-Έχουμε μία πιο συγκεκριμένη απόφαση για το μηχανισμό στήριξης. Αρχίζει επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ένωση να ξυπνάει;
Δυστυχώς η ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική ελίτ αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και ανίκανη να υπερασπίσει τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών και της ευρωπαϊκής οικονομίας. Είναι πάντα πολλά βήματα πίσω από τις απαιτήσεις της συγκυρίας. Έπρεπε από καιρό να αναγνωρίσει τη θεσμική αναπηρία που χαρακτηρίζει το ευρώ, έχουμε κοινό νόμισμα χωρίς μηχανισμούς αλληλεγγύης και στήριξης του. Αντί γι’ αυτό, υποτίμησαν την ευρωπαϊκή και διεθνή διάσταση του προβλήματος «Ελλάδα» και με πρώτη ευθύνη στον γερμανικό εθνικισμό της κ. Μέρκελ άφησαν την κερδοσκοπική φωτιά να απλωθεί σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο και να πλήττει και το ίδιο το ευρώ. Αν αντιμετωπίζεις μια πυρκαγιά στη γένεσή της, αρκούν δυο κουβάδες νερό. Αν καθυστερήσεις, δε σου φτάνουν 50 πυροσβεστικά. Εδώ βρισκόμαστε τώρα. Όσο για την Ελλάδα, το πακέτο των άγριων νεοφιλελεύθερων μέτρων που συνοδεύει το τοκογλυφικό δάνειο δεν ξεσήκωσε μόνο την αντίθεση εκατομμυρίων Ελλήνων αυτές τις ημέρες, αλλά προκάλεσε και την καταψήφιση του πακέτου στη γερμανική Βουλή από την Αριστερά της Γερμανίας. Είπε ναι στη βοήθεια, που έπρεπε να δοθεί νωρίτερα και να ήταν μεγαλύτερη, αλλά όχι στα μέτρα. Εδώ να σημειώσουμε ότι και η στάση των γερμανών σοσιαλδημοκρατών που έκαναν αποχή, στη σχετική ψηφοφορία, υπονομεύει τη θεωρία του κ. Παπανδρέου ότι το "ναι" είναι μονόδρομος.
-Γιατί έπρεπε να γίνουν θύματα των κερδοσκόπων και η Πορτογαλία και η Ισπανία, προκειμένου να ληφθεί μια τέτοια απόφαση;
Ζούμε τις τρελές συνέπειες μιας νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της παγκόσμιας αγοράς που συνδυάζεται με μία μυωπική στάση των κυβερνήσεων. Πριν 2,5 χρόνια, όταν έσκασε η παγκόσμια πιστωτική φούσκα, οι κυβερνήσεις πήραν τα λεφτά των φορολογουμένων και τα έδωσαν στις τράπεζες για να τις σώσουν. Δεν έκαναν όμως τίποτα στην πράξη, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις, για να βάλουν κανόνες, περιορισμούς και να επιβάλουν διαφάνεια στη λειτουργία αυτού του ακραίου καπιταλισμού-καζίνο. Έτσι τώρα, οι τράπεζες και τα επενδυτικά funds, αφού σώθηκαν με τα λεφτά των φορολογουμένων, με τα γνωστά πακέτα που αύξησαν το κρατικό χρέος σε όλες τις κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου, μετατρέπουν τώρα την πιστωτική φούσκα σε φούσκα των κρατικών χρεών. Το ευρώ πληρώνει την ανυπαρξία μηχανισμών στήριξης και αλληλεγγύης του κοινού νομίσματος, μηχανισμό που διαθέτουν τόσο το δολάριο όσο και η αγγλική λίρα. Είναι η ώρα, ιδέες και προτάσεις που χρόνια φωνάζει και διεκδικεί η ευρωπαϊκή Αριστερά να γίνουν πράξη. Να μπορεί να αγοράζει η ΕΚΤ απευθείας ομόλογα κρατών-μελών. Να εκδοθεί ένα ευρωομόλογο. Να επιτραπεί ο απευθείας δανεισμός κρατών-μελών από την ΕΚΤ και να σταματήσει ο παραλογισμός να δανείζονται οι ιδιωτικές τράπεζες από τη Φρανκφούρτη με 1% και να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με 5 και 6% με ενέχυρο τα κρατικά ομόλογα. Να αυξηθεί δραστικά ο κοινοτικός προϋπολογισμός ώστε να μπορεί να κάνει πολιτικές αναδιανομής, να δρομολογηθεί η δημιουργία μιας κοινής οικονομικής διακυβέρνησης της ζώνης του ευρώ. Τα αρχικά ΟΝΕ είναι ψευδεπίγραφα. Έχουμε νομισματική ενοποίηση, αλλά δεν έχουμε ούτε οικονομική, ούτε πολιτική ενοποίηση. Αυτό το έλλειμμα δεν αδυνατίζει και δεν απειλεί μόνο το ευρώ, αλλά μεγαλώνει τις εσωτερικές ανισότητες και υπονομεύει όχι μόνο τον ευρωπαϊκό Νότο αλλά και τις προοπτικές ακόμη και της γερμανικές οικονομίας, γιατί το εξαγωγικό πλεόνασμα και το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας στηρίζεται εν πολλοίς στις εξαγωγές της στον ευρωπαϊκό Νότο.
