Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Γράμμα στη Μαρία Δαμανάκη

Παναγιώτης, Ξυθάλης

2004-02-19


Μαρία,
Δεν ξέρω αν στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων θυμάσαι –ότι όταν αποφάσισες να παραιτηθείς από βουλευτής και να παραιτηθείς από τον Συνασπισμό– πως σε υπερασπίστηκα με γράμμα μου στην «Αυγή». Δεν συμφώνησα με την απόφασή σου, αλλά διαφώνησα με την διαδικασία και τη συμπεριφορά της ηγεσίας του Συνασπισμού. Θυμάμαι καλά ότι η δήλωση της αποχώρησής σου συνοδευόταν με τη ρητή διαβεβαίωσή σου ότι δεν θα είσαι υποψήφια στις εκλογές του 2004 με οποιοδήποτε άλλο κόμμα και διευκρίνισες και το ΠΑΣΟΚ. Τις διάβασα λοιπόν και σε πίστεψα. Αφελής; Έστω, αφελής. Όταν λοιπόν ενημερώθηκα από τηλεοράσεις και εφημερίδες ότι δεν μπόρεσες να αντισταθείς στην πρόσκληση «για την καινούργια ελπίδα» αποφάσισα συνειδητά να αποφεύγω να σε ακούω στην τηλεόραση και στα ραδιόφωνα και να μην διαβάζω δηλώσεις σας στις εφημερίδες, αφού τα λόγια σου δεν θα έχουν και την ανάλογη αξιοπιστία.

Δεν μπόρεσα όμως ν’ αποφύγω απ’ την τηλεόραση τη σεμνή και χαμογελαστή παρουσία σου στην πρώτη σειρά του τρίωρου και «τριμελούς Συνεδρίου» και ένιωσα μεγάλη και ειλικρινή λύπη όταν διαπίστωσα την αγωνία σου να εξασφαλίσεις τη χειραψία αλλά, αν ήταν δυνατόν, και το φίλημα του αρχηγού. Ποια, εσύ. Η Μαρία του Πολυτεχνείου, της επί 27 χρόνια βουλευτού της αριστεράς, της αντιπροέδρου της Βουλής, η Μαρία των ελπίδων, που μας έκανε περήφανους. Παρά ταύτα μέχρι εκεί το άντεξα. Σκέφτηκα ότι ήταν προσωπική σου επιλογή – κάκιστη αλλά προσωπική. Όμως έπαψε να είναι προσωπική σου επιλογή όταν τυχαία χθες βράδυ διεπίστωσα στο δελτίο του Αντένα ότι η επιλογή σου από τον αρχηγό στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας ήταν μεγάλη τιμή και για μένα. Μη γελάς – ναι, και για μένα. Αφού συγκεκριμένα είπες ότι: «Η τιμή είναι πολύ μεγάλη γιατί αναφέρεται όχι μόνο στο πρόσωπό μου αλλά σ’ ένα ολόκληρο κόσμο της ευρύτερης αριστεράς που αγωνίστηκε επί δεκαετίες για την πρόοδο του τόπου.

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά από καρδιάς τον πρόεδρο Γεώργιο Παπανδρέου για την τιμή αυτή».

Η δήλωσή σου αυτή με φωτογραφίζει σαφώς, αφού είναι γνωστό ότι ανήκω πολλά χρόνια, περισσότερα από εσένα, στο χώρο της αριστεράς και πιστεύω ότι και εγώ αγωνίστηκα για δεκαετίες ολόκληρες για την πρόοδο της χώρας μου. ΄Άλλωστε δεν ήταν και πρωτότυπη η τιμή. Μπούχτησα και χόρτασα από τιμές που γίνονται στους αγωνιστές της αριστεράς από παρόμοιες περιπτώσεις.

Από το 1950 μέχρι και σήμερα κάθε φορά το ίδιο. Από Τσιριμώκο μέχρι Μάρκο Βαφειάδη. Πάντα για την τιμή της αριστεράς και των αγώνων της. Όμως μέχρι εδώ. Δεν θέλω πια άλλη τιμή.

Επειδή λοιπόν για μένα και σίγουρα για τη συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστών της αριστεράς (αλλά εγώ δεν ισχυρίζομαι όπως εσύ ότι τους αντιπροσωπεύω – και γι’ αυτό μιλάω μόνο για μένα) η επιλογή σου αυτή δεν αποτελεί τιμή αλλά προσβολή, σε παρακαλώ από τούδε και στο εξής όταν (κακώς βέβαια) – επιμένεις αν αναφέρεσαι στους αγωνιστές της αριστεράς, να αναφέρεις όσους θέλεις ή νομίζεις από αυτούς, εκτός από μένα, το μέχρι πριν λίγες ημέρες φίλο σου και σε παρακαλώ να με εξαιρείς ονομαστικά.

Παναγιώτης Ξυθάλης

Αθήνα, 10.2.2004

Υ.Γ. Το γράμμα μου αυτό κρίνω αναγκαίο να το στείλω και στην www.ananeotiki.gr

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=43