Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι αριθμοί που αποτυπώνονται στο σχέδιο του Προϋπολογισμού σηματοδοτούν στην αφετηρία τους μία παταγώδη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Πριν από ένα χρόνο η τότε πλειοψηφία ψήφισε προϋπολογισμό που προέβλεπε έλλειμμα 2% και τώρα μιλάμε για έλλειμμα 12,7%. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι ένα μέρος του 12,7% είναι δημιουργική λογιστική της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –πέρασαν κάποια προβλεπόμενα έσοδα στο 2010, έγιναν κάποιες δαπάνες που μεταφέρθηκαν στο 2009- το βέβαιο είναι ότι το έλλειμμα που παραδίδει η προηγούμενη κυβέρνηση είναι διψήφιο.
Δυστυχώς όμως οι αριθμοί δεν σηματοδοτούν μόνο αυτό. Σηματοδοτούν και τη χρεοκοπία ενός πολύχρονου συστήματος διακυβέρνησης δεκαετιών που βαρύνει και τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που στηρίζεται στις πελατειακές σχέσεις, στη διαφθορά, στον κομματισμό, που δεν ελέγχει την αποτελεσματικότητα των δαπανών, που δεν εξασφαλίζει δίκαια κοινωνικά κριτήρια ούτε στην είσπραξη των εσόδων, ούτε στην κατανομή των δαπανών.
Συζητάμε τον Προϋπολογισμό σε μια στιγμή που η χώρα βρίσκεται υπό επιτροπεία από την Κομισιόν αλλά και από τις διεθνείς αγορές. Το μείγμα είναι εκρηκτικό: Άθλια δημόσια οικονομικά της χώρας.
H χώρα βρίσκεται υπό επιτροπεία και το μείγμα είναι εκρηκτικό. Άθλια δημόσια οικονομικά, αναξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών και ένας νεοφιλελεύθερος δογματισμός της Κομισιόν. Τίποτε απ’ αυτά όμως δεν εκπλήσσει, τίποτε απ’ αυτά δεν σας ήταν άγνωστο, κύριοι της Κυβέρνησης, όταν αναλάβατε τη διακυβέρνηση της χώρας. Τα δημόσια οικονομικά, τα μεγέθη τους, η δυναμική τους ήταν γνωστά και πριν από τις εκλογές. Ο κύριος Προβόπουλος δήλωσε πριν από ένα μήνα στη Βουλή επί λέξει: «Ενημέρωσα τον κύριο Καραμανλή στις 2 Σεπτεμβρίου και τον κύριο Παπανδρέου στις 8 Σεπτεμβρίου ότι πηγαίνουμε για διψήφιο έλλειμμα». Οι Έλληνες πολίτες δεν ήξεραν τίποτα, η Ελληνική Βουλή δεν ήξερε, τα κόμματα της Αριστεράς δεν ήξεραν, εσείς όμως ξέρατε.
Δυστυχώς και αυτό το σχέδιο Προϋπολογισμού σε ό,τι αφορά τη μέθοδο κατάρτισής του και το περιεχόμενό του ακολουθεί την πεπατημένη των συντηρητικών επιλογών, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Και οι τριακόσιοι να αποφασίσουμε ότι θέλουμε να μειωθεί ένα κονδύλι και να αυξηθεί ένα κονδύλι για την παιδεία, την υγεία, τη στήριξη των ανέργων, δεν μπορεί να το κάνει η Βουλή. Αν θέλουμε να μειώσουμε τα ελλείμματα, πρέπει να μειώσουμε και τα ελλείμματα αξιοπιστίας και τα ελλείμματα δημοκρατίας. Και σ’ αυτό τον Προϋπολογισμό τα βάρη επιβαρύνουν τους ασθενέστερους και τους συνεπείς φορολογούμενους. Δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη φιλοδοξία στον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
Επειδή μου αρέσει να μιλώ με στοιχεία, θα πω ότι η φοροδιαφυγή ετησίως υπολογίζεται σε είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ και μόνο ο ανείσπρακτος Φ.Π.Α. το 2006 ήταν 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ, δυόμισι φορές υψηλότερος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το 2009 λογικά είναι υψηλότερος. Από δε τα περίφημα 30 δις των ανείσπρακτων οφειλών που ήταν το βασικό προεκλογικό επιχείρημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η βασική απάντηση στο ερώτημα «από πού θα βρείτε τα λεφτά», η πρόβλεψη του Προϋπολογισμού είναι πως θα εισπραχθεί μόνο ένα δις ευρώ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ουσία όμως της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης βρίσκεται πέρα από σχέδιο του Προϋπολογισμού, βρίσκεται σ’ αυτά που θα αντιμετωπίσουμε ως κυβερνητικές επιλογές και έκτακτα μέτρα τους αμέσως επόμενους μήνες, σ’ αυτά που θα προκύψουν ως δεσμεύσεις της Κυβέρνησης και απαιτήσεις της Κομισιόν, όταν το Φεβρουάριο θα υπαχθούμε στην παράγραφο 9 του παλιού άρθρου 104 και σημερινού άρθρου 126 της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Αυτή η εξέλιξη θα θέσει σε μία πρωτοφανή εποπτεία και επιτήρηση την ελληνική οικονομία, όμοια της οποίας δεν έχει υπάρξει ποτέ για καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης.