-Την περασμένη Πέμπτη, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε όχι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το μηχανισμό στήριξης. Στην κατάσταση που έχουμε φτάσει αυτή τη στιγμή, που η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών, αν δεν ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός ευρω-διάσωσης, έχουμε άλλη εναλλακτική εκτός από τη χρεοκοπία;
Ψηφίσαμε όχι στα μέτρα που συνοδεύουν την ενεργοποίηση του μηχανισμού, γιατί διακρίνονται από έναν άγριο νεοφιλελευθερισμό, και γιατί επιβαρύνουν αποκλειστικά τους πιο αδύναμους κοινωνικά. Τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους του δημόσιου και τους ιδιωτικού τομέα. Στα μέτρα δεν υπάρχει τίποτα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, που είναι από 20 έως 30 δισ. ευρώ ετησίως, για τον περιορισμό της διαφθοράς, που είναι όχι μόνο ηθικό, αλλά και οικονομικό μέγεθος και υπολογίζεται σε 20 δισ. ευρώ ετησίως, δεν υπάρχει τίποτα για τον περιορισμό της φορολογικής ασυλίας των υψηλών εισοδημάτων και του συσσωρευμένου πλούτου, υπάρχει μπόλικη μείωση αμοιβών και ευκολότερες κα φθηνότερες απολύσεις, δεν υπάρχει τίποτε για τη μείωση τιμών σε μια χώρα που ο πληθωρισμός καλπάζει με τριπλάσιο ρυθμό από αυτό τις ευρωζώνης. Δεν υπάρχει τίποτα ούτε καν για τις τιμές που καθορίζει το κράτος και εννοώ τιμολόγια των ΔΕΚΟ και υποχρεωτικές αμοιβές σε μεγάλες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών, όπως δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, κλπ. Το επιτόκιο με το οποίο δανειζόμαστε είναι εξαιρετικά υψηλό, τοκογλυφικό. Αναρωτιέμαι γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε να πει και να διεκδικήσει αυτά που είπαν προχθές στο ευρωκοινοβούλιο η Ευρωπαϊκή Αριστερά, ο Κον Μπετίτ, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και ορισμένοι συντηρητικοί, δηλαδή η πλειοψηφία..
-Και φταίνε μόνο οι 8 μήνες ΠΑΣΟΚ για όλα αυτά;
Για να είμαι δίκαιος, ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει το πιο αδύναμο κομμάτι του ελληνικού λαού, δε δημιουργήθηκε τους τελευταίους 8 μήνες, όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο κ. Σαμαράς. Αποτελεί ευθύνη αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα για δεκαετίες, και έχει μια ιδιαίτερα εγκληματική ευθύνη η τελευταία 6ετία της ΝΔ. Οι λανθασμένοι χειρισμοί και οι μονομερείς επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου επιδείνωσαν την κατάσταση, αλλά θα ήταν άδικο να χρεώσουμε όλο το λογαριασμό ή την κύρια ευθύνη στη σημερινή κυβέρνηση.
