Τριπλός αγώνας για τις αριστερές δυνάμεις

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2009-12-20

Καθώς συνεχίζεται και κλιμακώνεται η διεθνής πίεση προς τη χώρα μας για τα μέτρα κατά του ελλείμματος, αυξάνεται υπέρμετρα το βάρος της κυβέρνησης για τη λήψη μέτρων - ίσως και πέρα από τις δυνατότητές της.

Οι έως τώρα κυβερνητικοί χειρισμοί και παρεμβάσεις είχαν περιορισμένη επίδραση και επιτυχία, αν και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο πρωθυπουργός απέσπασε από τους σημαντικούς Eυρωπαίους εταίρους αναβολή ανακοίνωσης των συγκεκριμένων μέτρων και κάποιο περιθώριο κινήσεων. Ανέλαβε όμως την υποχρέωση η Ελλάδα να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση, κάτι που δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει η καγκελάριος Μέρκελ.

Το κρίσιμο ερώτημα δεν έχει αλλάξει: ποιοι θα πληρώσουν και πόσο για τη μείωση του ελλείμματος και την αποπληρωμή του χρέους; Δύο μεγάλες επιλογές υπάρχουν: περισσότερη φορολογία - σε βάρος των εισοδημάτων από εργασία κυρίως με την έμμεση φορολογία - ή μεγαλύτερη συμμετοχή των εισοδημάτων από κεφάλαια και υπεραξίες γης; Αυτό είναι το κυβερνητικό δίλημμα. Κατάληξη, έστω και βήμα - βήμα, μέτρο - μέτρο, θα υπάρξει. Μπορεί να σηκώσει αυτή τη σύγκρουση και το βάρος το ΠΑΣΟΚ ή θα καταφύγει στη γνωστή λύση της μονομερούς επιβάρυνσης όσων ήδη πληρώνουν;

Στην αξιωματική αντιπολίτευση κυριαρχεί το “παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο” . Είναι μια εύλογη στάση για ένα κόμμα σαν τη Ν.Δ. που ποντάρει μόνον στην αποτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά δεν πρέπει να το πει. Που έχει το βαρύ φορτίο της πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή, η οποία κατήγγειλε την πολιτική των ελλειμμάτων την ώρα που στο παρασκήνιο τα εκτίνασσε.

Δεν είναι όμως εύλογη για τις δυνάμεις της αριστεράς ή εν πάση περιπτώσει για τις αριστερές ανανεωτικές δυνάμεις, που έχουν άλλες κοινωνικές αναφορές και στοχεύουν σήμερα - όχι στο άγνωστο, απώτερο μέλλον - σε επαφή με τις οικονομικές πραγματικότητες, στην ανατροπή του σημερινού συσχετισμού ισχύος σε βάρος του κεφαλαίου. Η στάση τους – και οι όποιοι αγώνες - είναι εύλογο να έχουν τρεις πτυχές:

Απάντηση στο ερώτημα τώρα, φέτος του χρόνου, ποιος και πώς θα πληρώσει. Η πολιτική αντιπαράθεση είναι σε εξέλιξη και επιβάλλει ανάδειξη χειροπιαστών προτάσεων για (ρεαλιστικές βεβαίως) ανακατανομές στη φορολογία και για μείωση δαπανών του δημοσίου, των πελατειακών, εκείνων που δεν αποβαίνουν υπέρ των πολλών, αλλά των λίγων και εχόντων. Και συμμαχίες εκτός, αλλά και εντός της κυβέρνησης - απεργίες ενωτικές, όχι διαιρετικές.

Ανάδειξη νέων θεμάτων, κοινωνικών προβλημάτων που δεν ακούγονται - παρέμβαση στη δημόσια ατζέντα, όπως λέγεται. Στην Ελλάδα το σύνολο των τομέων της οικονομικής δραστηριότητας που εμπλέκονται στη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία κρύβει ανασφάλιστη εργασία, άτυπες μορφές εργασίας, κρύβει ακόμη και χαμηλές αμοιβές ακριβώς πλάι στον σκανδαλώδη πλουτισμό.

Αντιπαράθεση αξιών, η ιδεολογική λεγόμενη αντιπαράθεση, υπέρ της εργασίας, υπέρ των δημοσίων αγαθών και των κοινωνικών πολιτικών. Ποιες αξίες κυριαρχούν, αναπαράγονται στην παιδεία μας, με το σύστημα περίθαλψης και ασφάλισης, τη δράση της αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού; Η δημοκρατική συνευθύνη, η απόρριψη της βίας ή ανταγωνισμός; Η αλληλεγγύη ή η απόσπαση ιδιωτικών προνομίων; Η κοινή αναπτυξιακή και δημιουργική δράση των ευρύτατων στρωμάτων ή η ένταση για την ταχύρρυθμη κοινωνική και οικονομική οικογενειακή άνοδο; Η απόσπαση από ολιγάριθμους εργαζόμενους προνομιακών ρυθμίσεων - υπέρογκων για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους - είναι πλήγμα στο “σύστημα” ή υλική δικαίωση του πελατειακού συστήματος;

Οι αδυναμίες των αριστερών δυνάμεων στη συνδυασμένη ανάδειξη όλων αυτών των πτυχών είναι πασιφανείς. Κυρίως όμως φαίνεται να έχει ξεχαστεί το αγωνιστικό δίδαγμα ότι οι πολύμορφοι αγώνες πρέπει να έχουν συγκεκριμένους στόχους: την απόσπαση συμφωνιών και εγγυήσεων από τα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ώστε να επηρεάζεται η υλική πραγματικότητα και όχι μόνον να γεμίζουν με ωραία λόγια τα δελτία ειδήσεων.

Πιο ώριμο θέμα υπάρχει σήμερα από τη λήψη συνολικών και αποφασιστικών μέτρων κατά της φοροδιαφυγής και τη εισφοροδιαφυγής; Δεν είναι αυτή η εγκατεστημένη παραοικονομία - σε συνδυασμό βέβαια και με άλλους παράγοντες, όπως η πολυνομία και η καθυστέρηση εκδίκασης υποθέσεων - που τροφοδοτεί τη διαφθορά και την έχει φθάσει σε καταστροφικά επίπεδα;

Θετικό το κλίμα στη συνάντηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας την περασμένη Τρίτη. Όμως πίσω από τις ανάγκες. Αντίθετα με τις δηλώσεις που έγιναν, η διαφθορά, η παραοικονομία, η φοροδιαφυγή είναι συστατικό στοιχείο της σημερινής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας. Και ειδικά από τη σκοπιά της αριστεράς σχετίζεται άρρηκτα με την ταξική πλευρά της κρίσης: ποιοι πληρώνουν τα πολλά, ποιοι λουφάρουν, ποιοι κερδίζουν υπέρογκα, ακόμη και από την κρίση π.χ. μέσω του δανεισμού του δημοσίου.

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4186