Κυρίε Λεβέντη ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ φαίνεται πως έφυγε «λαβωμένος» από την Πανελλαδική του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν μόνο η απουσία πολλών στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας που έδειξε ότι υπάρχει «ψυχική απόσταση» ανάμεσα σε ένα μέρος του ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως ο «πόλεμος» που ξεκίνησε αμέσως μετά την αποδοχή της πρότασης για να υπάρξει η κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ «θυσιάζεται» για τον ΣΥΡΙΖΑ ή συμβαίνει κάτι άλλο;
“Ψυχική απόσταση” υπήρχε πάντα. Στο ΣΥΡΙΖΑ συστεγάζονται πολύ διαφορετικές πολιτικές οικογένειες, που ξεκινάνε από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και έχουν εντελώς διαφορετικούς σκοπούς. Γι αυτό και μόνο ως συμμαχία μπορεί να λειτουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κάρτα μέλους έχει αποκτήσει έντονη συμβολική σημασία, και τυχόν αποδοχή της θα σημάνει στα μάτια πολλών την ντε φάκτο διαμόρφωση ενιαίου πολιτικού σχηματισμού. Γι αυτό και η κάθετη άρνηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας: “ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε, ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε, μέλη άλλου κόμματος”, μία θέση με την οποία και συντάσσομαι.
Ο Συνασπισμός έχει καταφέρει στα 20 χρόνια ύπαρξής του να τα συζητά όλα φανερά και να καταλήγει με δημοκρατικό τρόπο. Πολλές από τις ομάδες που συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν άλλη άποψη περί εσωκομματικής δημοκρατίας, οπότε δυσκολεύομαι να καταλάβω τι θα εξυπηρετεί η κάρτα μέλους του σχήματος, αφού διαφορετικούς κανόνες λειτουργίας προκρίνει η κάθε συνιστώσα. Ο Συνασπισμός πάντως ακόμα δεν έχει “θυσιαστεί”. Θα συζητηθούν όλα αυτά τα ζητήματα ενδελεχώς μέσα στο κόμμα και θα καταλήξουμε.
Σκληρές φράσεις όμως ακούστηκαν και για τον Αλέκο Αλαβάνο. Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι τα πυρά έδειξαν πως υπάρχει ένας «κομματικός πατριωτισμός» ένας κοινός τόπος στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Πώς κρίνεται την επανεμφάνιση του πρώην προέδρου σας, και εκτιμάτε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «κοινός εχθρός που θα σας συσπειρώσει;
Αφού είμαστε 20 χρόνια όλοι μαζί στο ίδιο κόμμα, και αφού έχουμε ξεπεράσει μαζί πολλές δυσκολίες, είναι αναμενόμενο να υπάρχει και κάποιος κομματικός πατριωτισμός. Δεν συμμερίζομαι τις περισσότερες από τις απόψεις του Αλέκου Αλαβάνου, όχι μόνο εγώ αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του Συνασπισμού: αν εισακουστούν οι απόψεις του, τότε δεν πρόκειται να υπάρξει κανενός είδους ενότητα της αριστεράς, την οποία θέλει να πρεσβεύει, αλλά μία ακόμα διάσπαση.
Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει από καιρό επιλέξει να έρθει σε ρήξη με το Συνασπισμό, το κόμμα του οποίου υπήρξε Ευρωβουλευτής και αρχηγός, και του οποίου επιζητεί τη διάλυση, αν και ακόμα δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο. Ίσως επειδή γνωρίζει ότι πολλοί περισσότεροι πρόσκεινται στο Συνασπισμό από ότι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η Αριστερά, “έτσι σοφή που έγινε, με τόση γνώση”, νομίζω ότι έχει την υποχρέωση να είναι πιο προσεκτική, να αποφεύγει πρακτικές που της στοίχισαν πανάκριβα στο παρελθόν και που κανείς δεν θα τις συγχωρήσει στο μέλλον.
Τέλος θα ήθελα το σχόλιο σας για τις δηλώσεις του Λεωνιδα Κυρκου. Είναι ένα «πείραμα» ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα που πρέπει να τελειώσει;
Η ιστορία και η διαδρομή του Λεωνίδα Κύρκου επιβάλλουν να τον ακούει κανείς με προσοχή. Τις επιφυλάξεις του για τον ΣΥΡΙΖΑ τις συμμερίζονται πολλοί. Πολλά εγχειρήματα στην πολιτική και στην ιστορία ήταν πειράματα. Για κάποια ισχύει αυτό που λέει ο ποιητής: “ήταν μία υπέροχη ιδέα κάποτε, τώρα είν’ ένα λαμπρό σφάλμα”. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν μπόρεσε να πετύχει το σκοπό για τον οποίο οικοδομήθηκε, την ενότητα της αριστεράς. Με πραγματικούς όρους, η ενότητα της ευρύτερης αριστεράς περνάει κυρίως μέσα από τη συμπόρευση ΚΚΕ και Συνασπισμού. Το ΚΚΕ δεν κάθεται να συζητήσει με τον Συνασπισμό, θα μπορούσε να συμμαχήσει με τους τροτσκιστές και τους μαοϊκούς στη βάση της ισοτιμίας? Αν πρέπει να τελειώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, μένει να το δούμε. Αν δεν μπορεί να μείνει ως μία πολιτική συμμαχία, τότε φοβούμαι ότι το μέλλον του είναι προδιαγεγραμμένο.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4125