Η πρώτη της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κώστας, Κάρης

Κυριακάτικη Αυγή, 2010-07-04

Η συγκρότηση του νέου κόμματος, της Δημοκρατικής Αριστεράς, είναι αναμφίβολα σημαντικό γεγονός και για τους υποστηρικτές και για τους επικριτές της -κυρίως όμως ευρύτερα για την κοινή γνώμη.

Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ συνδιάσκεψη της περασμένης Κυριακής, η μεγάλη συγκέντρωση της προηγούμενης Πέμπτης στην Αθήνα με την ομιλία του Φ. Κουβέλη, επιβεβαιώνουν για κάθε αντικειμενικό και ψύχραιμο παρατηρητή ότι κάτι σημαντικό κινείται και διαμορφώνεται. Τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ικανοποιημένα όχι μόνον από τη συσπείρωση των δυνάμεων της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αλλά και από τη συσπείρωση ανανεωτών αριστερών που δεν συμμετείχαν στο ΣΥΝ, ανένταχτων, από την ΑΡ.ΣΗ., από την “Πρωτοβουλία”. Και κυρίως τονίζουν τη συμμετοχή προοδευτικών πολιτών, με σοσιαλιστική προέλευση και πολιτική συνείδηση.

ΤΟ ΚΛΙΜΑ αυτής της συσπείρωσης στη “βάση”, των προσδοκιών από το νέο κόμμα, εκφράζουν πολλά δημοσιεύματα στον Τύπο. Αποτυπώνοντας το εύρος των απόψεων εκτείνονται από την αναγνώριση της αναγκαιότητας της αποχώρησης των ανανεωτών, έως την διατύπωση προτάσεων και υποδείξεων προς τη Δημοκρατική Αριστερά. Όπως ήταν αναμενόμενο, επικριτικά σχόλια προήλθαν από τον χώρο του ΣΥΝ και σχετικά κείμενα δημοσιεύτηκαν στην "Αυγή". Σημειώθηκαν και προβλήθηκαν οι επίμονες κριτικές και επιθέσεις του προέδρου του ΣΥΝ στις συνεντεύξεις του την περασμένη εβδομάδα. Κεντρική του θέση είναι ότι η Δημοκρατική Αριστερά ή θα στραφεί προς μια συνεργασία με τον ΣΥΝ -άρα προς τι η αποχώρηση- ή θα πάει προς το ΠΑΣΟΚ, άρα εγκαταλείπει την αριστερά και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Από τη Δημοκρατική Αριστερά δεν εκδηλώθηκε καμία επίσημη αντίδραση σε αυτές τις επιθέσεις, με κεντρικό στίγμα τη φράση του Φ. Κουβέλη “εμείς κοιτάμε μπροστά, δεν αναλωνόμαστε σε ενδοαριστερές διαμάχες”. Και είναι εύλογη αυτή η στάση. Όπως όλα δείχνουν, αυτή είναι η στάση που εκφράζει τους πολίτες που ενδιαφέρονται για το νέο κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς.

Ο ΚΟΣΜΟΣ στον οποίο απευθύνεται η Δημοκρατική Αριστερά είναι ακριβώς ο κόσμος του οποίου την ύπαρξη αρνείται η ηγεσία του ΣΥΝ: είναι ο κόσμος που δεν εκφράζεται από τον αριστερισμό -γι’ αυτό συγκρούστηκε μαζί του- είναι ο κόσμος που αναζητεί αποτελεσματική πολιτική κατά των κυβερνητικών οικονομικών μέτρων - επομένως γιατί να στραφεί προς το ΠΑΣΟΚ; Γι’ αυτό, όποιος αρνείται την πολιτική ύπαρξη αυτού του κόσμου, ούτε τον επηρρεάζει, ούτε τον αναστατώνει. Το βέβαιο είναι ότι οι 500 της συνδιάσκεψης της Κυριακής, οι χιλιάδες σε όλη τη χώρα που στηρίζουν το νέο κόμμα, τα ηγετικά στελέχη, η Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας ένα εξόχως ουσιαστικό και δύσκολο έργο.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ δύο χαρακτηριστικά του νέου κόμματος έχουν σχέση με την ελκτικότητά του. Το ένα είναι η πολιτική ευθύνης της αριστεράς απέναντι στη χώρα, όπως έχει διακηρύξει. Το δεύτερο είναι η επιμονή του στην προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, που συνθλίβεται από τις διαδομένες πολιτικές και συμπεριφορές “μικρής” και μεγάλης ιδιοποίησης του δημοσίου χρήματος, των δημόσιων αγαθών. Και αν το πρώτο -η υπεύθυνη πολιτική- οφείλει να αποδειχθεί στην πράξη από το νέο κόμμα, το δεύτερο χαρακτηριστικό -η υπενθύμιση του δημόσιου συμφέροντος- ήδη έχει πέσει σαν σπόρος σε γόνιμο έδαφος και άρχισε ήδη να δυναμώνει. Όλο και περισσότεροι πολίτες καταλαβαίνουν ότι αυτή η αξία -θεμέλιο της δημοκρατικής ζωής και της διαχείρισης του δημοσίου υπέρ των πολλών- έχει πληγεί βαριά στην Ελλάδα του πελατειακού κράτους. Και ότι, αν ξανακυριαρχήσει στον νου και στη ζωή της πλειοψηφίας των πολιτών, θα αρχίσουμε να χτίζουμε τις προϋποθέσεις μιας δημοκρατικής διεξόδου από την κρίση.

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ παρατήρηση. Όλες οι προηγούμενες πολιτικές συγκρούσεις, διασπάσεις στους χώρους της αριστεράς -όχι μόνο του ’68- αύξαναν τον αριθμό των ανένταχτων αριστερών, που απογοητεύονταν, δεν έπαιρναν θέση, επέκριναν και τις δύο πλευρές. Σε αυτή τη σύγκρουση -ανανεωτών και πλειοψηφίας ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ- έχουμε το αντίστροφο φαινόμενο. Δεν δημιουργούνται νέοι ανένταχτοι και μειώνονται όσοι ήταν πριν, πολλοί επιλέγουν. Τι μπορεί να σημαίνει; Ότι παραπλανήθηκαν; Ότι κουράστηκαν; Όχι βέβαια. Φαίνεται ότι οι πολιτικές διαφορές που προκάλεσαν τη σύγκρουση είχαν ήδη ωριμάσει σε σημαντικό τμήμα της κοινωνικής αριστεράς, μαζί με την προσδοκία μιας διαφορετικής πορείας. Πρόκειται για εξόχως θετική διεργασία στον κόσμο της αριστεράς που ανοίγει νέες προοπτικές.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4813