Απόλυτη ηθική και πολιτική απομόνωση της βίας

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2010-05-09

Είναι ανοιχτά αντιδημοκρατικό, είναι ηθικά απολύτως απαράδεκτο και πολιτικά εξαιρετικά επικίνδυνο να επαναληφθούν σε κινητοποιήσεις καταστάσεις που να αφήνουν το παραμικρό περιθώριο, την πιθανότητα φόνου ανθρώπων. Η ευθύνη είναι όλων. Είναι ώρα καθαρών επιλογών και όχι υπεκφυγών.

ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη δεν ήταν ένα συνηθισμένο εργατικό ατύχημα, ούτε επρόκειτο για συνωμοτική τρομοκρατική ενέργεια. Γι’ αυτό από την πλευρά των αριστερών δυνάμεων και των συνδικαλιστικών φορέων δεν αρκούν η έκφραση της οδύνης και το αίτημα για “πλήρη διαλεύκανση των γεγονότων”, όπως ζήτησε η σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό γεγονός δεν περιμένουμε να μας το διαλευκάνει η εισαγγελία ή η ΕΛΑΣ. Ξέρουμε. Ο εμπρησμός της τράπεζας ενώ ήταν ανοιχτή και βρίσκονταν μέσα άνθρωποι ήταν σχεδιασμένο πλήγμα κατά της μεγάλης κινητοποίησης από ομάδες που πετάγονται μέσα από τις γραμμές της διαδήλωσης. Κι αυτό δεν θέλησαν να το γράψουν οι συντάκτες της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς, με λιτό και σαφή τρόπο το συνόψισε σε λίγες λέξεις στη Βουλή ο Φώτης Κουβέλης μόλις έγινε γνωστή η τραγωδία: “Αυτοί που βιαιοπράγησαν, αντιστρατεύονται το δημοκρατικό κίνημα των πολιτών”.

ΕΧΟΥΝ ΧΡΕΟΣ οι αριστερές και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ανοιχτά, μπροστά στον λαό να αποδείξουν ότι αναλαμβάνουν πλέον τις δικές τους ευθύνες και δεν κρύβονται πίσω από τις ευθύνες -υπαρκτές- άλλων: Πρώτη προτεραιότητα δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μαχητική, συνεπή, συστηματική, ενωτική πολιτική και ηθική απομόνωση της βίας πάσης μορφής και των ομάδων που την ασκούν. Αυτό περιμένει να ακούσει ο λαός από τους διοργανωτές των εκδηλώσεων. Ποιος άλλος είναι υπεύθυνος απέναντι στο λαό για τη διασφάλιση του χαρακτήρα και των στόχων των κινητοποιήσεων; Ο υπουργός Χρυσοχοϊδης ή ο τραπεζίτης Βγενόπουλος;

ΑΣ ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ τα μάτια. Οφείλουμε να βγάλουμε συμπεράσματα από την εγκληματική ενέργεια σε βάρος των εργαζομένων στην τράπεζα. Δεν θα έχουμε κανένα όφελος από την υπεκφυγή - να γυρίσουμε σελίδα, ό,τι έγινε, έγινε, ας συνεχίσουμε. Μια συμπεριφορά ατολμίας και υπεκφυγής θα δώσει εικόνα ανοχής και θα προκαλέσει μακροχρόνια ζημιά, βαθιά ρήγματα στο λαό. Ο αγώνας των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους όχι μόνο δεν επιτρέπεται να συκοφαντείται με σκοτωμούς, είναι αντίθετα αγώνας υπέρ της ζωής και της δημοκρατίας. Ταυτίζεται με τη διεύρυνση της δημοκρατίας, τη λαϊκή ενότητα. Δύναμη αλλαγής σήμερα είναι οι ειρηνικές μαζικές κινητοποιήσεις που συσπειρώνουν, δεν φοβίζουν και δε διαιρούν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Η βία, τα απρόκλητα επεισόδια, οι εμπρησμοί, οι καταστροφές είναι απολύτως ανταγωνιστική επιλογή. Η στρατηγική της κλιμάκωσης της κοινωνικής και πολιτικής έντασης δεν είναι είναι ο δρόμος της δημοκρατικής διεξόδου, της συγκρότησης πλατιών πλειοψηφιών, είναι ο δρόμος προς το καταστροφικό αδιέξοδο. Βία, συγκρούσεις, επιθέσεις είναι τα όπλα των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τη λαϊκή βούληση.

ΟΙ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ, η βία δεν εκδηλώνονται εν κενώ και αναπαράγονται στις σημερινές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Μήπως αυτό τις δικαιολογεί ως επιλογή; Ακριβώς το αντίθετο. Ειδικά στη νέα φάση που μπήκε η χώρα, με τη διεθνή επιτήρηση και τις εντάσεις που προκαλούνται, η απόρριψη της βίας είναι επείγουσα, πρώτη προτεραιότητα. Ακριβώς γιατί ο κίνδυνος να επικρατήσει η αυτοκαταστροφική γραμμή είναι ορατός. Υπάρχει αμφισβήτηση; Και όσοι έδειξαν ανοχή στις υλικές καταστροφές που προκαλούνταν κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων τώρα είναι υποχρεωμένοι να τα ξανασκεφτούν όλα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού βρέθηκαν μέσα σε μια πολύ βαριά και απειλητική κρίση με τις χειρότερες προϋποθέσεις. Τα μέτρα, η συμφωνία με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, συμβιβασμός της κυβέρνησης ετεροβαρής, σε βάρος των εργαζομένων, που επιβάλλεται εκβιαστικά εν μέσω των ωμών τοκογλυφικών επιθέσεων των χρηματοπιστωτικών αγορών, η άρνηση των ηγεσιών της Ε.Ε. να στηρίξουν με αλληλεγγύη και αμοιβαιότητα την Ελλάδα απλώνουν ένα κλίμα απογοήτευσης αλλά και αδιεξόδου, υπονομεύουν την αξιοπιστία των δημοκρατικών θεσμών ως φορέα λύσεων, προκαλούν ανασφάλεια, σύγχυση και κοινωνικά ρήγματα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ για την εφαρμογή μιας εναλλακτικής πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης και των ελλειμμάτων έχει θεμελιώδη προϋπόθεση την ενωτική, ειρηνική, μαζική κινητοποίηση του λαού. Έχει και άλλες προϋποθέσεις στόχων και συμμαχιών, αλλαγών στην Ε.Ε., αλλά με την επιβολή κλίματος βίας και τους φόνους όλες ακυρώνονται.

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4596