Καταναγκασμοί και συναίνεση
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2010-08-06
Οι επαναλαμβανόμενες με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα κρίσεις και οι απειλές ανεξέλεγκτων κοινωνικών συγκρούσεων με αφορμή τις επιταγές του Μνημονίου αναδεικνύουν πλέον ξεκάθαρα το πρόβλημα κατεύθυνσης που αντιμετωπίζουν τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και η κοινωνία.Οι προφανείς ανάγκες για εκσυγχρονιστικές τομές που έχει ανάγκη η οικονομία αλλά και η κοινωνία, η αναδιαμόρφωση της πανθομολογουμένως παθολογικής σχέσης κράτους, αγοράς και πολιτών, η αλλαγή του μεταπολιτευτικού μοντέλου ανάπτυξης προχωρούν, όσο προχωρούν, όχι με βάση κάποιο σχέδιο, αλλά αποκλειστικά με βάση τους καταναγκασμούς που επιβάλλει η συμφωνία με τους δανειστές μας... Με προφανείς συνέπειες, βέβαια, στην κοινωνική συνοχή αλλά και στη δημοκρατική νομιμοποίηση των κυβερνητικών επιλογών ...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο ότι οι ισχυρότερες αντιδράσεις προέρχονται από εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που αφ’ενός είχαν ταυτιστεί με την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος τις τελευταίες δεκαετίες και αφ’ετέρου είχαν αποκτήσει την ισχύ και τη νομιμοποίησή τους ακριβώς λόγω αυτής της σχέσης εξάρτησης. Η αναγκαστική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ μέσα σε ελάχιστους μήνες, από ένα κόμμα που υποσχόταν λίγο πολύ μια διαχείριση αντίστοιχη με τις προηγούμενες πρακτικές του, σε μια κυβέρνηση που -κάτω από την πίεση των αγορών, του ΔΝΤ και της Ε.Ε.- έρχεται να ανατρέψει καταστάσεις και παγιωμένα συμφέροντα δεκαετιών σε ελάχιστο χρόνο, είναι αναπόφευκτο να προκαλεί όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές εκρήξεις, υπονομεύοντας έτσι και την παραδοσιακή σχέση αλληλεξάρτησης με την κομματική πελατεία του.
Η ΟΛΟ και πιο αδύναμη συναίνεση που υπάρχει στην κοινωνία εκφυλίζεται σταδιακά, καθώς μπαίνουν στο προσκήνιο κοινωνικές ομάδες που διαχειρίζονται την ισχύ που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια με μόνο κριτήριο τα στενά, δίκαια ή άδικα, συντεχνιακά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις όποιες επιπτώσεις στο γενικότερο κοινωνικό σύνολο. Γεγονός που επιτείνει την κρίση νομιμοποίησης των όποιων μεταρρυθμίσεων, αφού οι ομάδες που διαθέτουν ισχύ μπορούν να διαπραγματευτούν με καλύτερους όρους τα «κεκτημένα» τους, ενώ οι πιο αδύναμες κοινωνικά ομάδες παρακολουθούν απλώς την υποχώρηση του επιπέδου ζωής που θεωρούσαν ότι είχαν κατακτήσει...
ΟΣΟ κι αν υπάρχουν κάποια θετικά σημάδια, ο ορίζοντας λοιπόν στενεύει. Ο εξωτερικός καταναγκασμός έβαλε σε κίνηση την αναπόφευκτη διαδικασία αλλαγών με τρόπο τραυματικό και επώδυνο για τους περισσότερους Ελληνες. Το αν θα προχωρήσει αυτή η διαδικασία χωρίς να οδηγηθούμε σε ανεξέλεκτες κοινωνικές εκρήξεις, εξαρτάται τώρα από το αν η κυβέρνηση πρωτίστως και η πολιτική ηγεσία συνολικότερα θα μπορέσει να διαμορφώσει την αναγκαία συναίνεση. Αν θα μπορέσει δηλαδή να πείσει ότι οι ανατροπές που επέρχονται στις ζωές μας, δεν είναι για να βουλώσουν συγκυριακά κάποιες μαύρες τρύπες, αλλά θα οδηγήσουν πράγματι σ’ ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα βελτιώνει και δεν θα περικόπτει συνεχώς το βιοτικό μας επίπεδο...
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=4946