-Εγώ να συμφωνήσω σε όσα λέτε. Αλλά, το δίλημμα παραμένει: μεταξύ μέτρων-σοκ και χρεοκοπίας, η επιλογή δεν είναι μονόδρομος;
Η θεωρία του μονόδρομου δεν είναι πειστική. Ο κ. Παπανδρέου δεν έπεισε καν τους σοσιαλδημοκράτες συναδέλφους του στη Γερμανία. Όταν μια οικογένεια έχει πρόβλημα οικονομικό και είναι σε αδιέξοδο, και απειλείται με χρεοκοπία, δεν υπάρχει ένας μόνο δρόμος για να αυξήσεις τα έσοδα. Μπορεί ,πχ, να βρει ο πατέρας ή η μάνα δεύτερη δουλειά ή να στείλουν το μικρό τους παιδί να ζητιανεύει στα φανάρια. Μπορούν να κόψουν το τσιγάρο και το κομμωτήριο, ή να κόψουν από το σχολείο και το κολατσιό του παιδιού. Δυστυχώς, η κυβέρνηση επέλεξε το δεύτερο δρόμο με την ουσιαστική σύμπλευση της εκ δεξιών αντιπολίτευσης. Ο κ. Καρατζαφέρης δεν είπε απλώς ναι, αλλά ήταν ο πιο φανατικός υποστηρικτής της προσφυγής στο ΔΝΤ. Το δε όχι του κ. Σαμαρά ήταν καθαρά καιροσκοπικό και μικροπολιτικό. Όλη του η ομιλία απέπνεε ένα ναι, μαζί με την προσπάθεια να πείσει την οικονομική ελίτ και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα του τόπου που τάσσεται αναφανδόν υπέρ των συγκεκριμένων μέτρων, ότι είναι καλύτερα να πει όχι για λόγους τακτικής, προκειμένου να μη στραφεί η ογκούμενη κοινωνική διαμαρτυρίας προς την Αριστερά.
-Η τροπολογία του υπουργού Οικονομικών, που παρακάμπτει το ρόλο της Βουλής για τα επόμενα μέτρα που θα ληφθούν, εκτιμάτε ότι τορπίλισε την όποια συναίνεση υπήρχε μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων;
Αυτή η τροπολογία-σκάνδαλο καταρρακώνει και την κυβερνητική αξιοπιστία και το ίδιο το κοινοβούλιο. Επιτρέπει στην κυβέρνηση να συνάπτει συμφωνίες με το ΔΝΤ και την τρόικα με την πλήρη παράκαμψη του κοινοβουλίου. Επεβλήθη από τους κηδεμόνες μας στην κυβέρνηση αναγκάζοντάς την μέσα σε 24 ώρες να μετατρέπει την ψηφοφορία για κύρωση σε απλή ενημέρωση και συζήτηση. Γελοιοποιώντας το κοινοβούλιο και την κοινή λογική, μας λένε με άλλα λόγια, ότι τζάμπα διέγραψε το ΠΑΣΟΚ τους τρεις και η ΝΔ την κ. Μπακογιάννη γιατί διαφοροποιήθηκαν σε μία συζήτηση ενημερωτικού χαρακτήρα!
-Αυτή η τροπολογία είναι η μεταφορά στην πράξη της περίφημης ομολογίας Πάγκαλου ότι δεν έχει νόημα να βάζουμε κόκκινες γραμμές στο ΔΝΤ;
Πολύ φοβούμαι ότι πέρα από την εκχώρηση λαϊκής κυριαρχίας στους κηδεμόνες μας με την εκβιασμένη συναίνεση της κομματικής πειθαρχίας, η συγκεκριμένη τροπολογία αποτελεί μία διπλή ομολογία: οι κηδεμόνες μας ετοιμάζουν μέτρα που θεωρούν ότι δε θα μπορούν να περάσουν από το ελληνικό κοινοβούλιο για να δοθούν οι επόμενες δόσεις του δανείου και η κυβέρνηση έμπρακτα ομολογεί ότι φοβάται το Κοινοβούλιο παρά τους 160, τη στήριξη Καρατζαφέρη και τους εκβιασμούς της κομματικής πειθαρχίας. Τα κόμματα-λόχοι και το «πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια» δεν αντέχει όταν πραγματοποιούνται τεκτονικές ανακατατάξεις στην κοινωνία. Η τροπολογία είναι μία προληπτική προσπάθεια αποτροπής αυτού που έρχεται.
