Το μέγιστο σκάνδαλο και η ευθύνη διεξόδου

Κώστας, Κάρης

Αυγή της Κυριακής, 2010-04-11

Η απροσδόκητη για τους περισσότερους περαιτέρω άνοδος των επιτοκίων των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, παρά τις διαβεβαιώσεις, τη συμφωνία και τις δηλώσεις, αποτελεί σοβαρότατο σήμα κινδύνου, δημιουργεί νέα κατάσταση και επιβάλλει πιο τολμηρές επιλογές.

Η ΑΠΕΙΛH και η επιδείνωση της θέσης της χώρας είναι καθαρή. Εάν το δανειακό πρόγραμμα της χρονιάς (που έχει σκαρφαλώσει άνω των 50 δισ.) στηριχθεί σε επιτόκια άνω του 6%, όπως συμβαίνει έως τώρα, θα πληρώνουμε κάθε χρόνο σε τόκους τουλάχιστον 1,5 δισ. ευρω επιπλέον από όσα θα πληρώναμε “κανονικά”. Αυτό είναι περίπου το ποσό που θα εξοικονομηθεί ετησίως από τη μείωση των μισθών του δημοσίου... Έτσι δεν μπορούμε να βγούμε. Το χρέος γίνεται θηλιά στους προϋπολογισμούς, τις κοινωνικές πολιτικές και την αναπτυξιακή πολιτική.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΙΣΤΟ σκάνδαλο να μειώνονται οι μισθοί των υπαλλήλων του δημοσίου για να πλουτίζουν οι διεθνείς δανειστές, οι διεθνείς τοκογλύφοι, δηλαδή! Αυτή κι αν είναι αδικία, είναι Η αδικία! Υπάρχουν βαριές ευθύνες γι’ αυτή την άθλια εξέλιξη στις πολιτικές (και οικονομικές) ηγεσίες της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων - όχι μόνον στις ευρωπαϊκές που αντιδρούν στην έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό. Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να τις επιμερίσουμε. Τώρα, η επείγουσα, πρώτη προτεραιότητα είναι η σημαντική πτώση των επιτοκίων δανεισμού - εδώ και μήνες, δυστυχώς, από τότε που συνειδητοποιήθηκε από την κυβέρνηση.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ για τον χαρακτήρα των κερδοσκοπικών, χρηματιστικών κεφαλαίων, για τη σύγκρουσή τους με το δημόσιο συμφέρον αποδεικνύεται, και πάλι, ορθή. Η δικαίωση αυτή, όμως, δεν δικαιώνει και μια στάση σχολιαστή, σκληρού επικριτή αλλά χωρίς παρέμβαση, σα να πρόκειται για κατάρρευση άλλης χώρας. Επειδή, υποτίθεται, η διαχείριση είναι ευθύνη των κομμάτων διαχείρισης... Ούτε δικαιώνει τον αριστερισμό που επενδύει στην επιδείνωση της κρίσης... Το αντίθετο. Επιβάλλει, απαιτεί από τις αριστερές δυνάμεις πολιτική ευθύνης, αλήθειας στο λαό, ευρύτερης ενωτικής δράσης για την διέξοδο.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ οι λαλίστατοι αναλυτές και εμπειρογνώμονες που μας διαβεβαίωναν ότι αν επιβληθούν αντιδημοφιλή μέτρα “οι αγορές θα μας επιβραβεύσουν”; Είναι τόσο βέβαιη η συνταγή τους που διαλύεται από φήμες και διαρροές; Δεν είμαστε σε “εξετάσεις” προς βαθμολόγηση. Βρισκόμαστε μέσα σε μια κρίση που βαθαίνει και πρέπει να οικοδομήσουμε τη διέξοδο. Είναι αγώνας για τη στήριξη των εργαζομένων, της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας - όχι για τη διατήρηση “κεκτημένων”. Πού αποσκοπούσαν τα χαμόγελα επιτυχίας και οι τυμπανοκρουσίες για τη συμφωνία ευρωπαϊκής στήριξης; Το σχέδιο της αναδιοργάνωσης των συμφερόντων και της ανακατανομής των εισοδημάτων με βάση τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα καταρρέει. Αντί της αντιμετώπισης της κρίσης βουλιάζουμε περισσότερο. Οι κυβερνητικές επιλογές δεν πετυχαίνουν. Και δεν προωθούν, δεν χαράσσουν μια νέα, αναπτυξιακή προοπτική, σε βιώσιμες οικονομικά και περιβαλλοντικά κατευθύνσεις.

ΤΩΡΑ απαιτείται να χαραχθεί νέος δρόμος. Οι αριστερές δυνάμεις, και ειδικότερα οι ανανεωτικές, που θέλουν να μη χάνουν το χρόνο τους σε αριστερίστικες φλυαρίες και σε αδιέξοδες αρνήσεις της σκληρής πραγματικότητας, τώρα πρέπει να πάρουν αποφασιστικές, αποτελεσματικές πρωτοβουλίες για διέξοδο από την κρίση. Αποκρούοντας τις μεθοδεύσεις για αυταρχικές, δεξιές λύσεις, να ρίξουν όλο το βάρος τους όχι στο λεγόμενο “μπλοκάρισμα” των μέτρων, αλλά στην οικοδόμηση μιας μεγάλης έντιμης, δημοκρατικής συνάντησης και αλληλεγγύης δυνάμεων της εργασίας και της δημιουργίας με στόχους σε δύο μεγάλα μέτωπα:

- Μαχητική, συγκροτημένη, πειστική διεκδίκηση της έμπρακτης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης των πολιτικών, δημοκρατικών δυνάμεων της Ε.Ε. προς τον ελληνικό λαό, ώστε να μην υποθηκευθεί το μέλλον των επόμενων γενεών. Για να στηριχθεί το ευρώ, να διατηρεί η Ε.Ε. την προοπτική της σύγκλισης, της δημοκρατικής ολοκλήρωσης. Να υποστηριχθούν πραγματικά οι επιλογές συγκράτησης του χρέους και μείωσης των ελλειμμάτων που σημαίνει άλλο και συγκεκριμένο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας και κάθε χώρας με εκτροχιασμένα ελλείμματα.

- Συσπείρωση των μέγιστων κοινωνικών δυνάμεων της χώρας κατά της παραοικονομίας που έγινε το βαρίδι της κοινωνίας, υπέρ της ριζικής τροποποίησης των κυβερνητικών μέτρων, ώστε δίκαια να κατανεμηθούν τα βάρη της μείωσης του ελλείμματος, και κυρίως για να χαραχθούν βιώσιμες προοπτικές ανάπτυξης: νέες κατευθύνσεις με συγκριτικά πλεονεκτήματα εντός της Ε.Ε. (αλλά και εκτός), εγγυήσεις προς τις κοινωνικές ομάδες που σήμερα πλήττονται -ιδιαίτερα τους άνεργους νέους-, ριζική μεταρρύθμιση του πελατειακού κράτους, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, κατά της διαφθοράς, της σπατάλης, της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων “ημετέρων”.

ΟΛΟΙ έχουν αντιληφθεί την ανάγκη αλλαγών, όμως παραμένει κυρίαρχη η αντίληψη της διατήρησης ρυθμίσεων ή “προνομίων” μεγάλων και μικρών του πελατειακού κράτους. Τώρα χρειάζεται να γίνει κοινή θέση η αλληλεγγύη και πράξη η μεταρρύθμιση.

Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4512