Τις προάλλες, αργά το βράδυ, έβλεπα στο κανάλι της Βουλής ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για τον στρατηγό Ντε Γκωλ. Κάποια στιγμή, το 1947, με τον στρατηγό να έχει αποσυρθεί από τα κοινά και να μελετάει τις πιθανές επόμενες κινήσεις στο πατρικό του σπίτι στην εξοχή, βαδίζοντας με τον βασικό του συνεργάτη μέσα στο δάσος μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, είπε. “Τι ωραία που είναι η Γαλλία χωρίς τους Γάλλους!”.
Το αναφέρω διότι πολλάκις έχω σκεφτεί το ίδιο διανύοντας χιλιόμετρα των πανέμορφων μοναδικών ακτών στα ελληνικά νησιά, με το ψαροντούφεκο στο χέρι, πιο πολύ για να χαζεύω τον βυθό παρά για να ψαρεύω.
ΕΙΝΑΙ μήπως υπερβολικό ή άδικο; Πόσοι κάτοικοι αυτής της χώρας αισθάνονται άραγε το βάρος της ιστορικής κληρονομιάς; Δεν ξέρω πόσοι, αλλά όσοι και αν είναι δεν αρκούσαν για να σταματήσουν τον εξευτελιστικό κατήφορο της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα, με αποκορύφωμα βέβαια την Οικονομία. Άλλωστε, όταν κατά καιρούς σημειώνω πως πρέπει επιτέλους να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, αναφέρομαι κατά κανόνα σε θέματα που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους και τη φύση μας.
ΠΡΙΝ από περίπου 10 χρόνια, μιλώντας με τον Λεωνίδα Κύρκο στο σπίτι του, για να του πάρω μια συνέντευξη, μου έλεγε με παράπονο πως η λέξη μαγκιά παλαιότερα ήταν περιφρονητική και ελάχιστα χρησιμοποιούμενη. Στις γειτονιές ο πιο αξιόλογος νέος συνοδευόταν από τον χαρακτηρισμό παλικάρι. Σήμερα, σημείωνε ο Λεωνίδας Κύρκος, αυτό έχει αλλάξει και είναι έργο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν έχω σκοπό να ξεφύγω και να αναπτύξω τις απόψεις μου για τον λαϊκισμό εκείνης της εποχής, που δυστυχώς έκανε τεράστια ζημιά στους Έλληνες. Το ερώτημα που γυροφέρνει στο μυαλό μου είναι εκείνου του Γάλλου στην έδρα της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, όταν μου έλεγε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μία από τις πλουσιότερες πολιτείες της Ενωμένης Ευρώπης, κάτι αντίστοιχο και ανώτερο της Φλόριντα στις ΗΠΑ. Για να μπεις στο Αιγαίο, μου είχε πει, κανονικά θα έπρεπε να πληρώνεις εισιτήριο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ εμείς, αυτοί που τέλος πάντων κατοικούν σε αυτόν τον τόπο, δεν είμαστε ικανοί να αξιοποιήσουμε σχεδόν τίποτα. Εξάλλου φαίνεται και από το αποτέλεσμα. Έχουμε ουσιαστικά χρεωκοπήσει και ακόμα δεν ξέρουν τα πολιτικά κόμματα κυρίως τι πρέπει να γίνει για να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση. Ο τουρισμός, συνδεδεμένος με την ελληνική φύση, την προστατευμένη και καθαρή, σε συνδυασμό με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, θα αρκούσε για να ευημερεί ολόκληρη η χώρα.
Εμείς, οι κυβερνήσεις μας δηλαδή, αντί να επενδύουμε τα χρήματά μας με σωστό και υπεύθυνο τρόπο, βάσει προγράμματος και σχεδίου, τα σκορπούσαμε σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, ντόπιους και ξένους, κλέβοντας ένα μέρος για την ατομική μας ευτυχία.
Η ΕΛΛΑΔΑ κινδυνεύει σοβαρά να γίνει μια φτωχή τριτοκοσμική χώρα. Ακούμε πολλά για περικοπές των αμοιβών, ενώ μερικοί αφελείς νομπελίστες οικονομολόγοι και άλλοι αξιωματούχοι νομίζουν πως μαζί με την πτώση των αμοιβών θα έχουμε αποπληθωρισμό, δηλαδή πτώση των τιμών σε αγαθά και υπηρεσίες. Αυτοί έχουν υπόψη τους άλλες, κανονικές χώρες. Και ενώ σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται εθνικό συναγερμό, συστράτευση όλων των δυνάμεων που διαθέτουν η χώρα και ο Ελληνισμός, για να ανατάξουν και να επανασχεδιάσουν τα πράγματα, δεν υπάρχει το πολιτικό προσωπικό για να ανταποκριθεί. Θέλετε παραδείγματα;
ΠΟΙΟ είναι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ; Θυσίες για εξασφάλιση δανεισμού για να πληρωθούν οι δόσεις των δανεικών και να κυλήσει η τετραετία που δικαιούται η σημερινή κυβέρνηση. Εκτός αν υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι οι πρωτόλειες απόψεις του Γιώργου Παπανδρέου για την πράσινη ανάπτυξη είναι μια σοβαρή απάντηση. Η Ν.Δ. κινείται στην οδό αποφυγής του πολιτικού κόστους, το ΚΚΕ αδιαφορεί παντελώς και δεν κρύβει πως η αναταραχή είναι μια θαυμάσια κατάσταση για περισσότερες ψήφους διαμαρτυρίας. Ο Καρατζαφέρης κάνει μπίζνες με όλους και όλα και μείναμε εμείς της ριζοσπαστικής δημοκρατικής αριστεράς να μην ξέρουμε τι θέλουμε ή, επί το ακριβέστερο, κάθε 100 νοματαίοι να έχουν από ένα δρόμο διαφορετικό από τους άλλους. Η περίπτωση του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, χωρίς να τολμούν να το πουν, τους φαίνεται αστεία!
ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ μια ερώτηση για όλους. Χρειαζόμαστε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο. Πρέπει να δουλέψουμε σωστά και σκληρά για να τα καταφέρουμε. Όμως, ποιος και πώς θα τις δημιουργήσει; Τα παιδιά μας, τουλάχιστον, περιμένουν απαντήσεις. Χωρίς αυτές, χωρίς σοβαρά δείγματα σεβασμού των απόψεων και των προβλημάτων τους, η αριστερά, όποια ταμπέλα και αν βάλεις, δεν ασκεί την παραμικρή γοητεία.
d.xristou@avgi.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4653&export=html