Η οικονομική κρίση ως πολιτικό ζήτημα
Δημήτρης, Χρήστου
Αυγή, 2009-10-28
Διάβασα στα κυριακάτικα φύλλα πολλά άρθρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Ο τέως υπουργός κ. Χατζηδάκης, σε ένα από αυτά, καταλήγει στο συμπέρασμα πως για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δραματική κατάσταση χρειάζεται «Τιθάσευση των ελλειμμάτων, περιορισμός του χρέους, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, αύξηση της παραγωγικότητας και των εξαγωγών». Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος. Πώς γίνονται όλα αυτά στο συντομότερο χρονικό διάστημα;
Η ΕΛΛΑΔΑ σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (2006) του ΟΟΣΑ επί 26 χωρών, είναι τρίτη σε δαπάνες για τις δημόσιες υπηρεσίες ξοδεύοντας το 8,5% του ΑΕΠ. Σημαίνει μήπως αυτό πως οι συγκεκεριμένες υπηρεσίες είναι τόσο δαπανηρές διότι είναι αναγκαίο για την ποιότητα ζωής μας το μέγεθός τους; Ασφαλώς όχι. Απλά, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο δημόσιος τομέας είναι σε μεγάλο βαθμό μια ανθρώπινη αποθήκη, όπου τα κόμματα εξουσίας βολεύουν τους ψηφοφόρους τους.
ΤΟ ΘΕΜΑ των δημοσίων δαπανών είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, διότι ναι μεν πρέπει να περιορίσεις τις σπατάλες, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να αυξήσεις τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση, την υγεία και την ενίσχυση των αδυνάτων. Αν πεις δεν έχω σε αυτή τη φάση χρήματα για την εκπαίδευση, άστο να το δούμε αργότερα, είναι σαν να παραδέχεσαι πως δεν έχεις κανένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, πέρα από τη σκληρή λιτότητα. Διότι, πώς θα σχεδιάσεις νέους σύγχρονους παραγωγικούς τομείς με εξαγωγικό μάλιστα προσανατολισμό, αν δεν έχεις το ειδικευμένο δυναμικό;
ΞΕΡΕΤΕ πόσα δαπανά η χώρα μας για την εκπαίδευση σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ; Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα από τις 26 του Οργανισμού και ξοδεύει μόλις το 2,3% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος των 26 χωρών, έχει δαπάνες 6,5%. Η φτωχή, σεμνή και ταπεινή Πορτογαλία ξοδεύει 7,1%, η Ουγγαρία 5,8%, η Πολωνία 6% και η μικρούλα Ισλανδία των ψαράδων το 8,3%.
ΕΔΩ ΟΜΩΣ ανοίγει ένα τεράστιο θέμα, που αφορά την αναδιοργάνωση των ελληνικών πανεπιστημίων. Και αν η σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά θέλει να γίνει μέρος της λύσης του προβλήματος, έχει εθνική υποχρέωση να διατυπώσει με τόλμη μια συνολική πρόταση για την αναβάθμιση της παιδείας στη χώρα. Έχει χαθεί πολύς χρόνος, η απόσταση από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχει μεγαλώσει και αν περιμένουμε, πότε θα βρεθούν τα χρήματα για να αυξήσουμε τις δαπάνες για την παιδεία, είναι σίγουρο πως τα χρήματα δεν θα βρεθούν ποτέ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ διότι τα ελλείμματα των προϋπογισμών θα επανέλθουν λένε στο κάτω του 3% του ΑΕΠ όριο, μέσα σε 4 χρόνια. Πολύ φοβάμαι πως δεν έχει γίνει απολύτως αντιληπτό το γεγονός πως το δημόσιο χρέος της χώρας πιάνει οσωνούπο το 120% του ΑΕΠ. Που σημαίνει, ότι για να μπεις σε διαδικασία σοβαρής οικονομικής εξυγίανσης, πρέπει τάχιστα να περάσεις σε φάση πλεονασματικών ισοζυγίων. Πώς όμως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο με τη σημερινή αποτύπωση της ελληνικής οικονομίας, όπου θέσεις εργασίας υπάρχουν μόνον στον δημόσιο τομέα; Τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση επιμείνει στις πρόσφατες ανακοινώσεις της και μηδενίσει τις θέσεις Stage στο δημόσιο;
ΠΟΙΟΙ θα σχεδιάσουν και τι εργαλεία θα χρησιμοποιήσουν ούτως ώστε να μπει σε φάση ανάπτυξης η ελληνική οικονομία; Και μέχρι τότε τι κάνουμε; Δανειζόμαστε. Ποιοί είναι αυτοί που δανείζουν για να τους πιάσουμε κορόιδα; Πρόσφατα διαβάσαμε για την πιστοληπτική υποβάθμιση της Ελλάδας από τον οίκο Fitch. Γιατί συνέβη αυτό; Διότι η χώρα μας δανείζεται διαρκώς. Δανείζεται εξαιρετικά μεγάλα ποσά για το μέγεθός της και το επίπεδο της οικονομίας της. Που σημαίνει ότι οι πιστωτές θα μας δανείζουν πολύ ακριβότερα ενσωματώνοντας και τους κινδύνους. Που σημαίνει πως στις συνθήκες αυτές, για να αντιμετωπιστεί και να αναστραφεί η κατάσταση, απαιτείται τόλμη, φαντασία, όραμα , καινοιτομίες έξω από τα συνήθη τετριμμένα. Διαφορετικά η μόνη συνταγή είναι η λιτότητα, και μάλιστα η άγρια.
ΤΟ ΕΡΓΟ αυτών που έχουν κληθεί να κυβερνήσουν είναι εξαιρετικά δύσκολο και σύνθετο. Εδώ δεν έχουν τόση αξία οι κλασικές οικονομικές συνταγές, διότι το πρόβλημα δεν είναι κατεξοχήν οικονομικό. Είναι βαθύτατα πολιτικό και αφορά το έλλειμμα πατριωτισμού όλων όσοι μας κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια.
d.xristou@avgi.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4003