Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Σπύρος Λυκούδης: Η Ανανεωτική Πτέρυγα ΛΕΕΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Ομιλία στην ΚΠΕ του ΣΥΝ

2010-01-31


Πριν είκοσι χρόνια αγωνιστές και αγωνίστριες που προέρχονταν από τα ανανεωτικά εγχειρήματα της κομμουνιστικής αριστεράς αλλά και από το χώρο της ευρύτερης δημοκρατικής αριστεράς συναντηθήκαμε σε μια σημαντική προσπάθεια.

Ιδρύσαμε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, μια κατά τη γνώμη μου τομή, έναν σταθμό που φαινόταν να ανοίγει νέους ελπιδοφόρους δρόμους. Μιλήσαμε για επιλογή αδιαπραγμάτευτη, επιλογή μακράς πνοής. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, πρωτότυπο και ελκυστικό. Το επιχειρήσαμε και η ζωή μας δικαίωσε. Είκοσι χρόνια μετά, ο ΣΥΝ αντέχει ακόμα. Γιατί υπάρχει ο κόσμος, οι άνθρωποι που τους αντιπροσωπεύει, που τον στηρίζουν και τον ενισχύουν και που θέλουν να παραμείνει δύναμη αριστερή, δημοκρατική, σοσιαλιστική, ανανεωτική. Με ενδιαφέρον για την κοινωνία, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με οργανικό στοιχείο την οικολογική διάσταση και την αντιεθνικιστική-διεθνιστική κατεύθυνση με συμμετοχή και σεβασμό στα κινήματα.

Δεν προχώρησε χωρίς προβλήματα ο ΣΥΝ. Πολλές φορές σε κρίσιμα ζητήματα η πολιτική του συνοχή δοκιμάστηκε, διαφορετικές εκτιμήσεις και προσεγγίσεις δημιούργησαν ισχυρούς κλονισμούς.

Σε αυτές τις δύσκολες καμπές όμως, πάντα κυριάρχησε τελικά η ψυχραιμία και δεν διακινδύνευσε η ενότητά του.

Τα δύο μεγάλα ιστορικά ρεύματα που δημιούργησαν τον ΣΥΝ, το Αριστερό και το Ανανεωτικό (οι προσδιορισμοί αναφέρονται με τον συμβολισμό τους και μόνο) με συναίσθηση της ευθύνης τους απέδειξαν ότι μπορούσαν να ξεπερνούν τα προβλήματα.

Γι’ αυτό και όταν ακούω περιφρονητικές ή άλλες πρόχειρες απολίτικες και αφελείς κρίσεις για την ύπαρξη και το ρόλο των τάσεων στο κόμμα, από δήθεν «υπερβατικούς», ασπόνδυλους και πάντα πρόθυμους και προσφερόμενους στις ηγεσίες, ή από τον εκάστοτε Πρόεδρο που συνήθως ανακαλύπτει τον αρνητικό ρόλο των τάσεων μόλις αναλαμβάνει προεδρικά καθήκοντα και όχι νωρίτερα, υπομειδιώ γιατί καλά γνωρίζω όπως όλοι της δικής μου γενιάς ότι οι πιο επικίνδυνες και καταστροφικές «τάσεις» και ομάδες στην ιστορία της Αριστεράς ήταν οι ομάδες και οι παρέες των Αρχηγών.

Να ‘μαστε λοιπόν σήμερα σε μια ακόμα κρίσιμη καμπή με δυσοίωνες κατά τη γνώμη μου εξελίξεις και άκρως επικίνδυνες για την ενότητα του κόμματος.

Προτείνεται έκτακτο συνέδριο. Με ποια ατζέντα, με ποιο περιεχόμενο, με ποιο στόχο, πλην της αόριστης φλυαρίας «για να λύσουμε τα προβλήματα του κόμματος» κλπ.;

Ένα κόμμα καλείται εκτάκτως σε συνέδριο, είτε γιατί η γραμμή του δεν αποδίδει, δεν περπατάει, είτε γιατί δεν αποδίδει και δεν περπατάει η ηγεσία του. Ή και για τα δύο μαζί.

Ο πρόεδρος που προτείνει έκτακτο συνέδριο μας είπε εισηγητικά ότι η γραμμή μας δικαιώνεται και αποδίδει και επίσης δεν νομίζω ότι θεωρεί τον εαυτό του ανεπαρκή.

