Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Καλό ταξίδι Έλλη

2009-10-31


Την αποχαιρετήσαμε όλοι/ες  το Σάββατο (311009).Η Έλλη Παππά ετάφη  μαζί με τον σύντροφό της Νίκο Μπελογιάννη, στο Τρίτο Νεκροταφείο. Διπλή η κηδεία ουσιαστικά, πολιτική για δυο ανθρώπους που αναγνώριζαν την πολιτική ως αξία πρώτα απ’ όλα.

Στην Έλλη Παππά απεύθυναν τον τελευταίο χαιρετισμό ο ψυχίατρος Δημήτρης Πλουμπίδης, ο πολιτικός επιστήμονας Ηλίας Νικολακόπουλος, ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Άγγελος Δεληβορριάς, ι ο Μανώλης Σεργεντάκης από την παρέα της Κοκκινιάς, η Φανή Πετραλιά από την ΕΣΗΕΑ καθώς και ο Πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Αλέξης Τσίπρας.

 

Σκόρπιες σκέψεις για την Έλλη που χάσαμε

Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ

Τι ήταν για μας η Έλλη;

- Ήταν, πρώτ’ απ’ όλα αγωνίστρια. Αγωνίστρια με όλη τη σημασία της λέξης και με όλο τον όγκο των εννοιών που κρύβει μέσα της. Στέλεχος του ΚΚΕ. Στέλεχος οργανωτικό σε διάφορες βαθμίδες της οργάνωσης. Σε φάσεις "νομιμότητας", μισονομιμότητας, ή αυστηρής παρανομίας του κόμματος. Στέλεχος στον τομέα της διαφώτισης, στον ιδεολογικό τομέα. Αντιμετώπισε αγέρωχη τους βασανιστές της στα ανακριτικά κελιά της Ασφάλειας - Έλληνες και Αμερικανούς. Αντιμετώπισε περήφανη τους δικαστές τακτικών και έκτακτων δικαστηρίων. Την απειλή της θανατικής καταδίκης.

Την ίδια την καταδίκη σε θάνατο. Αντιμετώπισε όμως επίσης με θαυμαστή αξιοπρέπεια αναποδιές ή μικρότητες που της προκάλεσαν μέσα στο κόμμα με διάφορες αιτίες. Αρνήθηκε κατά πρώτο λόγο να συνταχθεί με τη θέση του Ζαχαριάδη ότι ο Πλουμπίδης ήταν πράκτορας. Για να το πληρώσει με μια πρώτη καθαίρεση από ένα μικρό κομματικό πόστο που είχε στη φυλακή. Δεν εδίστασε, άλλωστε, τελικά να μείνει έξω από τα στενά κομματικά πλαίσια όταν το κόμμα -τα κόμματα-, έπαψαν να την εκφράζουν. Παραμένοντας πάντα αμετακίνητη στα ιδεολογικά της πλαίσια. Και στα φιλοσοφικά της "πιστεύω".

- Ήταν συγγραφέας. Καθένα από τα έργα της -"Ο Πλάτωνας στην εποχή μας", "Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας", "Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση", "Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία κι εκτός μαυσωλείου", "Η Κομμούνα του 1871" ήταν και παραμένει πολύτιμη συμβολή στην ανάλυση και το φώτισμα επιμέρους πολιτικών και φιλοσοφικών θεμάτων. Μας έδωσε όμως και άλλα βιβλία λογοτεχνικά, και εν μέρει αυτοβιογραφικά, όπως "Το ημερολόγιο ενός φυλακισμένου", "Δουλειά της φυλακής", "Νίκος Κιτσίκης - ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός", αλλά και "Ο βίος και έργο της γάτας μου της Σοφής" - με ψευδώνυμο αυτό. Βιβλία που τα διαβάζεις μονορούφι.

- Ήταν δασκάλα. Γεννημένη δασκάλα. Πέρασαν από την κομματική σχολή της Αθήνας, όπου δίδασκε, το "Φροντιστήριο της Αλίκης" όπως το λέγαμε, φουρνιές αγωνιστών του κόμματος, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι απ’ αυτήν σε ηλικία. Και έμαθαν πολλά. Η "Αλίκη" τους έφερε όλους σε άμεση γνωριμία με τα έργα των κλασικών του μαρξισμού. Πολλούς σε πρώτη επαφή με τα έργα αυτά. Πέρασα κι εγώ μια φάση από το φροντιστήριο αυτό με "συμμαθητές" τον Αντρέα Φραγκιά, τον Κώστα Καλοκαιρινό, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Βενιζέλο Προέδρου, την Ελένη Γαρίδη, την Αφρώ Μαυροειδή (την αδελφή μου) και άλλους που δεν μπορώ σήμερα πια να θυμηθώ τα ονόματά τους. Ήταν για όλους μας κάθε συνάντηση ώρα πνευματικής δημιουργίας.

- Ήταν πάνω απ’ όλα η αγαπημένη και πιστή σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη. Δέθηκε μαζί του σε ζωή και σε θάνατο. Η αγάπη τους πέρασε από σαράντα κύματα. Συνθήκες άγριας παρανομίας, φυλακές, δικαστήρια, στρατοδικεία, καταδίκες σε θάνατο. Και έμειναν πιστοί και οι δύο στην αγάπη τους, ως το τέλος της ζωής τους. Αγάπη που έγινε θρύλος και παραμύθι. Ο Νίκος εκτελέστηκε μια Κυριακή πρωί αξημέρωτα στις 30 Μαρτίου του 1953. Πριν τον πάρουν για εκτέλεση του επέτρεψαν να περάσει από το κελί της, να τη δει από το παραθυράκι και να την αποχαιρετίσει. Τα τελευταία λόγια που της είπε ήταν. "Εσύ πρέπει να ζήσεις για το παιδί μας και για την εκδίκηση...". Η Έλλη έζησε πράγματι από την πικρή εκείνη ημέρα ως την περασμένη Δευτέρα, αφοσιωμένη πάντα στο παιδί της και στη θύμηση του Νίκου.

- Με προβλημάτιζε πάντα η στάση του Ζαχαριάδη απέναντι στον Μπελογιάννη. Ειδικότερα η αντίδρασή του σε μια δραματική προσπάθεια του Πλουμπίδη να προλάβει την εκτέλεση, δημοσιεύοντας στον Τύπο της Αθήνας μια επίσημη δήλωση ότι αυτός ήταν ο επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης και ότι ήταν έτοιμος να παραδοθεί αν ανασταλεί η εκτέλεση του Μπελογιάννη. Την επομένη ακριβώς από το κομματικό ραδιόφωνο "Ελεύθερη Ελλάδα" μεταδόθηκε δήλωση της ηγεσίας του ΚΚΕ ότι η επιστολή ήταν ψεύτικη και ότι ο Πλουμπίδης βρισκόταν στο εξωτερικό "για θεραπεία". Έτσι χάθηκε -ακριβέστερα τορπιλίσθηκε- μια ευκαιρία να ανασταλεί η εκτέλεση.

Σε μια μακρά συζήτηση που είχα με την Έλλη την ερώτησα ποια ήταν στο βάθος η στάση του Ζαχαριάδη απέναντι στον Μπελογιάννη. Η Έλλη μου απάντησε: Ο Ζαχαριάδης είχε ανάγκη να δημιουργήσει τον μύθο ενός μάρτυρα και τον μύθο ενός προδότη. Τον Μπελογιάννη τον χρησιμοποίησε στη θέση του μάρτυρα. Και τον Πλουμπίδη στη θέση του προδότη.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4016