Όταν το σπίτι σου καίγεται δεν έχεις το χρόνο να αναζητήσεις την αιτία. Δίνεις μάχη με τις φλόγες με ό,τι μέσα διαθέτεις, ειδοποιείς το συντομότερο δυνατό την Πυροσβεστική και προσπαθείς να σώσεις οτιδήποτε αν σώζεται. Πρώτα οι άνθρωποι και οι ζωντανοί οργανισμοί και μετά τα υπόλοιπα, όσο πολύτιμα κι αν είναι. Όταν η φωτιά τεθεί υπό έλεγχο ή τέλος πάντων ολοκληρώσει το καταστροφικό της έργο έρχεται η στιγμή της αναζήτησης ευθυνών. Ή της παραδειγματικής τιμωρίας των ενόχων. Κάτι τέτοιο προσπάθησε να πει προχθές ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος στο δείπνο εργασίας που παρέθεσε σε εκπροσώπους όλου του πολιτικού φάσματος και επιχειρηματιών. Να σβήσουμε τη φωτιά. Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται και μετά αναζητούμε τους ενόχους. Ο απολύτως δικαιολογημένος αντίλογος εντός της Αριστεράς είναι ότι η ευθύνη για το αδιέξοδο που βιώνει η χώρα ανήκει στο ακέραιο στα δυο μεγάλα κόμματα και τις επιλογές τους τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτοί είναι που δημιούργησαν την κρίση, αυτοί να την αντιμετωπίσουν. Η Αριστερά δεν έχει ούτε τις δυνάμεις που απαιτούνται, ούτε την πρόθεση να γίνει συνδιαχειριστής της κρίσης και άρα να επωμιστεί μέρος των ευθυνών.
Σωστά. Μα στο μεταξύ πλησιάζει η ώρα, που ο ΟΑΕΔ δεν θα έχει δεκάρα τσακιστή να δώσει στους ανέργους. Πλησιάζει η ώρα που δεν θα υπάρχουν χρήματα για τις συντάξεις ορισμένων ταμείων. Ναι, αναντίρρητα ευθύνη του δικομματισμού είναι η χρεωκοπία της χώρας, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι η Αριστερά έχει δικαίωμα να αδιαφορεί.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Διότι υπάρχει και η άλλη, σύμφωνα με την οποία η χρεωκοπία των οικονομιών των μικρότερων χωρών της ζώνης του ευρώ ήταν μαθηματικώς βέβαιη λόγω της παγίδας των χαμηλών επιτοκίων, που ωφελούσε σκανδαλωδώς τη Γερμανία, που τώρα ζητά και τα ρέστα. Ότι η δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλει το νεοφιλελεύθερο φαρμακείο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε περίοδο οικονομικής ύφεσης με περικοπή μισθών και συντάξεων και μείωση δημοσίων δαπανών όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα το επιτείνει. Ότι εν τέλει τα μέτρα που θέλουν να επιβάλλουν τα νεοφιλελεύθερα γεράκια που κυριαρχούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα, αφού το κριτήριο δεν είναι η ευημερία των πολιτών, αλλά των κερδοσκόπων.
Θα ήταν όμως ηλίθιο να φορτώσουμε στους Γερμανούς και στα νεοφιλελεύθερα κοράκια που διαφεντεύουν τις τύχες της Ευρωπαϊκής Ενωσης την παράδοση των αργομισθιών στην κρατική τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να καμωθούμε πως φταίνε αλλοδαποί για την παραδοσιακή ρεμούλα και τη διαφθορά, που ξεκινά από τη νομιμοποίηση ενός αυθαίρετου ημιυπαίθριου και φτάνει στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων και τη Siemens. Δεν είναι ευθύνη των ξένων που σε τούτη τη συγκυρία, που το ζητούμενο είναι η επιδότηση της εργασίας και ουχί της ανεργίας, καθυστερεί ανεπίτρεπτα η επιδότηση του κόστους εργασίας των επιχειρήσεων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατά 12%, όταν μάλιστα υποχρεούνται αποδεδειγμένα να διατηρούν αμείωτες τις θέσεις εργασίας και να καταβάλλουν κανονικά εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Μα ακόμα και αν υπάρχουν αντιδράσεις από τις Βρυξέλλες είναι ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης να τις ξεπεράσει.
Ίσως και γι αυτό εν τέλει ένας εθνικός διάλογος είναι επιβεβλημένος. Όπως και ένα πανευρωπαϊκό κίνημα για μια Ευρώπη των πολιτών. Περιθώρια εφησυχασμού δεν υπάρχουν. Ούτε απουσίες δικαιολογούνται.
Νίκος Σπιτσέρης
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4241