Το έκτακτο συνέδριο λοιπόν προς τι;

Αν είναι για να λύσει ζητήματα σχέσεων ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ έχουμε θαυμάσιες διαδικασίες να τα λύσουμε. Δημοψήφισμα, Διαρκές Συνέδριο, Θεματικό για ζητήματα συμμαχιών και ουσιαστικές και ειλικρινείς πολιτικές συνεννοήσεις.

Στη σημερινή όμως συγκυρία, πολιτική και κομματική, αναρωτιέμαι πώς δεν βλέπουν οι προτείνοντες έκτακτο συνέδριο το πόσο πρόχειρη και μη ψύχραιμη είναι η πρόταση.

Τι επιδιώκουν δηλαδή; Συνέδριο εφ’ όλης της ύλης;

Με αναζήτηση ιδεολογικών συντεταγμένων

Με αναζήτηση πολιτικής κατεύθυνσης

Με αναζήτηση πολιτικής συμμαχιών

Με επανεξέταση των εξωτερικών, των ευρωπαϊκών, των εθνικών και των εσωτερικών θεσμικών θεμάτων

Με θέμα προφανώς (γιατί θα τεθεί) συνέχισης ή απεμπλοκής από τον ΣΥΡΙΖΑ

Με θέματα εκλογής οργάνων και ηγεσίας (και με απολογισμό προφανώς)

Και βέβαια με θέμα νέες λειτουργίες του κόμματος αν προταθούν και με την σύγκρουση μας άνευ ορίων αν επιχειρηθεί ή επιστροφή σε περιόδους σιγής και σιωπής, δηλαδή σε περιόδους ντροπής που εγκαταλείφθηκαν προ δεκαετιών.

Ποιον αλήθεια ωφελεί τώρα ένα τέτοιο συνέδριο; Μια σοβαρή απάντηση μπορεί επιτέλους να δοθεί;

Γιατί το θέλει η βάση, ακούω.

Αρνούμαι την υποκριτική λαγνεία της βάσης. Τον εμπαιγμό όλου αυτού του καλόπιστου κόσμου που δυστυχώς ζει την καλλιεργημένη μεθοδικά αυταπάτη ότι το Συνέδριο θα λύσει ως δια μαγείας τα προβλήματα του κόμματος.

Τα στελέχη της ηγεσίας οφείλουν να τιμούν το ρόλο τους και την ιδιότητά τους. Είμαστε αριστεροί και έχουμε την ευθύνη της ηγεσίας στον ΣΥΝ. Δεν είμαστε πολιτευτές της κακιάς ώρας. Δεν μπορούμε να γίνουμε αυλοκόλακες και κόλακες της βάσης κοροϊδεύοντάς την ταυτόχρονα.

Όταν μετά το Συνέδριο όλος αυτός ο κόσμος της βάσης θα αναζητά εξηγήσεις, γιατί:

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθεί να αμφισβητεί τον πολιτικό ρόλο του ΣΥΝ και θα τον πολεμά δημοσίως

Ο Τσίπρας θα αμφισβητείται και πάλι συνεχώς και αδιαλείπτως από τους γνωστούς κύκλους

Οι διαφορετικές φωνές στο κόμμα προφανώς δεν πρόκειται να φιμωθούν γιατί δεν υπάρχει δύναμη που μπορεί να τις φιμώσει

Το κόμμα μας θα ταλανίζεται και θα παραμένει σε ανυπαρξία διαχεόμενο στον ΣΥΡΙΖΑ

Τότε φαντάζομαι σύντροφοι που σήμερα σε μακαριότητα προτείνετε Συνέδριο ως φάρμακο δια πάσαν νόσον, πως θα τρέχετε για να εξηγείτε τα ανεξήγητα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες

Μην το διαπράξετε.

Μην ψηφίσετε υπέρ της πρότασης που οδηγεί σε Συνέδριο διχασμού, που αντί να αντιμετωπίζει τον έξωθεν κίνδυνο θα ψάχνει για τον εσωτερικό εχθρό, δηλαδή την Ανανεωτική Πτέρυγα, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν ηγετικά πείσματα και διευθετήσεις συσχετισμών και προσώπων.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4333