Δυστυχώς και αυτός ο Προϋπολογισμός, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακολουθεί και στην παραγωγή και στην εκτέλεσή του την αυθαίρετη μέθοδο του μπακαλοτέφτερου.
Τροποποιούνται τα μεγέθη του, κύριε Υπουργέ, πριν ακόμη ψηφιστεί. Στο προσχέδιο το προβλεπόμενο έλλειμμα ήταν 9,7%. Στο σχέδιο έγινε 9,1%. Σας ακούσαμε προχθές στο Λονδίνο να λέτε, θα το πάμε στο 8,7%, χωρίς να έχουμε…
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (Υπουργός Οικονομικών): Προς τη σωστή κατεύθυνση.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: …τροποποιήσει τα μεγέθη, χωρίς σύνδεση με μετρήσιμα αποτελέσματα, χωρίς ουσιαστικό οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο, μακριά από τον έλεγχο της Βουλής.
Γιατί; Διότι με το επιχείρημα ότι δεν προλαβαίνετε, καταρτίσατε τον Προϋπολογισμό με την ίδια αυθαίρετη και εν πολλοίς αναξιόπιστη μέθοδο που καταρτίζεται ο προϋπολογισμός τριάντα πέντε χρόνια τώρα -λίγο πάνω, λίγο κάτω από τα κονδύλια του προηγούμενου προϋπολογισμού- όταν η εμπειρία έχει αποδείξει ότι με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει αξιοπιστία, δεν υπάρχει έλεγχος.
Αν η Βουλή μπορούσε και να τροποποιεί τον προϋπολογισμό και να τον ελέγχει μήνα – μήνα με ένα ανεξάρτητο γραφείο παρακολούθησης του προϋπολογισμού, με πρόσβαση στα άδυτα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, δεν θα μπορούσε το έλλειμμα να πάει από το 2% στο 6% και από το 6% στο 12% χωρίς κανένας να δίνει λογαριασμό, χωρίς κανένας να απολογείται.
Και ο Προϋπολογισμός, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, βρίσκεται ήδη στον αέρα. Υπό την αίρεση της Κομισιόν, υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών, πριν καν συζητηθεί στην Ολομέλεια, πριν καν ψηφιστεί, είναι στον αέρα, καθώς ο ίδιος ο κ. Αλμούνια από την Κομισιόν ενημέρωσε εμάς τους Έλληνες Βουλευτές και τους Έλληνες πολίτες, ότι θα υπάρξει, αν χρειαστεί, και συμπληρωματικός προϋπολογισμός.
Αυτός ο Προϋπολογισμός χαρακτηρίζεται και από κάτι άλλο: Χαρακτηρίζεται από μία απότομη προσγείωση από το «λεφτά υπάρχουν», που ήταν το βασικό προεκλογικό σύνθημα του Γιώργου του Παπανδρέου –τον θυμάμαι σε όλα τα μπαλκόνια, τα προεκλογικά, σε όλη την Ελλάδα να λέει «λεφτά υπάρχουν, το θέμα είναι να πιάσουν τόπο»- στο μετεκλογικό, πάλι από τον Γιώργο Παπανδρέου, «η χώρα είναι στην εντατική» ή στο υπερβολικό και άστοχο «η χώρα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας», που έγινε μετά, με μεγάλο κόστος, προσπάθεια να μαζευτεί ή στο επίσης υπερβολικό και άστοχο «απειλείται η εθνική κυριαρχία».
