Απολογισμός μιας κακής χρονιάς
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2009-12-31
Το 2009 τελειώνει επιτέλους απόψε. Ηταν μια πολύ κακή χρονιά. Ως το τέλος: με τη νέα σφαγή στο Ιράν και με τρομοκράτες.Η χρηματοπιστωτική, οικονομική και κοινωνική κρίση χτύπησε παντού. Φυσικά και τη «θωρακισμένη» (το θυμάστε;) χώρα μας. Χρωστάμε περισσότερα από όσα μπορούμε να εξοφλήσουμε. Είπαμε πολλά ψέματα. Τώρα έφτασε η ώρα της αλήθειας. Για τα οικονομικά του κράτους, για την κοινωνική ασφάλιση, για τις περισσότερες οικογένειες. Εγινε σύμβολο η «γενιά των 700 ευρώ». Μακάρι να τα είχαν όλοι...
Η κυβερνητική αλλαγή έπρεπε να γίνει το 2007· συντελέστηκε μόνο το περασμένο φθινόπωρο. Τόσο αργά. Πολύ αργά. Η εκλογική πλειοψηφία του πάνσοφου λαού έδωσε στην κυβέρνηση Καραμανλή, που άφησε την Ελλάδα να καεί, μια παράταση που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της πτώχευσης. Αλλά και τώρα όσοι νομίζουν ότι εκπροσωπούν τις επιθυμίες του ίδιου πάνσοφου λαού, ακόμα και μέσα στην κυβερνητική παράταξη, παραμερίζουν τα λάθη και κατηγορούν τους Ευρωπαίους σαν ανάλγητους και καταχθόνιους. Ναι, είναι «απαράδεκτοι»: δεν θέλουν οι δισταγμοί του Πρωθυπουργού και τα ιδεολογήματα των Κατσέλη, Παπουτσή και συντροφίας να τινάξουν το κοινό ΜΑΣ νόμισμα στον αέρα.
Ισως με το 2010 να γίνει κάτι. Να κυριαρχήσει χωρίς αρχιεπισκοπικά ευχέλαια η φρόνηση της ήρεμης αποφασιστικής τόλμης. Για να περιμαζευτούν τα ασυμμάζευτα της δημόσιας οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης. Για την πάταξη της κυρίαρχης διαφθοράς. Για τις αλλαγές στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Αμυνα, στη διοίκηση της χώρας. Για να μη μένει η κυβέρνηση φοβισμένα μουγγή όταν διάφορα φασιστοειδή θέλουν να λιντσάρουν στέλεχός της, την εξαίρετη Θάλεια Δραγώνα, προσάπτοντάς της συλλογικές επιστημονικές απόψεις για την εικόνα του έθνους στην Παιδεία που ενοχλούν τους πατριδοκάπηλους. Για να προχωρήσει στη νέα πολιτική για τη μετανάστευση που βεβαίως περνάει πολιτικά από την ένταξη των μεταναστών αλλά και από την πλατεία Βικτωρίας και την καταδίκη των ρατσιστικών ανδραγαθημάτων της Χρυσής Αυγής (και του κ. Δημάρχου) που μετέτρεψαν μια παιδική χαρά σε εθνική ντροπή.
Ισως, αν και πώς να το πιστεύει πια κανείς, με το 2010 να δούμε κάτι το πιο θετικό με τα λεγόμενα εθνικά θέματα που ως τώρα χρησιμεύουν κυρίως για να σιτίζονται οι διάφοροι σαλταδόροι των αμοιβαίων ένθεν και ένθεν εθνικισμών, οι μεν πολιτικά και οι δε οικονομικά (έχουμε και πολεμικές παραγγελίες, βλέπετε...).
Λέτε; Εστω και λίγο, ίσως ο νέος χρόνος αποδειχτεί καλύτερος από τον καταραμένο που φεύγει. Χρόνο όπου χάσαμε κι ένα κομμάτι ψυχής: τον Μόραλη, τον Παπαγιαννάκη, τον Παπασπηλιόπουλο, τον Ελεφάντη. Και τον Χρήστο Λαμπράκη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4205