Κρατώντας την ανάσα
Κώστας, Ανδρέου
2009-10-26
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ αυτή την περίοδο, κρατάω την ανάσα μου, περιμένοντας να δω πως θα τα πάει η νέα κυβέρνηση. Πως θα τα πάει η χώρα για την ακρίβεια.
Ο φόβος μου, πρίν τις εκλογές, αλλά ταυτόχρονα και η «πρόκληση» , διέβλεπαν ότι θα καλούμασταν να πάρουμε θέση στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που περνάει η χώρα.
Η γνώμη μου ήταν να είμαστε –σε μια τέτοια περίπτωση- μέρος του σχεδίου και περίμενα, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών, θα πίεζαν σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Ο λαός όμως αλλιώς έφερε τα πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ πήρε την άνετη αυτοδυναμία που ξέρουμε και ταυτόχρονα η αριστερά «πήρε» την πολυτέλεια να μην πιέζεται να αποφασίσει τι στάση θα κρατήσει, «πήρε» το δικαίωμα να μη συμμετέχει στην πολιτική.
Ετσι η αριστερά, «χωρίς ρόλο», χωρίς «ουσιαστική δουλειά», έχει άλλη μια φορά την «άνοστη» πολυτέλεια, να κάνει ιδεολογία και μάχες σε δευτερεύοντα ζητήματα και ασφαλώς να λειτουργεί με άνεση ως πολιτικός χώρος έκφρασης της διαμαρτυρίας διαφόρων περιθωριακών κοινωνικών ομάδων.
Η Κεντροαριστερά, δεν εκλήθη σε συγκρότηση. Ματαιώθηκε άλλη μια φορά και ίσως δια παντός η αναγκαιότητά της.
Η κυβέρνηση μετά απ’αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα είναι υποχρεωμένη να πολιτευθεί κατά βάση ως συνεχιστής του πολιτικού συστήματος.
Οι τομές που απαιτούνται-και κατά τις δηλώσεις της και κατά την γνώμη μου- και οι οποίες μόνο με «πρόσχημα» πολιτικές υποχρεώσεις προς συνεργαζόμενους γίνονται ανεκτές άμεσα, θα πρέπει τώρα να γίνουν με άλλες αφορμές και αιτίες ή το πιθανότερο να «τρενάρουν», αιωρούμενες στην περιοχή της ιδεολογίας.
Είναι δύσκολο να υιοθετήσει, μόνο με ιδεολογικά κριτήρια τις απαραίτητες τομές, που τα πολιτικά κριτήρια –μιας συγκυβέρνησης με την Αριστερά έστω και με την μορφή της ανοχής- θα επέβαλλαν.
Ο Γ. Παπανδρέου είναι υποχρεωμένος να στηριχθεί και να ενδώσει στις πιέσεις του κομματικού προσωπικού και των κοινωνικών δυνάμεων της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, χωρίς διαπραγματευτικά χαρτιά «αφορμές» για επώδυνες τομές και αλλαγές στην διοίκηση και την οικονομία.
Κρατώντας την ανάσα μου, νοιώθω να μεταβάλλομαι από ενεργός πολίτης σε παθητικός παρατηρητής, ενός εγχειρήματος, που δεν ενέχει την αγωνία της ευθύνης «μου».
Αν πετύχουν στις μεγάλες δυσκολίες, της οικονομικής κρίσης, χωρίς την συμβολή μας, θα συνεχίσουμε να είμαστε ένας χώρος διαμαρτυρίας στα μικρά και περιφερειακά ζητήματα. Γνώριμος ρόλος για μας.
Φοβάμαι ότι τελείωσε μια περίοδος για την Ανανεωτική Αριστερά.
Δεν τόλμησε να κάνει πολιτική την άποψη για συμμετοχή της Αριστεράς στην Διακυβέρνηση, έμεινε στην ιδεολογία, στα λόγια.