Όλοι ξέρουν –ακόμα και οι φανατικοί ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- ότι αυτός ο Προϋπολογισμός βρίσκεται σε σημαντική απόσταση ή ακόμη και αντίθεση σε σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις προσδοκίες που καλλιέργησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πριν τις εκλογές και για να κερδίσει τις εκλογές.
Όλοι ξέρουμε ότι είναι ένας Προϋπολογισμός δύσκολος, γιατί μετά από ένα πάρτι που βάστηξε δεκαπέντε χρόνια -από το 1994 μέχρι το 2007- με κυβερνήσεις και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, ένα πάρτι που απλώς ξεσάλωσε τα τελευταία χρόνια της Νέας Δημοκρατίας, η ελληνική οικονομία καλείται σε συνθήκες ύφεσης να συμμαζέψει τα δημόσια οικονομικά της και μάλιστα σε μία στιγμή που άλλες χώρες της Ευρωζώνης προβλέπεται να επιστρέψουν το 2010 σε θετικό πρόσημο.
Από το 1994 έως και το 2007, με κυβερνήσεις είτε του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε της Νέας Δημοκρατίας, είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης περίπου διπλάσιους από την Ευρωζώνη. Παρόλα αυτά, τα δημόσια οικονομικά χειροτέρευσαν. Και τα ελλείμματα και τα χρέη διογκώθηκαν. Και μετά από δεκαπέντε χρόνια υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, έχουμε μία Ελλάδα με χαμηλές αμοιβές για εργαζόμενους, χαμηλές συντάξεις για την πλειοψηφία των συνταξιούχων, ακριβές τιμές –η Ελλάδα είναι μία ακριβή χώρα της Ευρωζώνης- αδύναμο κοινωνικό Κράτος –Παιδεία, Υγεία, συντάξεις, κοινωνικός μισθός- και ταυτόχρονα η μπάγκα του Δημοσίου έχει τιναχθεί στον αέρα. Αυτά είναι καρπός ενός πολιτικού συστήματος, του «σήκω εσύ να κάτσω εγώ», με το κάθε Κόμμα που είναι στην κυβέρνηση να χρησιμοποιεί τα λεφτά του δημόσιου ταμείου για πάρτη του κόμματος και όχι για το δημόσιο συμφέρον. Είναι καρπός ενός παραγωγικού προτύπου που πρέπει να αλλάξει ριζικά.
Διαφωνούμε με την πολιτική της Κυβέρνησης όπως αποτυπώνεται στον Προϋπολογισμό, διότι πέρα από την αδικία στην κατανομή των εσόδων και στην κατανομή των δαπανών υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος. Ο κίνδυνος είναι να πληρώσουν, σε μια στιγμή ύφεσης, τα μόνιμα υποζύγια του Προϋπολογισμού «το μάρμαρο», δηλαδή οι κοινωνικά ασθενέστεροι, οι έντιμοι και συνεπείς φορολογούμενοι και έτσι να παγιδευτεί για χρόνια στην ύφεση η ελληνική οικονομία. Αυτό σημαίνει υψηλή ανεργία, μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, αποεπένδυση, αρνητικές εξελίξεις.
Και έρχομαι τώρα σε συγκεκριμένα παραδείγματα, για να γίνει και λίγο πιο παραγωγική η συζήτηση. Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό», για να πάρουμε την εισοδηματική πολιτική, αλλά το είπε και μετεκλογικά. Στις προγραμματικές δηλώσεις ο Γιώργος Παπανδρέου είπε: «Έχουμε δεσμευθεί ότι το 2010 θα δοθούν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό σε μισθούς και συντάξεις». Και πριν από λίγες ημέρες στο Ζάππειο είπε: «Μισθολογικές αυξήσεις στο δημόσιο, που καλύπτουν τον πληθωρισμό». Δεν είπε «πάνω από τον πληθωρισμό», είπε «που καλύπτουν τον πληθωρισμό».
Και έρχεται ο Υπουργός Οικονομικών προχθές μιλώντας στο City, στους χρηματιστές του Λονδίνου και λέει: «Μειώσεις 4% στο δημόσιο», με βάση την περικοπή κατά 10% των επιδομάτων.
