Αργά για την κεντροαριστερά;
Νίκος, Μπίστης
Μεταρρύθμιση, 2010-06-21
Οι τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΝ μοιραία έφεραν πάλι στην επιφάνεια, δειλά-δειλά όμως αυτή την φορά, μια συζήτηση που πριν δέκα χρόνια γινόταν με πάθος, με συγκρούσεις και κυρίως για σοβαρό διακύβευμα. Η συζήτηση ήταν για την κεντροαριστερά ,για τις σχέσεις και την όσμωση ανάμεσα στην σοσιαλδημοκρατία και την ευρύτερη δημοκρατική αριστερά, ανάμεσα στο τότε ΠΑΣΟΚ και τον τότε ΣΥΝ. Σήμερα αβίαστα μπορούμε να συνάγουμε ασφαλή συμπεράσματα . Πρώτο: Όσα είχαμε προβλέψει στην δήλωση αποχώρησης μας από τον ΣΥΝ, η ομάδα στελεχών που αρχικά συγκρότησε την ΑΕΚΑ και μετά συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο. Τα επανέλαβαν κατά την δική τους αποχώρηση- όχι πλέον ως πρόβλεψη αλλά ως οδυνηρή πραγματικότητα- οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ. Μόνο που χρειάστηκαν δέκα κρίσιμα χρόνια.Δεν κατηγορώ κανένα, καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς ωρίμανσης αλλά η πολιτική παραμένει πάντα τέχνη του προβλέπειν και δέκα χρόνια – όπως και να το κάνουμε- είναι πολλά. Δεύτερο: ούτε εμείς που τολμήσαμε τη έξοδο και την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ πετύχαμε τον αντικειμενικό μας στόχο, την συγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς. Είχαμε ένα συναρπαστικό, μεχρι το 2004 ταξίδι, δώσαμε με ενθουσιασμό μάχες για την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, για το σχέδιο Ανάν, για την συμφωνία του Ελσίνκι, για το ασφαλιστικό με τις προτάσεις Γιαννίτση και άλλα. Στηρίξαμε τον εκσυγχρονισμό και μισηθήκαμε από το διακομματικο αναχρονιστικό μπλοκ που έφερε τελικά τον Καραμανλή στην εξουσία. Όμως στην συγκρότηση της κεντροαριστεράς αποτύχαμε και η κάμψη του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος μας συμπαρέσυρε. Οφείλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη μας και πρώτος εγώ ως επικεφαλής της προσπάθειας. Τρίτο: το 2000 το πολιτικό, ιδεολογικό και ψυχολογικό υπόστρωμα για τον εκσυγχρονισμό και την κεντροαριστερά ηταν υπαρκτό. Η Ελλάδα είχε κύρος, οι πολίτες ελπίδα, το ΠΑΣΟΚ σχέδιο, ο ΣΥΝ παρά την αρνητική στάση του Κωνσταντόπουλου δεν είχε βυθιστεί στον αριστερισμό του Τσίπρα και τον παραλογισμό του Αλαβάνου.
Σήμερα ο κόσμος απογοητευμένος γυρίζει την πλάτη στην πολιτική. Σχέδιο εξαιρετικά αμφιλεγόμενο έχει μόνο το ΔΝΤ στο οποίο έχουμε εκχωρήσει την «σωτηρία της πατρίδας». Οι πολιτικές δυνάμεις σε συναγωνισμό ανευθυνότητας ξεπατώνουν το πολιτικό σύστημα με την ψευδαίσθηση ότι οι ηγεσίες τους, επειδή καταριούνται το αμαρτωλό παρελθόν- στο οποίο βεβαίως συμμετείχαν από θέσεις ευθύνης- θα εξαιρεθούν της λαϊκής οργής. Όταν όλα βυθίζονται και απαξιώνονται επωάζονται τυφλές και απρόβλεπτες αντιδράσεις . Ορισμένοι στην αριστερά, αφελείς και ανιστόρητοι, χαίρονται νομίζοντας ότι όλη αυτή η οργή θα αναζωογονήσει την αριστερά. Το αντίθετο θα συμβεί.
Μέσα σε αυτό το κλίμα έχει νόημα να ανασύρουμε την υπόθεση της κεντροαριστεράς; Ακούει κανείς; Προφανώς λιγότεροι από πριν. Οι άνθρωποι δεν είναι από σίδερο, να ξεκινάνε πάλι και πάλι, κάποια στιγμή λυγίζουν. Όμως παρά τις δυσκολίες, άλλος δρόμος για ομαλή και σχετικά- εδώ που έφτασαν τα πράγματα- προοδευτική λύση δεν υπάρχει. Πέρα από αυτήν είναι το χάος και η ακροδεξιά που καραδοκεί. Μια ουσιαστική, χωρίς προαπαιτούμενα ηγεμονισμούς ,μικρομεγαλισμούς η φοβίες, συζήτηση σε προγραμματική βάση ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τους οικολόγους και τους ανανεωτικούς που εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ξεκινήσει. Αν ενδιαφερόμαστε να δώσουμε διέξοδο στους πολλούς και όχι χώρο διαμαρτυρίας στους λίγους.
---
Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4766