Γιώργος, ΣΕΒ και Σαμαράς υπό όρους
Δημήτρης, Χρήστου
Κυριακάτικη Αυγή, 2010-02-07
“Ντράπηκα που στο Νταβός οι ξένοι μού έλεγαν πως στην Ελλάδα έχουμε τη διαφθορά στο DNA μας”. Η δήλωση ανήκει στον Γιώργο Παπανδρέου, που έπρεπε τελικά να γίνει πρωθυπουργός για ανακαλύψει τα αυτονόητα, που, όπως μάθαμε και από την περίπτωση Χριστοφοράκου, αφορούν και τα του πολιτικού του οίκου. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Το μέγα ζητούμενο είναι, τι κάνουμε στις ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες που ζούμε; Είχαμε την αφελή ψευδαίσθηση πως ο κ. πρωθυπουργός θα δημιουργούσε και θα προετοίμαζε τις πολιτικές διεργασίες ώστε η μέγιστη δυνατή συναίνεση, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, να εξασφάλιζε καλύτερες προϋποθέσεις για την επιτυχία στη διαχείριση αυτής της εξαιρετικά δύσκολης και, όπως όλα δείχνουν, παρατεταμένης κρίσης.
ΑΔΙΚΩΣ περιμέναμε. Λίγο πριν ο κ. Παπανδρέου δει τους πολιτικούς αρχηγούς, από τους οποίους θα ζητούσε την υποστήριξή τους, ανακοίνωσε όλο τα μέτρα του εφεδρικού σχεδίου, του Plan B, το οποίο υποτίθεται θα έμπαινε σε εφαρμογή στην περίπτωση που το Plan A δεν αρκούσε για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Δηλαδή, όπως ευκόλως καταλαβαίνει κανείς, ο κ. πρωθυπουργός -ουσιαστικά- ζήτησε υποταγή στις αποφάσεις που είχε λάβει ή, επί το ακριβέστερον, που θα ανακοίνωναν οι Βρυξέλλες την επομένη μέρα. Αυτό μπορεί να το αποκαλέσεις όπως θες. Πάντως διαδικασία συναίνεσης δεν είναι. Εκτός αν τους ζήτησε συναίνεση για το Plan C.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να προχωρήσει μόνον με τον ΣΕΒ και την υπό όρους διάθεση του κ. Σαμαρά να κρίνει κατά περίπτωση. Δυστυχώς για όλους μας, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, ελάχιστες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας του Προγράμματος Σταθερότητας, που καμιά σταθερότητα δεν εξασφαλίζει, απλώς αντί υποτίμησης του νομίσματος γίνεται σταδιακά η υποτίμηση των μισθών. Αυτό προκύπτει και από τις πρώτες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ υπέβαλα το ακόλουθο ερώτημα σε έμπειρο πολιτικό. Ξέχνα τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, ξέχνα και τα υψηλά επιτόκια δανεισμού. Ξέχνα και το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως μας δανείζουν άτοκα όσα χρήματα και αν ζητήσουμε. Τι θα τα κάνουμε ώστε να τα επενδύσουμε παραγωγικά και να δημιουργηθούν κέρδη από τα οποία θα αποπληρώνουμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις; Ποιοι τομείς του δημοσίου τομέα και ποιοι του ιδιωτικού μπορούν να κάνουν σωστή αξιοποίηση αυτών των επενδυτικών κεφαλαίων; Δεν ήταν έτοιμος να απαντήσει.
Η ΧΩΡΑ, και ειδικότερα το κυβερνητικό κόμμα, θα έπρεπε πολύ πριν τις εκλογές να έχουν σημάνει συναγερμό, να έχουν κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις τους, να συνεργαστούν με φορείς και ιδρύματα στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό, ώστε να παρουσιαστεί ένα έτοιμο αναπτυξιακό σχέδιο αξιοποίησης όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει ο τόπος και τα οποία θα δημιουργούσαν ισχυρή ποιοτική και σταθερή ανάπτυξη.
ΠΟΛΛΟΙ από την κυβέρνηση ασκούν κριτική στη “διακυβέρνηση της αφασίας” από τη Νέα Δημοκρατία, διότι δεν πήρε χαμπάρι για την κρίση που ερχόταν. Αν αναφερθούμε στις προεκλογικές ομιλίες και δεσμεύσεις του Γιώργου Παπανδρέου, που θα εξασφάλιζε εύκολα τα χρήματα για την επάνοδο στη δημοσιονομική ισορροπία και που η πράσινη ανάπτυξη θα έμπαινε αμέσως μπροστά για να ανανεώσει και να πολλαπλασιάσει τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, μπορούμε να ισχυριστούμε πως το ΠΑΣΟΚ, και ειδικά η στενή κυβερνητική ομάδα, δεν είχαν πάρει χαμπάρι περί τίνος επρόκειτο. Δεκάδες ήταν τα άρθρα για τις συνέπειες της ύφεσης, ειδικά σε τόσο αδύνατες -παραγωγικά- οικονομίες σαν την ελληνική. Ίσως τα θεωρούσαν αντιπολιτευτικές κινδυνολογίες.
ΕΤΣΙ ΦΤΑΣΑΜΕ, σήμερα, στη μεγαλύτερη μεταπολιτευτικά υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών. Ασφαλώς πολλά μπορούν να γίνουν και έχουμε υποχρέωση να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση στις Βρυξέλλες, που ανησυχούν σοβαρά -πλέον- από ένα πιθανό ντόμινο καταρρεύσεων, με αφετηρία την Ελλάδα. Αν μείνουμε μόνο σε αυτό, είναι σαν να κοροϊδεύουμε τους Έλληνες. Σαν να βλέπουμε το δένδρο χάνοντας το δάσος. Σαν να τους λέμε πως, αν δανειστούμε λίγο φτηνότερα, λίγο περισσότερα, λύσαμε τα προβλήματά μας. Το στοίχημα, από δω και πέρα, τόσο σε εθνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, είναι οι ιδέες και οι προτάσεις για τον επανασχεδιασμό της ελληνικής οικονομίας. Αυτό αφορά τους πάντες. Πολίτες, φορείς, συνδικάτα και κόμματα. Όποιος εγκλωβιστεί τυφλά στην υπεράσπιση των κεκτημένων και των δομών του παρελθόντος, έχασε. Και αν αυτοί είναι πολλοί, ίσως και οι περισσότεροι, χάσαμε όλοι μας. Αυτή τη φορά όμως κανείς δεν θα έχει δικαίωμα να επικαλεστεί πως τον ξεγέλασαν. Τα πράγματα είναι πλέον καθαρά.
d.xristou@avgi.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4336