Στο δε σχετικό κονδύλι του Προϋπολογισμού, έχετε κάνει κάτι που ούτε ο Γιούρι Γκέλερ δεν μπορεί να το πετύχει, ούτε ο μάγος Χουντίνι. Λέτε: «Θα αυξήσω το κονδύλι στις μισθοδοτικές δαπάνες κατά 2,6%. Με αυτό, θα καλύψω τον πληθωρισμό που ήδη τρέχει με 2%, την ωρίμανση που είναι τουλάχιστον 2%, τις καινούργιες προσλήψεις και την εισοδηματική πολιτική του 1,5%», όπως την έχετε προαναγγείλει. Δεν μπορούν όλα αυτά να είναι σωστά. Και ο Γιώργος Παπανδρέου να λέει: «Αξιόπιστα δίνουμε αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και δεν θα θίξουμε τον κοσμάκη και τους μισθωτούς» και εσείς να λέτε σωστά ότι θα μειώσετε κατά 4% και το κονδύλι να στέκει.
Έχω την εντύπωση ότι για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνεται το γνωστό έργο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να λέμε άλλα στο εξωτερικό για να εξευμενίσουμε τις αγορές και την Κομισιόν και άλλα στο εσωτερικό για τα «ψηφαλάκια». Αλλά αυτό αυξάνει την αναξιοπιστία και όχι την αξιοπιστία.
Δεύτερο παράδειγμα. Έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις. Στο σχέδιο του Προϋπολογισμού έχετε ένα ολοστρόγγυλο μηδέν. Προβλέπεται ότι δεν θα πάρουμε ούτε ένα ευρώ. Και προχθές ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε: «Έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ». Τι από τα δύο ισχύει και επιπλέον από πού; Τι σκοπεύετε να ιδιωτικοποιήσετε; Ελπίζω μέχρι να ψηφιστεί αυτός ο Προϋπολογισμός να το μάθουμε.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (Υπουργός Οικονομικών): Αυτό είναι μία υποσημείωση στον Προϋπολογισμό.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Έρχομαι σε μία άλλη παρατήρηση. Η λαϊκή σοφία είναι σπουδαία. Ο κόσμος λέει «ο χρόνος είναι χρήμα» και εσείς λέτε: «Η χώρα στην εντατική, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας». Δημοσιονομικός εκτροχιασμός, έκτακτη ανάγκη. Ο Γιούγκερ μάς λέει: «Κουράγιο Έλληνες, έρχονται σκληρά μέτρα». Και εσείς δυόμισι μήνες μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης δεν έχετε ακόμα διορίσει το Γενικό Γραμματέα που θα τρέξει το Ε.Σ.Π.Α., δηλαδή τα 26.000.000.000 ευρώ των κοινοτικών πόρων που μπορεί να δώσουν μία ώθηση στην ανάπτυξη, να δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις απασχόλησης, να δημιουργήσουν τις υποδομές. Παραλάβατε σε μία τραγική κατάσταση το Ε.Σ.Π.Α., κύριε Υπουργέ, με μόλις 3% απορρόφηση, μετά από τρία χρόνια από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και εσείς αμέριμνοι αφήνετε το χρόνο να περνάει.
Στα δε έσοδα, μας λέτε ότι έχουμε έλλειμμα που θα πάει στο 12,7%, αλλά οι υπηρεσίες σας καταγράφουν μείωση φορολογικών εσόδων και για τον Οκτώβριο και για το Νοέμβριο σημαντική, πάνω από 1.000.000.000 ευρώ. Ο δε υπεύθυνος Γραμματέας για την κινητοποίηση του μηχανισμού που θα εισπράττει τα έσοδα, διορίστηκε πριν από λίγες ημέρες.
Έρχομαι στο θέμα των δαπανών. Ναι, υπάρχει περιθώριο να κοπούν δαπάνες, όχι από το κοινωνικό κράτος, όχι από τους μισθούς και τις συντάξεις, αλλά από τις γραφειοκρατικές δαπάνες, τις πελατειακές δαπάνες, οι οποίες στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλές. Υπάρχουν επίσημα στοιχεία της Κομισιόν που λένε ότι οι γραφειοκρατικές δαπάνες στην Ελλάδα είναι διπλάσιες από την ευρωζώνη. Στην ευρωζώνη οι δαπάνες διοίκησης είναι 3%, στην Ελλάδα είναι 6% τουλάχιστον.
