Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Μια .. αναμενόμενη φυγή στο παρελθόν... που δεν οδηγεί πουθενά.

Στάθης, Λουκάς

2010-01-18


Δεν ξέρω ποιο είναι, ή καλύτερα ποιο ήταν το επίπεδο της συζήτησης - σε σχέση με την θεματολογία και την προβληματική – στο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ που έγινε τις προάλλες, όπως προκύπτει από το άρθρο στην «Αυγή» τις 16/01/10.

Με φοβίζει, δε, περισσότερο το γεγονός αν η προσέγγιση που εκφράζεται από το άρθρο αυτό αντικαθρεπτίζει το επίπεδο του προβληματισμού του συνεδρίου και την προβληματική της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΗ και μαλιστα τη στιγμή που η χώρα έχει αδήριτη ανάγκη, από την αντίληψη και πρακτική του γενικού συνδικάτου.

Σήμερα η κατάσταση διττής κρίσης, - οικονομικής και προτύπου ανάπτυξης (με τεράστιες περιβαλλοντικές διαστάσεις) - στην οποία ευρίσκεται η χώρα έχει ανάγκη από τη συνάντηση προσώπων και υποκειμενικοτήτων με διαφορετικές ιστορίες. Όποιος φοβάται να συναντήσει τον άλλο, τον διαφορετικό, όποιος φοβάται την αλληλοεπίδραση, φοβάται κατά την γνώμη μου για την αδυναμία των ιδεών του και της ταυτότητάς του. Η συζήτηση και ο διάλογος – για να είναι αποτελεσματικός - έχει ανάγκη να απελευθερωθεί από τυχόν προκαταλήψεις του παρελθόντος. Από την άλλη μεριά, όμως, είναι οπισθοδρόμιση, αν ο άλλος, σαν από οπισθοσκόπιο αυτοκινήτου, κοιτάζει συνεχώς πίσω και προσπαθεί να προβάλει στο μέλλον ένα ξεθωριασμένο ενεργειακό πρότυπο, επικίνδυνο για τη ζωή σ’αυτόν εδώ τον πλανήτη, που όλοι μας είμαστε προσωρινοί επιβάτες του.

Είναι επιθυμητό και αναγκαίο να γίνεται συζήτηση για το ρόλο των μεγάλων ενεργειακών επιχειρήσεων, που σχετίζεται, αφ’ενός, με την ανάπτυξη της παραγωγικής δραστηριότητας κι αφ’ετέρου με την ανάπτυξη της δημοκρατικής διάρθρωσης της χώρας. Όμως, αν και η συζήτηση αυτή γίνεται ελλιπής, δεν πρέπει να «αποστειρώνεται» από τη σχέση της ενέργειας - που μετασχηματίζεται, μεταφέρεται και διανέμεται ή διανέμονταν - με το ανθρώπινο και το φυσικό περιβάλλον, και ούτε σ’αυτό να «εκφορτώνονται» τα «εξστρακόστη» της «φτηνής» kWh.

Αλλά τίποτε από τα παραπάνω δεν θίγεται σαν:

-1. Να μην τέλειωσε εδώ και ένα μήνα η συνάντηση της Κοπεγχάγης με τα γνωστά αποτελέσματα και τη γενική αποδοχή - δυστυχώς στα λόγια – ότι είναι αναγκαία η αλλαγή/μεταρρύθμιση του κρατούντος ενεργειακού προτύπου.

-2. Να μην ήταν γνωστό ότι το ληγνιτικό σύστημα της ΔΕΗ είχε και έχει χαμηλό βαθμό απόδοσης (κατά Τσοχαντζόπουλο 23% κατά Παλαιοκρασσά 24%), πράγμα βάβαια που το Συνδικάτο γνώριζε.

-3. Να μήν είναι γνωστό ότι η μη προβολή κάτω από τον μεγενθυτικό και διερευνητικό φακό της σχέσης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας- προστασίας ανθρώπινου και φυσικού περιβάλλοντος - δηλ. με την επιδότηση του στρουθοκαμηλισμού θα κληθούν οι έλληνες πολίτες σε 2-3 χρόνια να πληρώσουν 1,4 δισεκ. ευρώ.

Θα ήταν δημιουργικό να μπουν στο τραπέζι της συζήτησης τα ερωτηματικά – που από τα παραπάνω προκύπτουν - καθώς και πλήθος άλλων:

Πρώτον, όχι για να αποδοθούν ευθύνες, αλλά για να εντοπισθούν οι πραγματικές διαστάσεις των οικονομικών, περιβαλλοντικών, ενεργειακών προβλημάτων και των θεσμικών εκσυγχρονισμών που η σημερινή διττή κρίση βάζει επί τάπητος.

Ένας από τους λόγους της σημερινής κρίσης είναι και η υποβάθμιση του παραγωγικού συστήματος της χώρας, που στο παρελθόν καλύπτονταν από την έρπουσα υποτίμηση της δραχμής. Η ΔΕΗ μπορεί σήμερα να παίξει ένα σοβαρό ρόλο για την αναβάθμισή του, αλλά πρέπει να προβληθεί στην καινούργια ενεργειακή πραγματικότητα και στο μέλλον.

Δεύτερον, για να μην αναζητήσουμε την κρίση της ΔΕΗ στον «συνήθη ξένο παράγοντα» - λες και δεν υπάρχουν τεράστιες και πολυσύνθετες γηγενείς ευθύνες - και το ξεπέρασμα της κρίσης της, κλπ. μόνο με μια ανιστόρητη παιδική επιστροφή στα αδύναμα, για ενεργειακά και περιβαλλοντικά θέματα, πια όρια του Κράτους-Έθνους.

Σήμερα η χώρα έχει ανάγκη από μια ειλικρηνή και «ωμή» συζήτηση, μέσα από τα πράγματα , για ό,τι σχετίζεται με αυτά τα θέματα. Γιατί η επιδίωξη, μιας πραγματικά εναλλακτικής προοδευτικής πολιτικής, που θα στοχεύει στην οικολογική αναδιάρθρωση του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, στη διάχυτη παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας, στο μέλλον του υδρογόνου κλπ - πρέπει να επιδιώκει:

Πρώτον, την πραγμάτωση των στόχων του πρωτοκόλλου του Κιότο (ΑΠΕ, εξοικονόμηση, κλπ), που προβάλλεται στο μέλλον.

Δεύτερον, τον τεχνολογικό και θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας, την αύξηση της απασχόλησης, και την εξάλειψη των αρνητικών επιπτώσεων από τις ενεργειακές πολιτικές, που διαμορφώθηκαν μέχρι τώρα.

Και τελικά το μεγάλο ερωτηματικό που, σαν φάντασμα, πλανάται επάνω από τη χώρα και ζητάει απάντηση είναι: ποιες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, και μέσα από ποιες διαδικασίες, θα βάλουν στο κέντρο της ημερησίας διάταξης τον κατάλογο όλων των παραπάνω και άλλων υπαρκτών ερωτηματικών;

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4270