθούν η πολιτική της δεξιάς και οι νεοφιλελεύθεροι σχεδιασμοί.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3960