Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Η τιμή, τιμή δεν έχει...

Σήφης, Πολυμίλης

Ελευθεροτυπία, 2010-05-28


Το φανταζόμασταν, το υποψιαζόμασταν, το εμπεδώσαμε σε μεγάλο βαθμό με τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τον οχετό των «μαύρων» ταμείων της Siemens, αλλά η ομολογία Μαντέλη ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο προκλητικό τρόπο ότι η διαφθορά στο πολιτικό μας σύστημα είναι καθεστώς...

Μπορεί να διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους οι βουλευτές της εξεταστικής επιτροπής ότι δεν είναι όλοι ίδιοι -και προφανώς δεν είναι-, αλλά οι... χορηγίες, όπως τις βάφτισε ο κ. Μαντέλης, δεν είναι ούτε περιστασιακό ούτε μεμονωμένο φαινόμενο. Και για πολλούς βουλευτές, αλλά και για τα κόμματα και τα στελέχη τους που δεν είδαν ούτε άκουσαν ποτέ για μαύρες σακούλες, επιταγές ή δεν ξέρω ποιες άλλες διευκολύνσεις από... αδιάφθορους επιχειρηματίες...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ του ΟΤΕ και της Siemens -που ξεκίνησε, δυστυχώς, με τις οικουμενικές ευλογίες όλων των κομμάτων το 1990- είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου... Και μπορεί να εξοργιζόμαστε με τον κ. Μαντέλη, που, αφού πιάστηκε στα πράσα με το άνοιγμα των λογαριασμών, ήρθε λίγο πολύ να μας πει ότι δεν έκανε και τίποτε παράνομο, ένα δωράκι δέχτηκε, όπως κάνουν κι άλλοι, για να απέλθει ήρεμος και απαθής από το γενικό φτύσιμο, αλλά το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο και πολύ πιο οδυνηρό. Και, κυρίως, υπερβαίνει τις προσωπικές αθλιότητες όσων χρησιμοποιούν την πολιτική και τη διαχείριση του δημόσιου συμφέροντος ως μέσο πλουτισμού των ιδίων, της οικογένειάς τους ή των φίλων τους... Αφορά τη συνολική λειτουργία του πολιτικού συστήματος και τις υπονομευμένες εκ των προτέρων άμυνές του απέναντι σε εν δυνάμει εξαχρειωμένους «υπηρέτες» του...

ΟΤΑΝ ο κάθε Μαντέλης γνωρίζει ότι ουσιαστικά έχει ελάχιστες πιθανότητες να πληρώσει το τίμημα της ατιμίας, είναι πολύ εύκολο να βουτήξει το χέρι στο μέλι... Δεν μπορεί επί χρόνια όλες οι πολιτικές ηγεσίες να αναγνωρίζουν τις «τρύπες» του νόμου περί ευθύνης υπουργών και το μόνο που έχουν κάνει είναι να βάζουν όλο και περισσότερες συνταγματικές -υποτίθεται- διασφαλίσεις, και στην πράξη να αποδεικνύεται διάτρητος... Αν οποιοσδήποτε δημόσιος λειτουργός είχε ομολογήσει πως τα πήρε, κάποιες συνέπειες θα είχε υποστεί. Ο κ. υπουργός που το ομολογεί δημοσίως, κινδυνεύει -στη χειρότερη γι’ αυτόν περίπτωση- από λίγο φτύσιμο...

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν μπορούν να ξεπεραστούν οι συνταγματικές δυσκολίες με τη θεωρία περί διαρκούς εγκλήματος, αλλά αν τώρα, σήμερα, οι πολιτικές ηγεσίες δεν αντιληφθούν πως αυτός ο εξευτελισμός δεν αντέχεται, ότι η οργή του κόσμου δεν διαχωρίζει έντιμους και άτιμους, το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ. Οφείλουν να βρουν τρόπους ώστε τέτοια φαινόμενα όχι μόνο να μην μπορούν να επαναληφθούν -που είναι δύσκολο-, αλλά τουλάχιστον να μη μένουν ατιμώρητα. Και γι’ αυτό δεν αρκούν πλέον ούτε διακηρύξεις καλών προθέσεων ούτε ευχολόγια, αλλά μόνο συγκεκριμένες πράξεις...

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4675