Επιμένουμε Αριστερά, Επιμένουμε στην ανανέωση!
Θόδωρος, Μαργαρίτης
Αυγή, 2004-02-29
Το τελευταίο διάστημα από ορισμένους φίλους και συντρόφους διατυπώθηκε η άποψη ότι η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της δημοκρατικής παράταξης που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου.Η άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πρόταση για την ισότιμη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς μέσα από προγραμματικό διάλογο. Ουσιαστικά επιδιώκει τη συμμετοχή στη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ –εάν βεβαίως προχωρήσει– και την ενσωμάτωση αριστερών στελεχών στο κόμμα του Γ. Παπανδρέου διατηρώντας άθικτα τα χαρακτηριστικά του σημερινού πολιτικού συστήματος με τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις και τη δικομματική εναλλαγή. Στο σχέδιο αυτό απουσιάζει ο αυτοτελής ρόλος της Αριστεράς ώστε με το ειδικό βάρος της να πιέζει για αλλαγές στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Απουσιάζει η θέληση για αναδιάταξη των συσχετισμών ώστε να υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος της κυβερνητικής εξουσίας από τα αριστερά. Το πιο σοβαρό όμως ζήτημα προκύπτει από τη διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ όπως καταγράφηκε με τις επιλογές στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Τώρα είναι πια φανερό ότι η συζήτηση για την κεντροαριστερά «πάει περίπατο»! Οι συγκεκριμένες αποφάσεις του νέου αρχηγού περιγράφουν τον ορίζοντα των ανακατατάξεων.
Ο κ. Μάνος και ο κ. Ανδριανόπουλος είναι συμπαθείς πολιτικοί. Σε ορισμένα θέματα έχουν διατυπώσει σύγχρονες σκέψεις σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών, το σεβασμό της διαφορετικότητας. Η σύμπραξή τους με το ΠΑΣΟΚ ανοίγει ένα τεράστιο ζήτημα για τη φυσιογνωμία της περίφημης δημοκρατικής παράταξης.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένες προσχωρήσεις –όπως του κ. Κοντογιαννόπουλου – ούτε για θεμιτή αλλαγή απόψεων. Πρόκειται για μια σαφή πολιτική συμπόρευση με ένα συγκροτημένο νεοφιλελεύθερο ρεύμα ιδεών το οποίο έχει στις προτεραιότητές του την αποθέωση της αγοράς, τη λατρεία των ιδιωτικοποιήσεων, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Η επικοινωνιακή πολιτική του Γ.Παπανδρέου στη διεκδίκηση του μεσαίου χώρου, οδηγεί στην πλήρη αποϊδεολογικοποίηση των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, στην επιδείνωση των συγχύσεων για την φυσιογνωμία των κομμάτων.
Ωστόσο οι διαχωριστικές γραμμές υπάρχουν! Γιατί το πρόταγμα της ελευθερίας από τη Δεξιά είναι «ορφανό» όταν δεν συνοδεύεται από το αίτημα της ισότητας το οποίο θέτει η Αριστερά, όπως εύστοχα μας υπενθύμιζε ο Ιταλός διανοούμενος Ν. Μπόμπιο.
Η ισότητα σημαίνει πάλη για την υπέρβαση των κοινωνικών αποκλεισμών. Σημαίνει την επιδίωξη για αναδιανομή του εισοδήματος και σκληρή αντιπαράθεση με τις δυνάμεις της οικονομικής ολιγαρχίας. Η κεντροαριστερά θα αποκτήσει δύναμη όσο αποδεικνύει έμπρακτα τις διαφορές της από τις δεξιές, φιλελεύθερες κατευθύνσεις. Όσο κερδίζει την εμπιστοσύνη των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και προωθεί βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές.
Πώς θα μπορέσουν οι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ να ασκούν κριτική στο οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ - με την επίκληση των νόμων της περιόδου Μητσοτάκη - όταν οι δύο πολιτικοί με τους οποίους συνεργάζεται ήταν συνυπεύθυνοι μιας τέτοιας αντιλαϊκής πολιτικής;
Πόσο πείθει η απόπειρα ενός κόμματος –σχεδόν οικουμενικού– το οποίο διαθέτει αλληλοσυγκρουόμενες νεοφιλελεύθερες και αριστερές προτάσεις;
Η δημοκρατική παράταξη θα είναι δηλαδή ένα κόμμα «σούπερ μάρκετ» στο οποίο ο κάθε ψηφοφόρος θα βρίσκει τις ιδέες και τα στελέχη που προτιμά;
Δύσκολα ερωτήματα που θέτουν όμως σοβαρά ζητήματα για την ποιότητα των κομματικών οργανισμών, την αποσαφήνιση των προγραμματικών τους δεσμεύσεων.
Αλλά και ο τρόπος με τον οποίο οργανώθηκε η εκλογή του νέου ηγέτη προκαλεί εύλογες ανησυχίες. Παρακολουθήσαμε ένα συνοπτικό συνέδριο και την επανεμφάνιση των Παπανδρεϊκών παραδόσεων με την προσφυγή στο λαό πάνω από τους συντεταγμένους θεσμούς και τα όργανα. Η εκλογή μάλιστα αυτή συνοδεύτηκε από παντελή απουσία διαλόγου και διαφορετικών προσεγγίσεων. Το κεντρικό στοιχείο ήταν η γνωστή μεταφυσική περί ισχυρού ηγέτη από την οποία ταλαιπωρήθηκε ο προοδευτικός χώρος.
Οι πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα της σύγχρονης, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όχι μόνο για λόγους πολιτικής γεωγραφίας. Αλλά για να υπάρχει στην επόμενη βουλή μια μαχητική δύναμη προγραμματικής αντιπολίτευσης. Μια πολιτική παράταξη με μεταρρυθμιστικό λόγο, οικολογικές ευαισθησίες και κοινωνικά κινήματα, που θα πιέζει για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Είναι το μόνο αντίβαρο για να αποκρουστεί η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού και να ανοίξει ο δρόμος σε νέους συσχετισμούς, σ’ένα νέο μπλοκ πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας με προοδευτική κατεύθυνση.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=49