Προσοχή στις αριστερές ασθένειες!
Θανάσης, Καρτερός
Κυριακάτικη Αυγή, 2009-11-01
Πακέτο εκπλήξεων μας επεφύλασσε ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του τον πρώτο καιρό της αυτοδυναμίας τους. Απότομα μας ήρθε το πολύχρωμο κομφετί από εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων και αναγγελίες μέτρων, μη σου πω και χιλιομέτρων, για όλα - από τις σκοπιές στα τμήματα μέχρι τους ημιυπαίθριους και τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Με αποτέλεσμα, το πολιτικό κοινό να έχει ζαλιστεί μάλλον ευχάριστα και οι τηλεοπτικοί θαυμαστές της πράσινης ανάπτυξης να έχουν εκστασιαστεί. Με την επίσκεψη δε του πρωθυπουργού αυτοπροσώπως στο ΙΚΑ -τι απλός!!- το πράγμα έφτασε σε τηλεοπτικό παραλήρημα.
Ψυχραιμία! Μια χαρά είναι όλα αυτά, ιδιαίτερα μετά το γκρίζο της προηγούμενης κυβέρνησης, που για δυο χρόνια μόνη της ασχολία ήταν να ξηλώνει το κράτος, την οικονομία και τον εαυτό της. Τα παιδιά του Παπανδρέου, με το νέο look και τις πτυχιάρες τους, έχουν σίγουρα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους προηγούμενους. Τουλάχιστον με τους καινούργιους δεν σε παίρνει -ακόμα- ο ύπνος και ως προϊόν η νέα κυβέρνηση είναι αναμφίβολα πιο φρέσκια και πιο ελκυστική. Άσε που εμφανίζονται ανυπόμονοι να πιάσουν τον ταύρο των προβλημάτων από τα κέρατα.
Όποιος βιαστεί να γελάσει με όλα αυτά και να θεωρήσει κωμωδία την αναγγελία μεταρρυθμίσεων ή το σακίδιο της Μπιρμπίλη και τα σουηδικά του Παπανδρέου, θα δει το μεγάλο κοινό της πολιτικής πλατείας να τον κοιτάζει άγρια. Όπως άγρια θα κοιτάζει και όποιον επίσης βιαστεί να θυμώσει δημοσίως και βάλει μπρος τον εξάψαλμο για όσα δείχνει και όσα υπόσχεται, αλλά ΔΕΝ θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Σσσσσσσσς! Πού το ξέρεις εσύ ότι δεν θα κάνει όσα λέει; Ας περιμένουμε λίγο να δούμε.
Αυτή την απάντηση εισπράττει ο βιαστικός. Ας περιμένουμε λίγο να δούμε… Ακόμα κι από κόσμο που ψήφισε αριστερά, σκέφτεται αριστερά και έχει μια τεράστια επιφύλαξη για το ΠΑΣΟΚ, καθώς έχει βουλιάξει παλιότερα στο χάος ανάμεσα σε όσα έλεγε και όσα τελικώς έκανε αυτό το κόμμα. Παρʼ όλα αυτά οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ελπίζουν, χωρίς και να πολυπιστεύουν, κι αυτό ως γνωστόν δίνει στις κυβερνήσεις τη λεγόμενη περίοδο χάριτος. Ακόμα περισσότερο όταν μια κυβέρνηση, όπως η σημερινή, εμφανίζεται τον πρώτο καιρό με ρηξικέλευθες ιδέες, αλλά και με μια καταιγιστική επικοινωνιακή έφοδο, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι υπουργοί, με εξαγγελίες που άλλοτε απαντούν στην κοινή λογική και άλλοτε έρχονται να υποσχεθούν λύσεις σε άλυτα προβλήματα δεκαετιών.
Ο ιατρικός φάκελος της αριστεράς δείχνει ότι, σε παρόμοιες και πολύ πιο εντυπωσιακές, παλιότερες καταστάσεις, εμφανίζονταν τρία είδη ψυχολογικών-πολιτικών αντιδράσεων.
Πρώτον, κατάθλιψη, γιατί πολύς κόσμος «δεν καταλαβαίνει ότι τον κοροϊδεύουν». Το αποτέλεσμα ήταν σπασμωδικές αντιδράσεις, αντιφατικές κινήσεις και δυσοίωνες προβλέψεις για καταστολή, λιτότητα, υποταγή στο ΝΑΤΟ, γονυκλισίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ., που εκλαμβάνονταν φυσικά ως ευσεβείς πόθοι από κείνους στους οποίους απευθύνονταν.
Δεύτερον, νευρική κρίση, ιδιαίτερα στα προκεχωρημένα φυλάκια της επαναστατικής καθαρότητας. Αυτό οδηγούσε σε βίαιες μετωπικές επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης σε λάθος χρόνο και με λάθος ατζέντα, που τελικά κατέληγαν στην έσχατη ταπείνωση της εκ των υστέρων κριτικής και αυτοκριτικής για σεχταριστικά λάθη.
Τρίτον, κρυφή ή φανερή μοχθηρία για ό,τι νομοτελειακά θα επιπέσει επί της κεφαλής των αμέριμνων κυβερνώντων, από τη λαϊκή αγανάκτηση και την έξαρση της κοινωνικής αναταραχής μέχρι τις επιπλοκές στη διεθνή θέση της χώρας. Τώρα, τώρα, τώρα, θα δείξει το ΠΑΣΟΚ τα νύχια του και ο λαός τα δικά του…
Να προσθέσουμε ότι οι τρεις ασθένειες συνοδεύονταν συχνά από μια τέταρτη, κλασική τιμωρία για παρόμοια αμαρτήματα: τα πυρά που προς τα έξω αποδεικνύονταν στρακαστρούκες, στρέφονταν προς τα μέσα. Κι αν είδε κι έζησε η αριστερά καβγάδες για την καλύτερη και πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση της σοσιαλδημοκρατικής λαίλαπας. Κι αν ακούστηκαν κατηγορίες και βαριές κουβέντες για αυταπάτες, για πολιτική ουράς, για σεχταρισμό, για κρυφή γοητεία της σοσιαλδημοκρατίας.
Στις συνθήκες αυτές φυσικά ουδείς είναι σε θέση να συμβουλέψει κανέναν. Άλλοι έχουν τα γένια και τα χτένια. Το μόνο που θα μπορούσε να πει είναι ότι κάποτε η Υπομονή είναι πολιτική. Ή, όπως έλεγε ο Παππούς, να ξέρουμε να παρακολουθούμε με την πολιτική μας τις διαθέσεις των μαζών…
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4004