Καθοριστική η μάχη κατά της φοροδιαφυγής και φοροαπαλλαγής

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2009-12-25

Κοντεύουμε το πρώτο τρίμηνο της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και μπορούμε να βγάλουμε τα πρώτα συμπεράσματα, που πρέπει να είναι υπό την αίρεση απρόσμενων επιπτώσεων της βαριάς δημοσιονομικής κρίσης.

Η αρχή της κυβέρνησης Παπανδρέου κυριαρχήθηκε και θα κυριαρχείται από τη δημοσιονομική κρίση με τις έντονες διεθνείς διαπλοκές και από τη δυσκολία - τουλάχιστον - διαχείρισής της. Κρίση που θα σταθεί τροχοπέδη για τις αλλαγές που σχεδίαζε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ - όπως τις σχεδίαζε, με τον παραδοσιακό τρόπο - παρά την προσπάθεια να μην εγκαταλειφθούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις. Δεν ήταν, βεβαίως, δραματικές ούτε επαναστατικές οι αλλαγές που υποσχέθηκε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου, αλλά πρέπει να παρατηρήσουμε τις πρόδηλες αδυναμίες στο σχεδιασμό και τη διαχειριστική προετοιμασία, τις σοβαρές διαφορές απόψεων στα κυβερνητικά επιτελεία.

Διασώζεται η "επιχείρηση διαφάνεια" - παρά τις καθυστερήσεις που προκαλεί στις κυβερνητικές αποφάσεις - και συναντά ευμενή υποδοχή. Σημειώνουμε όμως ότι δεν έχει μπει ακόμη στα οικονομικά, δηλαδή στην τσέπη μας ή στη διαχείριση των χρημάτων του δημοσίου, για να δούμε τις αντιδράσεις, κι έτσι μένει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα.

Η περιφερειακή αναδιοργάνωση, οι αλλαγές στην αυτοδιοίκηση δεν έχουν ανοίξει και περιπλέκονται με τη σχεδιαζόμενη αλλαγή του εκλογικού νόμου. Τι θα γίνει στην Υγεία και την Παιδεία, στην ασφάλιση, ουδείς έχει αντιληφθεί. Στο τομέα Χρυσοχοΐδη η αυταρχική ρητορεία ξεχυλίζει με τις δηλώσεις περί "μηδενικής ανοχής" για τα πάντα.

Όλα δείχνουν, όμως, ότι καθοριστική εξέλιξη θα είναι η έκβαση της δημοσιονομικής κρίσης, που εξελίσσεται σε ναρκοπέδιο. Πολλοί περίμεναν ότι οι "διεθνείς αγορές" και οι "οίκοι αξιολόγησης" θα στήριζαν την κυβέρνηση Παπανδρέου. Διαψεύστηκαν. Αυτονόητα όλοι περίμεναν ότι η σύγκρουση θα διεξαχθεί γύρω από την κατανομή των φορολογικών βαρών και την πληρωμή του κόστους του ασφαλιστικού. Αυτή η σύγκρουση θα αναπτυχθεί με πολλές μορφές, δημόσια και παρασκηνιακά, όπως όλα δείχνουν, τους επόμενους μήνες.

Όμως συγχρόνως αναπτύχθηκε καινούργιο πεδίο που δεν αναμενόταν : η σύγκρουση με τις τράπεζες, ιδιωτικές και δημόσιες, και τους διοικητές που όρισε η τωρινή κυβέρνηση, ακόμη και τον πλουσιοπάροχα αμειβόμενο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, για την αντιμετώπιση των δανειοληπτών και την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει μέτρα ελάφρυνσης και μείωσης χρεών.

Ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων δεν έχει αλλάξει, ούτε βεβαίως τίθεται θέμα κυβέρνησης, τίθεται όμως θέμα ποιες πολιτικές θα εφαρμοστούν και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους. Όλα αυτά αναδεικνύουν δύο εκτιμήσεις:

- Γύρω από την κατανομή του κόστους, φορολογικού, ασφαλιστικού και άλλου, της δημοσιονομικής κρίσης, για το ύψος της συμβολής του κεφαλαίου θα αναπτύσσεται όλο και σοβαρότερη αντιπαράθεση, κοινωνική και πολιτική.

- Η κυβέρνηση Παπανδρέου, αν και ανοίγει μέτωπα, εκδηλώνει δυσκολία διεύθυνσης και διαχείρισης αυτής της σύγκρουσης, ειδικά αν εξεταστεί από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας. Η επίθεση που δέχεται είναι καλά ενορχηστρωμένη, με καλή δικτύωση εντός και εκτός της χώρας.

Για τη Ν.Δ. το δίλημμα είναι αν θα περιοριστεί στην αναμονή της φθοράς της κυβέρνησης, στην αξιοποίηση των ενδοκυβερνητικών αντιθέσεων ή αν θα προχωρήσει στην πίεση προς την κυβέρνηση για να λάβει μέτρα "αντιδημοφιλή".

Για τις δυνάμεις της αριστεράς, ιδιαίτερα τις ανανεωτικές, τίθεται ξανά το ερώτημα: πώς θα επηρεάσουν την κυβερνητική πολιτική υπέρ των συμφερόντων των πολλών, πώς θα αλλάξουν τον πολιτικό συσχετισμό ώστε κάνοντας αντιπολίτευση να μην τροφοδοτούν την επιστροφή της Ν.Δ. Το θέμα είναι θεμελιώδες και ευρύ. Οι απόψεις είναι σημαντικά διαφορετικές, ιδιαίτερα με τη διάδοση των αριστερίστικων αντιλήψεων και πολιτικών επιλογών στο χώρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει τουλάχιστον να σημειώσουμε ότι στην έκβαση της μεγάλης αυτής κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης κεντρική σημασία θα έχουν τα αποτελέσματα κατά της φοροδιαφυγής και η κατάργηση των ρυθμίσεων της νόμιμης φοροαπαλλαγής εισοδημάτων. Όχι απλώς και μόνον το ύψος των κρατικών εσόδων, αλλά αν και κατά πόσο θα μειωθεί δραστικά η αποφυγή δήλωσης εισοδημάτων και η αποφυγή δίκαιης φορολόγησής τους.

Από αυτή τη μάχη - που είναι και ιδεολογική και πολιτική αλλά και εφαρμογής - και όχι από τη διανομή επιδομάτων θα κριθεί η καλλιέργεια κλίματος αλληλεγγύης και συνευθύνης στην κοινωνία, η υποχώρηση της αποθέωσης της παρασιτικής κερδοσκοπίας.

Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4199