Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Συνήθεις υπεκφυγές και αναγκαίες επιλογές

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2010-02-28


Για όσους δεν πιστεύουν ότι ο Θεός ή οι διεθνείς τοκογλύφοι θα μας χαρίσουν το χρέος, τα δεδομένα είναι σαφέστατα και όχι ευχάριστα:

Η δημοσιονομική διαχείριση του πελατειακού μας κράτους έχει καταρρεύσει. Η εκτίναξη του ελλείμματος και του χρέους έθεσε υπό κατηγορία τη χώρα και υπό επιτροπεία ή συναπόφαση με την Κομισιόν τα έσοδα και οι δημόσιες δαπάνες, τις εργασιακές σχέσεις. Είναι εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη η μείωση του ελλείμματος και προοπτικά του χρέους σε επίπεδα διαχειρίσιμα. Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα σήμερα.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε αυτά τα απτά και πέραν πάσης αμφισβητήσεως δεδομένα, αναπτύσσονται διάφορα επιχειρήματα, συζητήσεις που κοινό στοιχείο τους έχουν την υπεκφυγή από τη σκληρή πραγματικότητα. Και την απομάκρυνση από τη λογική. Ναι, είναι ασυγκράτητοι τοκογλύφοι όσοι μεθόδευσαν την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού της χώρας μας. Ναι, να μη νιώθουμε σαν το ελληνικό δημόσιο να έχει “κλέψει” από ξένους χρήματα. Αλλά, ας μην κλείνουμε τα μάτια: Θα κηρύξουμε πτώχευση και θα αρνηθούμε να πληρώσουμε τους άθλιους κερδοσκόπους; Όχι, άρα το χρέος το σημερινό και το όποιο αυριανό θα πληρωθεί. Και θα το πληρώνει το ελληνικό δημόσιο, ο προϋπολογισμός του επί δεκαετίες;

ΝΑΙ, ΦΤΑΙΝΕ Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και ειδικότερα η γερμανική κυβέρνηση με την άρνησή τους να παράσχουν την αναγκαία στήριξη για να μειωθούν τα υπέρογκα επιτόκια που επιβαρύνουν το δημόσιο ταμείο μας. Αλλά και αν παράσχουν αυτή τη στήριξη όπως απαιτεί η Ελλάδα- και πέσουν τα επιτόκια τώρα, το έλλειμμά μας, το χρέος μας θα έχει μειωθεί; Ναι, φταίει ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός του ορίου 3% (το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ), το οποίο θα παραβιάσει φέτος, για πρώτη φορά και η Γερμανία. Όμως, άλλη είναι η συζήτηση για το 3%, η αμφισβήτησή του και άλλη για έλλειμμα 13%!

ΑΡΑ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ πρόβλημά μας παραμένει. Και όλοι κρίνονται από την αντιμετώπισή του. Η κυβέρνηση θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Και μέχρι τώρα δεν τα πάει καλά για να πούμε το λιγότερο. Έχει, πάντως, την υποστήριξη (της πλειοψηφίας) της κοινής γνώμης, αλλά έως πότε και για ποιά μέτρα; Οι αργοί της ρυθμοί λειτουργούν κατευναστικά στους πολίτες αναπαράγοντας τη μεταφυσική βεβαιότητα ότι “στο τέλος κάπως θα τη γλυτώσουμε”. Σπρώχνουν, όμως, προς τη λάθος κατεύθυνση όσοι επιμένουν να παριστάνουν τους παντογνώστες και με το σύνθημα “εδω και τώρα μέτρα” καλλιεργούν την ιδέα ότι λύση είναι “μέτρα και ό,τι νάναι”. Το πολιτικό πρόβλημα είναι και θα είναι ποια μέτρα και ποιοι θα επιβαρυνθούν και πόσο. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τα ευρωπαϊκά κέντρα ό,τι δεν διαπραγματεύεται με την ελληνική κοινωνία, με τα οργανωμένα σύνολά της.

Στον φόβο των πολιτών θα στηρίξει τις επιλογές της ;

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ της αντιπολίτευσης φαίνεται να επενδύουν στην αποτυχία της κυβέρνησης και στην επακόλουθη αυτόματη μετακίνηση πολλών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα αναφερθούμε ειδικότερα στη Ν.Δ. που βρίσκεται και για καιρό θα βρίσκεται στη γωνία λόγω της ανεύθυνης και παραπλανητικής πολιτικής της κυβέρνησης Καραμανλή. Μας ενδιαφέρουν ειδικότερα οι δυνάμεις της αριστεράς. Κατευθυνόμενες από αυτόματα ανακλαστικά “διαβάζουν” λάθος το σήμα : όταν στρίβει δεξιότερα η κυβέρνηση, στρίβουν αριστερότερα!

Πιστεύουν ότι θα κερδίσουν τους πολίτες που ανησυχούν και αγωνίζονται με περισσότερη καταγγελία... Εν μέρει και πρόσκαιρα έχει κάποια βάση αυτή η επιλογή τους, καθώς σήμερα μόνον όποιος φωνάζει και υπερβάλλει μπορεί να ακουστεί στα ΜΜΕ. Όμως, εν τέλει οι πολλοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέες και νέοι, άνεργοι θα κρίνουν και θα επιλέξουν ανάμεσα στις υπάρχουσες προτάσεις. Και αν δεν υπάρχει στη δημόσια συζήτηση αριστερή υπεύθυνη πρόταση (ή αριστερές προτάσεις) δεν θα έχει καν τη δυνατότητα να κερδίσει κανένα πολίτη.

ΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ προτάσεις έρχεται αυτόματα η απάντηση. Το πολιτικό θέμα όμως δεν είναι αν έχουν συνταχθεί προτάσεις, αλλά αν προτάσσονται σήμερα, αν επιδιώκεται η υλοποίησή τους. Όταν ο πολιτικός στόχος είναι η ανατροπή των κυβερνητικών μέτρων, το μπλοκάρισμά τους όπως λέγεται και η συγκρότηση ενός μετώπου απόρριψης, είναι προφανές ότι δεν προτάσσονται οι αντι-προτάσεις και κυρίως δεν αναζητούνται λύσεις στο σήμερα για το έλλειμμα και το χρέος. Αυτή η αντίληψη δεν μπορεί να ενοποιήσει τις κοινωνικές ομάδες και δυνάμεις των εργαζομένων, που μέσα στην κρίση βασανίζονται από τις διαιρέσεις που έχουν προκαλέσει τα προνόμια μεγάλα και μικρά που έχει μοιράσει το πελατειακό κράτος. Όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθούν τις απόψεις των εργαζομένων πήραν μια πρώτη προειδοποίηση με τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν στη γενική απεργία της Τετάρτης.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4396