Θα κοπούν τελικά οι γέφυρες;
Δημήτρης, Παλαιολογόπουλος
Αυγή, 2010-01-29
Στην "Αυγή" της περασμένης Τρίτης (19.1.10) δημοσιεύτηκε κείμενο της Ελένης Πορτάλιου με τίτλο "Δεν τιμώ και δεν σέβομαι", όπου γεμάτη αγανάκτηση και οργή επιτίθεται κατά του Λεωνίδα Κύρκου για το περίφημο "δείπνο" του στην "Αίγλη" του Ζαππείου, αλλά και κατά των Φώτη Κουβέλη και Σπύρου Λυκούδη που τόλμησαν να παρευρεθούν, να συμφάγουν και να συνομιλήσουν με ταξικούς εχθρούς, υπηρέτες του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, ίσως και πράκτορες του ιμπεριαλισμού... (Δεν πήρε η μπάλα τον Νίκο Φίλη, ο οποίος, αν και παρευρέθηκε, παρέμεινε στις παρυφές και κατόρθωσε να αποχωρήσει αλώβητος...).
Επειδή γνωρίζω χρόνια πολλά την Ελένη Πορτάλιου και -ανεξάρτητα από τις πολιτικές διαφωνίες μας- εκτιμώ την προσφορά της στον χώρο της αριστεράς, ομολογώ πως το κείμενό της με στενοχώρησε αλλά και με προβλημάτισε. Και τούτο γιατί θεωρώ πως αυτού του είδους οι πολεμικές είναι εντελώς ξένες προς τα ήθη και την κουλτούρα της δικής μας αριστεράς. Εδώ, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπαθεί να ρίξει στα Τάρταρα αγωνιστές καταξιωμένους, μόνο και μόνο γιατί δεν συμφωνούν με τις δικές της απόψεις.
Η Ελένη Πορτάλιου όμως προχωρεί ακόμα παραπέρα. Τους εγκαλεί γιατί την εξαπάτησαν και της πήραν την ψήφο, καθώς και την ψήφο των ομοϊδεατών της, για να μπουν στο Κοινοβούλιο και στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Και αφού τα κατάφεραν, τους γύρισαν τις πλάτες!
Εδώ θα ήθελα να της θυμίσω πως δεν είναι μονάχα "μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Β’ Διαμερίσματος", όπως γράφει στο κείμενό της, αλλά και δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. Και, όπως πολύ καλά γνωρίζει, είναι εκλεγμένη με ψήφους που οι περισσότεροι ανήκουν στον πολιτικό και ιδεολογικό χώρο εκείνων που κατηγορεί. Δεν σκέφτηκε πως και οι δικές της ενέργειες μπορεί να μην εγκρίνονται από εκείνους που την ψήφισαν; Εδώ φαίνεται ότι ισχύει η παροιμία "τα δικά της δικά της και τα δικά τους... δικά της".
Θα ήθελα να αποδώσω αυτό το ανεπίτρεπτο κείμενο σε "βρασμό ψυχής" ή στον εκρηκτικό χαρακτήρα της Ελένης. Έλα όμως που και άλλοι τέτοιοι από διάφορες συνιστώσες έχουν δει το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Και το αποκορύφωμά τους είναι η πανταχούσα των 23 στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν εδώ και τώρα την εκπαραθύρωση του Φώτη Κουβέλη. Αν δεν είναι όλα αυτά διχαστικά, τότε τι είναι;
Έπειτα απ’ όλα αυτά, βγαίνει το συμπέρασμα πως οι ελπίδες που τρέφαμε ότι με τους καλούς λογαριασμούς θα γινόμαστε και καλοί φίλοι όσο πάνε και λιγοστεύουν, για να μην πω πως εκμηδενίζονται. Και το κόψιμο των μεταξύ μας γεφυρών -που άλλωστε δεν ήταν ποτέ στέρεες- είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Ίσως αυτό είναι και το καλύτερο.
Όσο για τους ταλαντευόμενους συντρόφους που στέκονται ακόμη αμήχανοι ανάμεσα σε δύο δρόμους, νομίζω πως διαθέτουν και άριστο μυαλό αλλά και αρκετό πολιτικό κριτήριο ώστε να μπορέσουν να κάνουν την επιλογή τους.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4312