Αυτό σημαίνει ότι, εάν προσαρμοστούμε σ’ αυτόν το μέσο όρο, μπορούμε να εξοικονομήσουμε 7.500.000.000 ευρώ ετησίως. Δεν μπορεί να γίνει μέσα σε μία ημέρα, αλλά μπορεί να γίνει με ένα σχέδιο.
Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται επιλογή σύγκρουσης με ένα σύστημα που τρέφεται με αυτές τις δαπάνες. Απ’ αυτό το λίπος των πελατειακών δαπανών τρέφεται ένα σύστημα που αναπαράγει την εξουσία της εκάστοτε κυβέρνησης. Πελατειακοί διορισμοί, ακριβά δημόσια έργα, διαπλοκή, κολλητιλίκια, σου δίνω δουλειές, προμήθειες, μελέτες, έργα που κοστίζουν πολύ ακριβά και μου δίνεις πολιτική υποστήριξη. Είσαστε έτοιμοι να βάλετε τέτοιους στόχους και να τα βάλετε με το κόμμα σας, για να τους πετύχετε;
Πέρα από το ύψος των δαπανών, υπάρχει και η αποτελεσματικότητα των δαπανών. Υπάρχει μία μελέτη του κ. Ράπανου, σημερινού διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, που λέει ότι η αποτελεσματικότητα των δημοσίων δαπανών στην Ελλάδα είναι 62%. Δηλαδή, ξοδεύουμε 100 ευρώ και τα 62 πιάνουν τόπο. Τα άλλα 38 είναι το «λίπος» που σας έλεγα, τρέφει το κόμμα-κράτος και τους κολλητούς του.
Ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 78%. Πώς θα το αλλάξετε αυτό; Με ποιους στόχους; Με ποιες πολιτικές; Με ποιες επιλογές; Με ποιους ελέγχους; Και γιατί αφήνετε τη Βουλή έξω από τη δυνατότητα να ελέγχει αυτά τα πράγματα; Για να μπορείτε να αλλάζετε τους κωδικούς και να κάνετε ό,τι θέλετε;
Έρχομαι στα έσοδα. Οι νεοφιλελεύθεροι λένε «όχι, μόνο κόψτε δαπάνες, δεν υπάρχει θέμα εσόδων». Αλήθεια; Μα, έχουμε φοροδιαφυγή 20.000.000.000. Τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα είναι 5% παρακάτω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Το θέμα ποιο είναι; Ότι πληρώνουν παραπάνω απ’ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μισθωτοί, συνταξιούχοι, έντιμοι και συνεπείς φορολογούμενοι και υπάρχουν μεγάλες κατηγορίες, κυρίως των ισχυρών, αλλά και μεγάλες κατηγορίες και μεσαίων στρωμάτων που φοροδιαφεύγουν, που φοροκλέπτουν, που φοροαποφεύγουν.
Τις τελευταίες δεκαετίες η προοδευτικότητα του φορολογικού συστήματος διαβρώθηκε. Είχαμε δεκαεννέα φορολογικά κλιμάκια για τα φυσικά πρόσωπα που ξεκινούσαν από το 3% και πήγαιναν στο 63%. Τώρα, τα δεκαεννέα κλιμάκια έγιναν δεκατρία και ο φόρος πάει από το 15% στο 40%. Η φορολογία για τα κέρδη των επιχειρήσεων από το 50%, που ήταν το ανώτερο κλιμάκιο, πήγε στο 25%. Η προοδευτικότητα του φορολογικού συστήματος, ξηλώθηκε ταχύτερα επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτή η διαδικασία ξεκίνησε από τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Το επιχείρημα και των δυο είναι ότι «κατεβάζουμε τους φορολογικούς συντελεστές για τους πλούσιους, διότι έτσι θα περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή, θα εντάξουμε την παραοικονομία στη νόμιμη οικονομία και θα αυξήσουμε τα έσοδα». Στην Ελλάδα αυτό διαψεύστηκε. Στην Ελλάδα του κομματισμού στις εφορίες, στην Ελλάδα της φοροκλοπής και του διεφθαρμένου σε μεγάλο βαθμό φοροεισπρακτικού μηχανισμού, στην Ελλάδα της μη μηχανοργάνωσης, στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχουν στοιχειώδεις διασταυρώσεις, αυτό το πράγμα απέτυχε και φούντωσε τη φοροδιαφυγή.
