Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Μετά τα μέτρα, τι;

Ανταίος, Χρυσοστομίδης

Κυριακάτικη Αυγή, 2010-03-07


Υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου τρεις τρόποι να αντιμετωπίζεις την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου: 1) Να την κοιτάς με συμπάθεια που έλαχε σε αυτή να βγάλει το φίδι από την τρύπα και να πάρει τα σκληρά μέτρα που πήρε. 2) Να την κοιτάς με μισό μάτι επειδή τίποτα από όσα είπε προεκλογικά, δεν το εφάρμοσε. 3) Να την κοιτάς δύσπιστα επειδή ακόμα δεν σε έχει πείσει ότι τα λόγια της δεν συμβαδίζουν απόλυτα με τις πράξεις της.

Η πρώτη και η τρίτη σκοπιά μπορούν να συμβαδίζουν - η συμπάθεια δεν αποκλείει απαραιτήτως τη δυσπιστία, και η μεγάλη μάζα όσων ψήφισαν ΠΑΣΟΚ βρίσκονται, φαντάζομαι, σε αυτή τη διττή θέση. Αυτό που μου φαίνεται απολύτως νόμιμο από συναισθηματική πλευρά, αλλά που δεν έχει πια κανένα πολιτικό αντίκρισμα (εκτός από το γεγονός ότι, ως λαός, ακόμα δεν μάθαμε να ψηφίζουμε σωστά, ότι ακόμα ψηφίζουμε το μη χείρον βέλτιστον, κι ότι βάζουμε οι ίδιοι ενέσεις αισιοδοξίας στον εαυτό μας για να απογοητευτούμε την αμέσως επόμενη των εκλογών μέρα) είναι η δεύτερη σκοπιά: ναι, έλεγε ψέματα το ΠΑΣΟΚ, ναι η ελληνική κυβέρνηση ψηφίστηκε πάνω σ’ ένα τεράστιο ψέμα, αλλά τώρα δυστυχώς δεν έχει πια καμία σημασία - μονάχα στα τηλεοπτικά παράθυρα μπορεί να ακούγεται το επιχείρημα, έτσι για να γίνεται μπούγιο και φασαρία και καβγάς.

Και επειδή η συμπάθεια δεν είναι πολιτική στάση, μένει η τρίτη σκοπιά. Η στήλη ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν ότι η κρίση είναι υπαρκτή και ότι πρέπει όλοι, αναλογικά, να πληρώσουμε για μια κατάσταση για την οποία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι: όταν η οικονομική κατάσταση μιας χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο, δεν φταίνε μόνο οι πλουτοκράτες, ούτε μονάχα οι διεφθαρμένες και ανίκανες κυβερνήσεις. Φταίμε όλοι που ανεχόμαστε μοντέλα ζωής που βολεύουν μονάχα λίγους, φταίμε εμείς που ανεχόμαστε την καθημερινή διαφθορά, τον καθημερινό ετσιθελισμό, την καθημερινή λαμογιά, την καθημερινή νομιμοφάνεια, την αντίληψη του να κάνεις λεφτά με τον πιο εύκολο και γρήγορο τρόπο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να έχει το ελεύθερο και να μην ελέγχεται.

Πήραμε, λοιπόν, τα μέτρα. Διαμαρτυρηθήκαμε, στενοχωρηθήκαμε, βρίσαμε αλλά τα αποδεχτήκαμε. Μένει όμως μια πικρή γεύση. Η γεύση ότι 1) πάλι δεν πληρώνουν όλοι τα κερατιάτικα, και 2) ότι τελικώς το αποτέλεσμα όλων αυτών των θυσιών μπορεί και πάλι να είναι μια τρύπα στο νερό.

Το φορολογικό νομοσχέδιο, το μόνο που εξασφαλίζει ότι θα πληρώσουν και οι πλούσιοι, είναι ακόμα στα χαρτιά. Όλες οι μεγάλες ανοιχτές τρύπες που κοστίζουν στο δημόσιο, όπως η τρύπα του ΟΣΕ για την οποία τόσος λόγος γινόταν προεκλογικά, έχει ξεχαστεί ανοιχτή. Διαρθρωτικές αλλαγές δεν έγιναν σε κανένα υπουργείο - το αντίθετο, υπάρχει μια καθυστέρηση στη δουλειά όλων των υπουργείων που σε παγώνει, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν οι άνθρωποι αυτοί πηγαίνουν πράγματι καθημερινά στη δουλειά τους.

Η σχέση με τις τράπεζες (άλλο μεγάλο προεκλογικό θέμα συζήτησης) παραμένει ένα ερωτηματικό: κανένας Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή δεν ξέρει αν οι τράπεζές μας υγιαίνουν και πλουτίζουν υπέρμετρα, ή αν βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Κανείς, επίσης, δεν βλέπει να γίνεται ο,τιδήποτε (έστω σε επίπεδο προθέσεων) για να ξεφουσκώσει το φουσκωμένο ελληνικό δημόσιο. Και κανείς δεν βλέπει να γίνεται οποιαδήποτε κίνηση για τη μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών παρότι ο Ερντογάν τίνει χείρα φιλίας. Και κανείς δεν εξηγεί ποιους τέλος πάντων συναντούν στον δρόμο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, και ο ένας τούς λέει «μπράβο, τα πάτε εξαιρετικά, συνεχίστε έτσι» και ο άλλος αναφωνεί «κόψτε τα πάντα και στον ιδιωτικό τομέα, τι περιμένετε;».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση, μέχρι σήμερα, δεν έχει δώσει καμιά προοπτική, πουθενά και για τίποτα. Αμύνεται, τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, σπέρνει τον πανικό, τροφοδοτεί τη λογική ότι οι κακοί ξένοι δεν μας βοηθάνε, παίρνει μέτρα που ξέρει ότι δεν αρκούν, και μένει εκεί. Πώς θα αποφύγουμε την ύφεση, ποιος είναι ο δρόμος για να ανακάμψουμε - αυτά τα κρατάει για τον εαυτό της. Αν υποθέσουμε ότι έχει ήδη κάτι στο μυαλό της.

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4420