-Όμως, ήταν λόγος αυτός να μην παραβρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών; Τι έχετε να χάσετε;
Στη συζήτηση που έγινε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, πριν από την περίφημη τροπολογία, υποστήριξα, μαζί και με άλλους συναδέλφους βουλευτές, ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πάει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών καταθέτοντας την απόλυτη διαφωνία μας με τα αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα και προβάλλοντας τη δική μας ατζέντα για τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, τον κατάργηση της ασυλίας των υψηλών εισοδημάτων, τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, τη φορολόγηση της Εκκλησίας, την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών κ.α. Η προκλητική τροπολογία που πέρασε πραξικοπηματικά έγειρε την πλάστιγγα αποφασιστικά υπέρ της μη συμμετοχής στη σύσκεψη των αρχηγών. Μετά από μία γρήγορη διαβούλευση, το απόγευμα της Παρασκευής, η πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της στάσης που καταγράφει η σχετική επιστολή Τσίπρα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διατηρώ τη γνώμη μου, αλλά σέβομαι και τη συλλογική απόφαση. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, ούτως ή άλλως, δεν περίμενα και δεν περιμένω δυστυχώς τίποτα ουσιαστικό από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και αυτό ανεξάρτητα από το ποιοι και πως θα συμμετάσχουν. Η εμπειρία διδάσκει ότι αυτές οι συναντήσεις χρησιμοποιούνται συνήθως από τον εκάστοτε πρωθυπουργό για επικοινωνιακούς λόγους και δεν προάγουν την αντιμετώπιση και τη λύση των προβλημάτων που μας έχουν φέρει στο χείλος του γκρεμού.
-Τι σηματοδοτούν για εσάς οι διαγραφές που επέφερε σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ η ψηφοφορία για το μηχανισμό στήριξης της ελληνικής οικονομίας στη Βουλή;
Οι ταυτόχρονες καρατομήσεις των 3 και της Ντόρας Μπακογιάννη αποτελούν προανάκρουσμα σεισμικών ανακατατάξεων που έρχονται στο πολιτικό σκηνικό. Η βίαιη μεταπολίτευση που μας επιβάλλει η κηδεμονία και τα μέτρα του ΔΝΤ προκαλούν τεκτονικές αλλαγές στην κοινωνία και αυτές θα φέρουν ριζικές αλλαγές και στο πολιτικό σκηνικό. Οι διαγραφές της Μπακογιάννη και των 3 αποτελούν την αγωνιώδη σύμπραξη των κκ. Παπανδρέου και Σαμαρά στη διατήρηση ενός φθαρμένου αναχρονιστικού αρχηγοκεντρικού και αυταρχικού δικομματικού πολιτικού σκηνικού που έχει χρεοκοπήσει οικονομικά και πολιτικά και γι’ αυτό μπάζει από παντού. Δε θα αποδώσει αυτή η σύμπραξη. Το ζητούμενο είναι προς ποια κατεύθυνση και με ποια χαρακτηριστικά θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι δεδομένο ότι θα αλλάξει προς το καλύτερο, εξασφαλίζοντας μία δημοκρατικότερη πολιτική ζωή και πιο προοδευτικές και δίκαιες πολιτικές. Ισχυρές δυνάμεις της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας με καθοριστικό ρόλο στην οικονομία της χώρας και τα μίντια που φτιάχτηκαν και πλούτισαν σε συνθήκες πολιτικής δοσοληψίας και διαπλοκής με αυτό το φθαρμένο πολιτικό σκηνικό προσπαθούν να εμφανιστούν ως κήνσορες, τιμητές και εμβρυουλκοί του καινούργιου. Είναι πρωταρχικό καθήκον της Αριστεράς παράλληλα με τον αγώνα της εναντίον των νεοφιλελεύθερων μέτρων, να πρωτοστατήσει ξεπερνώντας γρήγορα δικές της αδυναμίες και ελλείμματα και σε συνεργασία με υγιείς δυνάμεις που υπάρχουν σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα, έτσι ώστε να αποτραπούν τα σενάρια μπερλουσκονισμού αλά ελληνικά και να προωθηθούν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στη χώρα που να την καθιστούν μια κανονική ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα. Με ένα κράτος που να δουλεύει υπέρ των πολιτών και όχι υπέρ του κόμματος που κυβερνά, με ένα φορολογικό σύστημα που να επιβάλλει και να εισπράττει δίκαια φόρους από όλους ανάλογα με τη δύναμή τους, με τον περιορισμό της διαφθοράς και της ατιμωρησίας, με την επαναξιολόγηση και την κατανομή των δαπανών με δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο υπέρ των ασθενέστερων κυρίως πολιτών, τη φορολόγηση εκκλησίας, περιορισμό εξοπλιστικών δαπανών, την παραδειγματική και αυστηρή τιμωρία των ενόχων για σκάνδαλα, είτε είναι πολιτικοί είτε ανώτεροι κρατικοί αξιωματούχοι, με την αποκομματικοποίηση του κράτους, με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ώστε να μπορεί και τα δημόσια οικονομικά της να συμμαζέψει σε ένα βάθος χρόνου, και να αυξήσει την παραγωγή και την απασχόληση, ώστε να μπορεί να την κατανείμει δικαιότερα και να ξαναβρεί το νήμα της πραγματικής σύγκλισης με το μέσο ευρωπαϊκό όρο αποτρέποντας τα σενάρια που εξυφαίνονται από τη νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ελίτ για συντεταγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας και έξοδό της από το ευρώ.
