Ο ΣΥΝ μοιάζει σαν να έχει μισήσει τον εαυτό του και νεκρανασταίνει ένα παρελθόν που πολλοί από εμάς νομίζαμε ξεχασμένο.
Γιατί η κοινωνία και ιδίως τα μεσαία και ασθενέστερα στρώματα που πλήττονται βάναυσα από την κρίση και τα άδικα, σκληρά και κυρίως αναποτελεσματικά μέτρα της κυβέρνησης, δεν πείθονται ότι η λύση είναι να αγωνιστούν για την επανίδρυση της Ευρώπης και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, ούτε από την παύση πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ με κυβέρνηση αριστεράς στον αδύναμο ελληνικό κρίκο της ιμπεριαλιστικής ευρωενωσιακής αλυσίδας. Αυτά αποπνέουν αδιέξοδο και παρελθόν. Όταν το ζήτημα είναι η επανάκτηση της κυριαρχίας της πολιτικής δημοκρατίας απέναντι στις χρηματαγορές, ζήτημα στο οποίο μόνο μια γενναία μεταρρυθμιστική προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης μπορεί να απαντήσει, ο σοσιαλισμός και οι κυβερνήσεις της αριστεράς πετούν τη μπάλα στην εξέδρα. Και αυτό το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Ούτε μπορεί να είναι πειστική η τακτική που εκφωνείται μεταμφιεσμένη σε στρατηγική πολιτική πρόταση, δηλαδή η αντίσταση στα μέτρα για να μην πληρώσουμε την κρίση τους και η ενότητα της αριστεράς, πασπαλισμένη με λιγότερη ή περισσότερη κρατικοποίηση. Αυτά αποπνέουν αδιέξοδο και παρελθόν. Δεν πείθει η αριστερά όταν δεν απαντά πολύ συγκεκριμένα και κατά προτεραιότητα τι θα κάνει με το έλλειμμα και το χρέος, με τη συνολική ανασυγκρότηση του κράτους και την ανατροπή του πελατειακού μοντέλου, με την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα και την οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Και αυτό το έλλειμμα το καταγράφουν επίσης οι δημοσκοπήσεις.
Εκεί όμως που το παρελθόν νεκρανασταίνεται και βρικολακιάζει είναι στις προτάσεις που αφορούν στο κόμμα. Αμφισβητείται ευθέως και ζητείται η κατάργηση του ιδρυτικού συμβολαίου του πιο πρωτοπόρου, προωθημένου και δημοκρατικού κομματικού σχηματισμού που σήμερα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ και επιδιώκεται η επιστροφή στον αλήστου μνήμης δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Στο όνομα της ενιαίας έκφρασης, επιδιώκεται η κατάργηση της πολυφωνίας και του πλουραλισμού, διακηρύσσεται ο εξοβελισμός της προσωπικής άποψης, και αυτό δυστυχώς χειροκροτείται, προτείνεται πληθώρα οργανωτικών ρυθμίσεων, αξιολογήσεων, στοχοθετήσεων, ελέγχων και ποινών, η πολιτική διαπόμπευση για τα εκτός γραμμής στελέχη και η γελοία καταμέτρηση της παρουσία τους στα ΜΜΕ. Συγχέεται ατυχώς το κόμμα με ασφαλιστική εταιρία.
Πρόκειται για την απεγνωσμένη προσπάθεια να χρεωθούν η πολιτική αναποτελεσματικότητα, η ανεπάρκεια και η αποτυχία της πολιτικής γραμμής σε λειτουργικού χαρακτήρα ζητήματα, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό, ολοκληρωτικό και γι` αυτό απωθητικό πλαίσιο. Στο όνομα δήθεν της αποτελεσματικότητας θυσιάζεται η δημοκρατία. Στο όνομα του κόμματος των μελών κτίζεται το απόλυτο προεδροκεντρικό μοντέλο. Να θυμηθούμε μάλιστα ότι την εποχή της δημοσκοπικής έκρηξης είχαμε πολλαπλές εκφωνήσεις. Και είναι απολύτως παράλογος ο ισχυρισμός ότι η βούληση των πολλών, δηλαδή της ισχυρής πλειοψηφίας του 70 και πλέον %, εκβιάζεται από το 30%. Πρόκειται απλώς για μια πλειοψηφία που αδυνατεί να διαχειριστεί τα του κόμματος - απόδειξη οι διαφωνίες και ο κατακερματισμός της - και για μια πολιτική γραμμή που δεν συγκινεί την κοινωνία. Πρόκειται για την αποτυχία της Αριστερής Στροφής.
