Στη λούμπα των γηπέδων
Δημήτρης, Χρήστου
Κυριακάτικη Αυγή, 2010-04-04
Ας αλλάξουμε θέμα, να μην κουράζουμε και στενοχωρούμε τέτοιες μέρες τους φίλους μας στον Συνασπισμό. Άλλωστε το φέρνει η επικαιρότητα. Τι φέρνει; Την αποφασιστική παρέμβαση της κυβέρνησης να πατάξει τη βία στον αθλητισμό, καθώς αυτή παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, εκθέτοντας τα όργανα της Τάξης, αποκαλύπτοντας την ανικανότητά τους.
ΤΟ 2004 ΕΝΑΣ από τους χορηγούς της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου με προσκάλεσε μαζί με αρκετούς ακόμη δημοσιογράφους στη Λισσαβώνα για να παρακολουθήσω την αναμέτρηση της ομάδας μας με την Γαλλία, την πρώτη στην τελική φάση της διοργάνωσης. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στη σεμνή, ταπεινή και όμορφη Λισσαβώνα και, αφού γευματίσαμε στο ξενοδοχείο μας με θέα τον Ατλαντικό, κατεβήκαμε στην κεντρική πλατεία της πορτογαλικής πρωτεύουσας, τη Ρούσιο, όπου συνωστίζονταν οι οπαδοί όλων των ομάδων. Πλήρωσα 5 εούρος σε μια Σκωτσέζα για να μου ζωγραφίσει δύο ελληνικές σημαιούλες στα μάγουλα, έβγαλα και φωτογραφία και προχώρησα προς το άγαλμα ενός θαλασσοπόρου που δέσποζε στο κέντρο της Ρούσιο. Το άγαλμα είχε καταληφθεί από ημίγυμνο καταϊδρωμένο τσολιά και γύρω κάπου 500 Έλληνες υπάκουαν στα συνθήματα που εκφωνούσε ο τσολιάς που λέγαμε. Σύνθημα πρώτο: Κλ... μας τα α... Ζινεντίν Ζιντάν. Το πλήθος επαναλάμβανε με πάθος το σύνθημα. Παύση. Ακολουθούσε ο εθνικός μας ύμνος. Σε γνωρίζω από την όψη κ.λπ. Σύνθημα δεύτερο: Πάρε μας μια π... Τρεζεγκέ, σιλ βου πλε, σιλ βου πλε! (Προ πάντων η ευγένεια!). Παύση. Πάλι ο εθνικός ύμνος.
ΕΙΧΑ ΜΕΙΝΕΙ άναυδος. Οι άλλοι τουρίστες φίλαθλοι χάζευαν το θέαμα και ευτυχώς που τη γλώσσα μας δεν τη γνωρίζει κανείς. Χαμογελούσαν και υπέθεταν πως τραγουδάμε για την τιμή της πατρίδος και τη δόξα του αθλητισμού. Τέλος πάντων, φτάσαμε στο γήπεδο όπου 10.000 Έλληνες κραύγαζαν εκστασιασμένοι το κλασικό πλέον σουξέ “Σήκωσε το το γ... δεν μπορώ να περιμένω”. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι μαζί. Τρομερό φαινόμενο, μοναδικό. Πουθενά στον κόσμο ολόκληρο δεν μπορείς να συναντήσεις λαό με τόσο χυδαία επιθετική αισχρολογία στον αθλητικό πανηγυρισμό. Κανείς όμως δεν νοιαζόταν, κανείς δεν μελετούσε τα φαινόμενα και τις πιθανές εξελίξεις τους.
ΔΕΚΑΔΕΣ χιλιάδες νέοι, από τα εργατικά λαϊκά στρώματα κυρίως, αδιαφορώντας για την πολιτική, βρίσκουν διέξοδο στην... ελευθερία της εξέδρας και των οργανωμένων οπαδών, έτοιμοι να χτυπήσουν τους άλλους νέους, που έχουν επιλέξει την ένταξή τους στην άλλη ομάδα. Τα αισχρόλογα είναι έκφραση επιθετικότητας, προδιάθεση για το πέρασμα στη βία. Βία που κανείς δεν θέλει να τη συγκρατήσει. Ούτε οι παράγοντες των ομάδων, που τη χρησιμοποιούν σαν εργαλείο νίκης, τρομοκρατώντας τον αντίπαλο, οργανώνοντας με δικούς τους επικεφαλής των συνδέσμων (αρκετοί εκ των οποίων εργάζονται στις επιχειρήσεις των αφεντικών), περίπλοκες στρατηγικές κινήσεις με παγίδες και επιθέσεις εντός και εκτός γηπέδων. Ούτε το σύστημα ενοχλείται, καθώς χιλιάδες νέοι με δυναμισμό εγκλωβίζονται σε συνδέσμους, με ελεύθερη διακίνηση σκληρών και μαλακών ναρκωτικών σε μια διαδικασία γοργής λουμπενοποίησης. Πολλοί σύνδεσμοι, μάλιστα, λειτουργούν ουσιαστικά ως επιχειρήσεις, βάζοντας στο ρεπερτόριό τους και απαλλοτριώσεις μοτοσυκλετών, κατά κύριο λόγο. Αρκετοί σύνδεσμοι έχουν επαφές και μέλη από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Επαφές και διεισδύσεις υπάρχουν και από την ακροδεξιά, που παλαιότερα, τη δεκαετία του 1980, διατηρούσαν και αυτόνομες ομάδες, κυρίως στον Παναθηναϊκό.
ΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ τελικά η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο; Κόβει τη χορηγία του ΟΠΑΠ προς τις ΠΑΕ της Α’ Εθνικής, ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ, μέχρι οι διοικήσεις να πατάξουν και ελέγξουν τις βίαιες κινήσεις των οργανωμένων οπαδών τους. Μεταθέτει δηλαδή τις δικές της ευθύνες στον ιδιωτικό τομέα. Στις ΠΑΕ. Θα αποδώσει το μέτρο; Δύσκολα. Δύσκολα, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι σύνδεσμοι έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη από τις διοικήσεις των ομάδων, έχοντας γίνει, από ελεγχόμενοι, ελεγκτές. Δύσκολο, διότι η επιθετικότητα, με τις βίαιες μορφές που παίρνει, τροφοδοτείται και από την οικονομική και κοινωνική κρίση. Μπορεί η βία μέσα στο γήπεδο να περιοριστεί, αλλά είναι βέβαιο πως θα διαχυθεί και θα μεγεθυνθεί γύρω από αυτό, αλλά και οπουδήποτε αποφασίσουν οι... μαχητές, που δίνουν μάλιστα ραντεβού για να παίξουν πόλεμο αδιαφορώντας αν η κατάληξη της τυφλής σύγκρουσης έχει μέσα και τον φόνο, όπως συνέβη πριν δύο ακριβώς χρόνια στη σύγκρουση παναθηναϊκών - ολυμπιακών στην Παλλήνη. Το θέμα λοιπόν δεν είναι στενά αθλητικό ή θέμα που μπορεί να το λύσουν και να το εξαφανίσουν δύο - τρεις πρόεδροι ΠΑΕ. Είναι πολιτικό, βαθιά κοινωνικό και σφόδρα ανησυχητικό. Κανείς όμως δεν το αντιμετωπίζει σαν τέτοιο, γι’ αυτό και δεν θα καταφέρουν να το λύσουν. Μπορεί καν μην θέλουν. Αν είναι εκτός τηλεόρασης, ίσως να αρκεί και να περισσεύει.
d.xristou@avgi.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4489