-Φαντάζομαι συμφωνείτε ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό, έτσι;
Το κόμμα μου ο ΣΥΝ, αλλά και εγώ προσωπικά διαφωνούμε ριζικά με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριαρχεί στην Ε.Ε. αλλά θέλουμε την Ελλάδα μέσα στην Ε.Ε. και στη ζώνη του ευρώ και αγωνιζόμαστε μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τα συνδικάτα και άλλες ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις για μία ριζικά διαφορετική πορεία της Ευρώπης. Διανύουμε μια περίοδο έντονης και βαθιάς κρίσης που θα διαρκέσει χρόνια, υπάρχει μεγάλη οργή θυμός απογοήτευση και φόβος σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα. Το παλιό καταρρέει και η Αριστερά βρίσκεται μπροστά στα δικά της ελλείμματα, στις δικές της αδυναμίες, την εσωτερική της διαίρεση και τον αναχρονισμό της. Στην κοινωνία υπάρχει εντεινόμενη ζήτηση για μια αριστερά λαϊκή, ενωτική, σύγχρονη, σαφή, τόσο στα όχι της, όσο και στις προτάσεις της, ικανή να εκφράσει τις καλύτερες παραδόσεις της ιστορίας της από την περίοδο του ΕΑΜ και της ΕΔΑ. Υπάρχει ζήτηση για τέτοια αριστερά και όχι για αριστερισμό, ομαδούλες, διαιρέσεις, προσωπικούς παραγοντισμούς και εσωτερική ομφαλοσκόπηση. Ο ΣΥΝ μαζί με όσες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ειλικρινά επιθυμούν να προχωρήσουμε μαζί οφείλουν αμέσως μετά το συνέδριό μας, να αναζητήσουν ένα νέο συμβόλαιο για μια αξιόπιστη και πειστική πολιτική συμμαχία, ικανή να εκφράσει το μεγάλο κομμάτι του λαϊκού προοδευτικού κόσμου του ΠΑΣΟΚ, που αγανακτεί και διαφοροποιείται αναζητώντας νέα πολιτική έκφραση, καθώς κα τους πολίτες με οικολογικές ευαισθησίες, τους νέους, τους άνεργους, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, που η οικονομική κρίση και οι κυρίαρχες πολιτικές τους οδηγούν να στρέφουν το βλέμμα τους προς τα αριστερά. Το κρίσιμο ζήτημα είναι να δουν και να βρουν μια εικόνα πολύ πιο ελκυστική από αυτό που εκπέμπουμε σήμερα.
-Μια και μιλήσατε για εσωτερική ομφαλοσκόπηση, έχει ακουστεί κριτική για το χρόνο που επιλέξατε να κάνετε Συνέδριο. Πολλοί λένε ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και ο ΣΥΝ κάνει συνέδριο. Τι απαντάτε;
Απαντώ ότι η εσωστρέφεια χαρακτηρίζει συχνότατα το χώρο μας ανεξαρτήτως αν έχει ή όχι συνέδριο και επομένως πρέπει να ξεπεράσουμε ορισμένες παιδικές ασθένειες ούτως ή άλλως. Οι καιροί ου μενετοί.
-Ακούγοντας και διαβάζοντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Αλέκου Αλαβάνου, αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο αριστερισμός δεν είναι μόνο παιδική ασθένεια του κομμουνισμού…
Είμαι βέβαιος ότι ο παλιός καλός Αλαβάνος θα οργιζόταν αν άκουγε ή διάβαζε τις δηλώσεις στις οποίες αναφέρεστε.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4608&export=html