Τα κεντρικά στελέχη της επανεκλέγηκαν, η στρατηγική της δεν έχει πλέον πεδίο εφαρμογής και έτσι δεν υπάρχει και «επαρκής» και άμεσος πολιτικός λόγος αντίθεσης με τις άλλες τάσεις του ΣΥΝ και τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν χρειαζόταν να χαρακτηρίσω το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα έλεγα ότι εξαρτάται από την συνέχεια.
Προς το παρόν δεν είναι ούτε νίκη ούτε ήττα.
Βγήκαμε , μας έβγαλαν θα έλεγα καλύτερα, με ευγένεια είναι η αλήθεια, τελείως έξω από το παιχνίδι.
Ισως δεν αντισταθήκαμε στην Δουνκέρκη.
Ισως αποδειχθεί ότι είμαστε οι Ιάπωνες στρατιώτες που κρύβονταν απληροφόρητοι το τέλος του πολέμου 50 χρόνια μετά απ’αυτόν, στις ζούγκλες της Βιρμανίας.
Ισως ο πόλεμος έχει φύγει από γύρω μας.
Το ΚΚΕ που έχει ένστικτο επιβίωσης, το αντιλαμβάνεται αυτό και οργανώνει τις αντιστάσεις της «υποχρεωτικής αποστρατείας του», με προκλήσεις αλλά ακόμη και μετακινούμενο σε ακραιφνώς δεξιές ιδεολογικές περιοχές, όπως αυτές του «φυσιογνωμισμού» .
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά αλλά και επιμέρους, απλά έχει υποστεί τα τετελεσμένα. Θα επιβιώσει κατ’αρχήν , στον «στενό και γνώριμο χώρο» της διαμαρτυρίας, στο κράτος του Χρυσοχοίδη.
Οπότε, τώρα τι κάνουμε, θα ρωτήσει κανείς;
Νομίζω, ότι πρέπει να περιμένουμε να δούμε μετά την περίοδο χάριτος, πως θα έχουν εξελιχθεί τα πράγματα . Πολύ φοβάμαι, ότι δεν θα μας περιλαμβάνει για άλλη μια φορά η νέα (παλιά ;) στρατηγική και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, είτε πετύχει είτε αποτύχει η Νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και βεβαίως δεν θα έχει χρησιμότητα και κατά συνέπεια και έννοια πλέον η στρατηγική της Κεντροαριστεράς.
Η Δημοκρατία είναι πρώτα και πάνω απ’όλα μια συζήτηση. Μια συζήτηση που συμβαίνει σε συγκεκριμένο χρόνο και με συγκεκριμένα θέματα ημερήσιας διάταξης.
Όποιος δεν μιλήσει την κατάλληλη στιγμή, και μείς δεν μιλήσαμε, απλά μένει απ’έξω στην συνέχεια. Η κοινωνία δεν περιμένει. Θέλει λύσεις τώρα στα προβλήματά της.
Νομίζω ότι αυτό ακριβώς, μας έχει συμβεί, αλλά δεν με πειράζει. Μου αρκεί να τα καταφέρει και χωρίς εμάς η χώρα-αν και όπως είπα φοβάμαι πως δεν είναι έτσι-, και να ξαναγίνει μια χώρα που θα έχει πάλι ανάγκες για τρέχουσες πολιτικές διαφωνίες και φλυαρίες, για αντιθέσεις και λάθη διακυβέρνησης, για δημοκρατικές πολυτέλειες και κατά συνέπεια και για την δική μας ιδιαίτερη φωνή.
Αν δεν έρθουν έτσι τα πράγματα, αν αποτύχει η ανάταξη της οικονομίας, η χρεοκοπία θα είναι γεγονός και η ενασχόληση με την πολιτική δεν θα γίνεται με τον τρόπο που τώρα ξέρουμε και πολύ φοβάμαι δεν θα είναι … και η πρώτη προτεραιότητα για πολλούς από μας, τουλάχιστον με την σημερινή διάταξη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=3993