Είναι απορίας άξιο πώς υπό ενιαία έκφραση και στρατιωτική πειθαρχία θα συμπορευθεί μια γκάμα αριστερόστροφων απόψεων που εκτείνονται από τη μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία, τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και την οικολογία, μέχρι τον επαναστατικό μαρξισμό και την αντικαπιταλιστική αριστερά. Εκτός αν προϋποτίθεται για όλους και η υποχρέωση αλλαγής ταυτότητας. Είναι έξω από κάθε πραγματικότητα η επιστροφή σε ένα μονολιθικό κόμμα που αντιστοιχεί στον φορντικό καπιταλισμό και στο κομμουνιστικό μοντέλο του προηγούμενου αιώνα. Όλα αυτά αποπνέουν αδιέξοδο και παρελθόν και γι` αυτό θα αποτύχουν.
Εκεί όμως που η πραγματικότητα αντιστρέφεται εντελώς είναι σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έκανε ο ΣΥΝ εξαγωγή, αλλά εισαγωγή προβλημάτων από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του, μέσω της διαρκούς προσαρμογής στις απαιτήσεις τους, που βαφτίζεται συμβιβασμός για χάρη της συμμαχίας. Εκεί οφείλεται το γελοίο θέαμα των έντεκα αρχηγών στις βουλευτικές εκλογές, εκεί οφείλονται τα παρατράγουδα και η αποτυχία στις ευρωεκλογές, εκεί οφείλεται η αδυναμία σύγκλισης με τον οικολογικό και το σοσιαλιστικό χώρο, το φλερτ με τη βία και η αποστέωση του ειρηνικού δρόμου της δημοκρατία και της ελευθερίας. Κάτω από τα δεκαπέντε σημεία του ΣΥΡΙΖΑ ενταφιάστηκε το πρόγραμμα που εκπόνησε ο ΣΥΝ, για χάρη του ΣΥΡΙΖΑ εξαφανίστηκε η Αριστερή Προγραμματική Αντιπολίτευση. Με τη μετάθεση του κέντρου βάρους στον ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμώθηκαν εντελώς οι οργανώσεις και τα όργανα του ΣΥΝ. Το μίγμα αριστερισμού και σταλινισμού δεν ανέχεται και δεν μπορεί να παράξει μια σύγχρονη δημοκρατική αριστερά. Ό,τι θετικό εκπονείται στον ΣΥΝ θα επιδιορθώνεται, δηλαδή θα ενταφιάζεται από τις συμμαχικές συνιστώσες. Για να βρει ο ΣΥΝ τον εαυτό του, τη φυσιογνωμία του και το βηματισμό του, την πολιτική και οργανωτική του αυτονομία, ένας τρόπος υπάρχει. Η άμεση, πλήρης και σαφής απεμπλοκή του ΣΥΝ από τα βαρίδια του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του.
Γιατί η μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ σε υπερσυντηρητική ατζέντα και ο απομονωτισμός του ΚΚΕ αφήνουν μετέωρο ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, που ο ΣΥΝ, απεμπλεκόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα παρελθοντικά του στερεότυπα, μπορεί και οφείλει να αποτελέσει την πολιτική της έκφραση.
Αυτό το συνέδριο συνεπώς θα επισφραγίσει αν ο ΣΥΝ μπορεί να στρέψει την πυξίδα της αριστεράς προς το μέλλον ή αν επιμένοντας στον εναγκαλισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ θα ρίξει την άγκυρα στο παρελθόν, προσομοιάζοντας όλο και περισσότερο με αυτό που κάποτε εγκατέλειψε. Αν ισχύσει το πρώτο, θα το στηρίξουν οι πάντες. Αν ισχύσει όμως το δεύτερο, καληνύχτα και καλή τύχη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4700