Στα λίγα λεπτά που μου απομένουν, θα ήθελα να πω ότι υπάρχουν τρόποι και να μειωθούν οι δαπάνες και να αυξηθούν τα έσοδα, χωρίς να πληρώσουν το μάρμαρο οι ασθενέστεροι. Υπάρχει, όμως, ανάγκη να χαλαρώσουμε και τη θηλιά του εξωτερικού δανεισμού.
Έχετε προγραμματίσει, κύριοι της Κυβέρνησης, να δανειστείτε 55.000.000.000 ευρώ μέσα στην επόμενη χρονιά. Απ’ αυτά, τα 40.000.000.000 θα τα δανειστείτε μέσα στους πρώτους μήνες του 2010 και το spread έχει τιναχθεί από το 125 που ήταν, όταν αναλάβατε την κυβέρνηση, πάνω από το 250. Αυτή η αύξηση του «καπέλου» που πληρώνουμε για τον εξωτερικό δανεισμό σημαίνει ετησίως περίπου 600.000.000 ευρώ. Για ένα πενταετές ομόλογο σημαίνει 3.000.000.000 ευρώ, δηλαδή πάνω από 1% του Α.Ε.Π..
Η πρόταση που καταθέτει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι απλή. Μετατρέψτε ένα μέρος αυτού του εξωτερικού δανεισμού σε εσωτερικό δανεισμό. Εκδώστε έντοκα γραμμάτια του δημοσίου, λαϊκά ομόλογα, με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό που δανείζεστε από τις τράπεζες και από τις διεθνείς αγορές, με επιτόκιο υψηλότερο από αυτό που δίνουν οι τράπεζες για προθεσμιακές καταθέσεις. Έτσι, και ο λαϊκός αποταμιευτής θα κερδίσει και το κόστος του τοκοχρεολυσίου για το κράτος θα γίνει ελαφρύτερο.
Έρχομαι επιγραμματικά σε ορισμένα τελευταία σημεία. Αναφέρομαι πρώτα στις κοινωνικές δαπάνες. Δεν είναι μόνο το θέμα του ύψους των κοινωνικών δαπανών, αλλά είναι και η αποτελεσματικότητά τους.
Στην Ελλάδα, η φτώχια μετά την άσκηση των κοινωνικών δαπανών μειώνεται από πέντε έως και εννέα φορές λιγότερο από ό,τι στο μέσο όρο της ευρωζώνης πράγμα που σημαίνει ότι αυτά που ονομάζουμε κοινωνικές δαπάνες στον Προϋπολογισμό δεν πηγαίνουν σε αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη. Ξοδεύονται αλλού.
Δημόσιες επενδύσεις, ένα μεγάλο επιχείρημα της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Λέει, τις αυξάνουν. Μάλιστα. Τις αυξάνετε σε σχέση με το 3,9% της Νέας Δημοκρατίας, πάτε στο 4,2%.
Σε εποχές ύφεσης και αποεπένδυσης το 4,2% είναι πολύ μικρός αριθμός. Αρκεί να σας πω ότι ο μέσος όρος της προηγούμενης δεκαετίας ήταν 4,5%. Θα πει κανείς, νοιάζεστε πάρα πολύ για τους ασθενέστερους, νοιάζεστε πάρα πολύ για τις ανισότητες. Είναι μανία και ιδεοληψία της αριστεράς; Μήπως πρέπει να δίνουμε περισσότερα προνόμια, όπως λέει η Νέα Δημοκρατία και ο ΛΑΟΣ στους πλούσιους, για να «τζιράρουν», να επενδύουν, να έχουν κέρδη, να τρώει και η φτωχολογιά ψωμάκι; Αυτή η ιστορία στην Ελλάδα δεν στέκει, δεν στέκει σε όλο τον κόσμο, αλλά ειδικά στην Ελλάδα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πλουσιότερο 10% στην Ελλάδα κατέχει το 24% του εισοδήματος, χωρίς να λογαριάζουμε τη φοροδιαφυγή. Το φτωχότερο 10%, το 2,5%, δηλαδή δέκα φορές λιγότερο. Αν μεταφέρετε με μια κοινωνική πολιτική ένα 2%, με μια πολιτική αναδιανομής, μπορεί να διπλασιαστεί το εισόδημα μέσα στα επόμενα χρόνια των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων. Και αυτό χρειαζόμαστε, όχι εφάπαξ ελεημοσύνη, λες και η φτώχια είναι μια εφάπαξ υπόθεση που θα τελειώσει το 2010.
