Μια σημαντική πολιτική Σύνοδος Κορυφής
Jean-Marie, Colombani
Το Βήμα της Κυριακής, 2010-06-20
Η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, μπορεί να θεωρηθεί μια σημαντική πολιτική σύνοδος, παρά το γεγονός ότι η ατζέντα της ήταν καθαρά τεχνοκρατικού χαρακτήρα.
Οι «27» αποδέχθηκαν τις προτάσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας για τη φορολόγηση των τραπεζών και συμφώνησαν να προτείνουν στη Σύνοδο του G20, την ερχόμενη εβδομάδα στο Τορόντο, τη φορολόγηση των συναλλαγών στις χρηματαγορές. Μεταξύ των άλλων αποφάσεων που εγκρίθηκαν, βλέπουμε τη δημοσίευση στο μέλλον των λεγόμενων «stress tests» (δοκιμών αντοχής) για την αξιολόγηση της ευρωστίας των τραπεζών: θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν μέσα στον Ιούλιο.
Ομοίως εγκρίθηκε ως αρχή η παρουσίαση του προϋπολογισμού των ευρωπαϊκών κρατών ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προτού κατατεθούν προς έγκριση ενώπιον των εθνικών κοινοβουλίων. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, εάν κάνουμε έναν γρήγορο απολογισμό όσων τέθηκαν στο τραπέζι των συζητήσεων και εγκρίθηκαν από τους ευρωπαίους ηγέτες μετά την αρχή του έτους, ένα είναι το συμπέρασμα που προκύπτει: ότι, παρά τα φαινόμενα, η Ευρώπη προχωρεί.
Είχαμε επίσης τη δημιουργία του ταμείου σταθεροποίησης με 750 δισ. ευρώ για τη βοήθεια των κρατών-μελών που θα τα χρειαστούν. Την υποβολή των προσχεδίων των εθνικών προϋπολογισμών στα άλλα μέλη της Ενωσης προτού γίνει η συζήτηση σε εθνικό επίπεδο. Την ενίσχυση της Εurostat, που θα έχει εφεξής δικαίωμα ελέγχου. Αυτό το τελευταίο, για να μην επαναληφθεί το προηγούμενο της Ελλάδας (οι εθνικοί λογαριασμοί της Ελλάδας είχαν «μαγειρευτεί»). Στη συνέχεια, και αυτό προέρχεται από τη Σύνοδο της 17ης Ιουνίου, τη σκλήρυνση των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας, με την προοπτική να συνοδεύεται από κυρώσεις προς το κράτος που δεν τηρεί τους όρους του (τίθεται ακόμη και ζήτημα αφαίρεσης του δικαιώματος ψήφου, χωρίς να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το εύρος αυτού του μέτρου).
Αποφασίστηκε, τέλος, ένας ενισχυμένος μακροοικονομικός έλεγχος, μια παραχώρηση προς τους Γάλλους, οι οποίοι ζητούν εδώ και καιρό την εγκαθίδρυση μιας «οικονομικής κυβέρνησης». Η διατύπωση και μόνο αυτής της πρότασης δείχνει ότι, υπό το καθεστώς του φόβου και μεσούσης της κρίσης, η Ευρώπη προσπαθεί να κάνει βήματα μπροστά, παρ΄ όλο που αυτά δεν είναι αρκετά και γίνονται με αργούς ρυθμούς. Μπορούμε με βεβαιότητα να παρατηρήσουμε ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό πρόκειται για μια Ευρώπη σαν κι αυτή που έχει συλλάβει η Γερμανία, δηλαδή μια Ευρώπη που από εδώ και πέρα θα δώσει έμφαση στους ισορροπημένους προϋπολογισμούς και σε πρακτικές που θα αποτρέπουν κρίσεις σαν κι αυτές που είδαμε τελευταία.
Πράγματι, η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία είναι πολύ αποδυναμωμένη στο εσωτερικό πεδίο, δεν μπορεί πλέον να εμφανίζεται ότι υπακούει στους εταίρους της ή, ακόμη χειρότερα, στο τρίο Σαρκοζί- Τρισέ- Στρος-Καν.
Αρνήθηκε λοιπόν να δεσμευτεί με την πρόταση του Νικολά Σαρκοζί για θεσμική κατοχύρωση της ζώνης του ευρώ και της δημιουργίας μιας γενικής γραμματείας για αυτήν. Αντί για αυτό, η Ανγκελα Μέρκελ απέσπασε τη δέσμευση ότι οι αποφάσεις θα εξακολουθήσουν να λαμβάνονται ομοφώνως, παρά την ανάγκη να γίνει η ζώνη περισσότερο ομοιογενής.
Η υποχώρηση αυτή επιτρέπει ωστόσο στη Γαλλία και στη Γερμανία να πορευτούν μαζί και κυρίως να επηρεάσουν τα άλλα 25 κράτη-μέλη. Είναι αλήθεια ότι η Ανγκελα Μέρκελ είχε δεχτεί την ιδέα μιας αναδίπλωσης στη ζώνη του ευρώ, στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε συμφωνία για τις θέσεις που Γάλλοι και Γερμανοί ήθελαν να υπερασπιστούν ενώπιον του G20, ειδικά για τη φορολόγηση των τραπεζών και των συναλλαγών στις χρηματαγορές.
Στον ρόλο εκείνου που έχει αντιρρήσεις- διότι πάντα υπάρχει ένας τέτοιος- εμφανίστηκε ο Ντέιβιντ Κάμερον . Ο βρετανός πρωθυπουργός έμεινε πιστός στην εικόνα του ευρωσκεπτικιστή η οποία του έχει αποδοθεί. Προσδιόρισε λοιπόν την κόκκινη γραμμή του, που είναι η άρνηση να μεταφερθούν εξουσίες στις Βρυξέλλες και η άρνηση για οποιασδήποτε μορφής οικονομική κυβέρνηση. Η εκ περιτροπής ευρωπαϊκή προεδρία θα περάσει τώρα στο Βέλγιο, μια χώρα η οποία για την ώρα δεν έχει κυβέρνηση. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε εάν ο μόνιμος πρόεδρος της Ενωσης Χέρμαν βαν Ρομπάι, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου και ο ίδιος, θα εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να προκαλέσει νέα βήματα προόδου, σε συνεννόηση με τον Νικολά Σαρκοζί και την Ανγκελα Μέρκελ. Αυτή είναι η ευχή που του δίνουμε
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4783