Ανεργία. Η ανεργία η πιο ακραία μορφή ανισότητας. Όλοι προβλέπουν ότι θα αυξηθεί το 2010 και το 2011 και ο αρμόδιος Υπουργός μας λέει ότι ήδη χτυπάει ισπανικά ποσοστά, 15% και 18%. Και, όμως, στην Ελλάδα έχουμε το μικρότερο επίδομα ανεργίας, την μικρότερη διάρκεια στήριξης των ανέργων και τις γραφειοκρατικότερες προϋποθέσεις για την στήριξη των ανέργων, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί άνεργοι να μην παίρνουν το επίδομα ανεργίας, ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι. Τι θα κάνετε με αυτό;
Και ένα τελευταίο που είναι τρελό, είναι ο ελληνικός «βλαχομπαρόκ» καπιταλισμός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, με μπόλικο κράτος κομματικό, διεφθαρμένο. Σε εποχές ύφεσης έχουμε πληθωρισμό 2% επίσημο, ένα πληθωρισμό που στηρίζεται, όχι στις αμοιβές αλλά στα κέρδη, καθώς η Ελλάδα είναι βασίλειο των καρτέλ. Τι θα κάνετε με αυτό; Θα σπάσετε αυτά τα καρτέλ, με πρώτο το καρτέλ των τραπεζών ή θα τροποποιείτε και τα νομοσχέδιά σας κατ’ επιταγήν της Ένωσης Ελλήνων Τραπεζών;
Όλες οι κυβερνήσεις όταν φέρνουν έναν Προϋπολογισμό λένε, κομματική πειθαρχία στην πλειοψηφία, είναι θέμα εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και όσα σας λέμε είναι μονόδρομος.
Όσα σας είπαμε και ο Γενικός Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ και εγώ ως Ειδικός Αγορητής, αποδεικνύουν ότι υπάρχουν διαφορετικές επιλογές για το από πού να εισπράξουμε έσοδα, από πού να κόψουμε δαπάνες, πώς μπορούμε να ανακουφίσουμε το δημόσιο χρέος, πώς μπορούμε να δώσουμε μια ώθηση στην ανάπτυξη, πώς να στηρίξουμε την απασχόληση και τον άνεργο. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο θα έπρεπε να γίνεται ουσιαστική κουβέντα σε αυτή τη Βουλή, όπου να μπορεί ένας Βουλευτής της Πλειοψηφίας να τροποποιεί ένα κονδύλι, να προτείνει την τροποποίηση ενός κονδυλίου του Προϋπολογισμού.
Θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, όταν μιλήσετε, να δεσμευτείτε σε ένα πράγμα, όχι να υιοθετήσετε αυτά που λέμε εμείς, να δεσμευτείτε ότι είναι η τελευταία φορά που η Βουλή συζητάει με αυτόν τον κουραστικό, ανούσιο και τελικά αντιδημοκρατικό τρόπο τον Προϋπολογισμό. Ότι θα φέρετε του χρόνου ένα Προϋπολογισμό προγραμμάτων, που θα συνδέει κονδύλια με μετρήσιμους στόχους, ότι θα δώσετε τη δυνατότητα με την αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής να τροποποιείται ο Προϋπολογισμός -αφού συζητιέται και ψηφίζεται κονδύλι-κονδύλι- και ότι θα βγάλετε τη θηλιά της κομματικής πειθαρχίας από τους Βουλευτές της Πλειοψηφίας. Για να μπορούμε να κάνουμε στην ελληνική Βουλή ό,τι γίνεται σε όλα τα Κοινοβούλια των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπου και τροποποιείται ο Προϋπολογισμός και ελέγχεται γραμμή-γραμμή και παρακολουθείται, έτσι ώστε να μην μπορούν να παίζουν με τα νούμερα για ιδιοτελείς λόγους οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Από όσα σας είπα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι φανερό ότι η κοινοβουλευτική μας ομάδα θα καταψηφίσει τον Προϋπολογισμό, διεκδικώντας μια διαφορετική πολιτική με έμφαση στην στήριξη της απασχόλησης, στην ανάπτυξη και στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Σας ευχαριστώ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4190