Για μια καινούργια αριστερά ( και τα εμπόδια)
Σώτη, Τριανταφύλλου
Athens Voice, 2010-09-09
Είναι λιγοστοί οι πολίτες που προσβλέπουν σε μια καινούργια, δημοκρατική αριστερά• οι περισσότεροι “αριστεροί” στην Ελλάδα επηρεάζονται από τα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κομουνιστικά κόμματα, από ένα είδος πρωτόγονου μαρξισμού που φύεται στην Ελλάδα μαζί με τη φαιδρά πορτοκαλέα. Οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί» εμφορούνται από ταξικό μίσος, από υπεραπλουστευμένες ιδέες για το Καλό και το Κακό. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, καθώς οι «αριστεροί» είναι απολύτως αστοιχείωτοι (όπως και οι περισσότεροι «δεξιοί»), επαναλαμβάνουν εδάφια των ιερών τους γραφών, συνθήματα και κοινοτοπίες• μια γλώσσα και μια ιδεολογία προσκολλημένες σ’ ένα παρελθόν που ταυτίζεται με την ελληνική τραγωδία και την τραγωδία της διεθνούς επανάστασης.Aν χρειαζόμαστε μια καινούργια κοινωνική αριστερά που να πρεσβεύει επαναστατικές μεταρρυθμίσεις και δικαιοσύνη για όλους, χρειαζόμαστε ριζικές αλλαγές νοοτροπίας: αναθεώρηση της ελληνικής ιστορίας και της αριστεράς (με και χωρίς εισαγωγικά) καθώς και αναθεώρηση της αντίληψης του παρόντος. Με τα υλικά του αναρχοκομουνισμού και του σταλινισμού, η χώρα αυτή, και οποιαδήποτε άλλη χώρα, ακινητοποιείται σ’ ένα μίζερο αδιέξοδο.
Ποιες είναι, νομίζω, οι προκλήσεις για μια καινούργια αριστερά: 1) η οριστική ρήξη με τις αρχές και την ιστορία του ΚΚΕ (κάτι που, π.χ., δεν έκαναν ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ) 2) η μελέτη και ανασύνθεση της ελληνικής ιστορίας με αντικειμενικά κριτήρια, απαλλαγμένα από τη μαρτυρική ψυχολογία που έχει διαστρεβλώσει τα ιστορικά γεγονότα και έχει δημιουργήσει καταστροφικές μυθολογίες 3) η επανεξέταση των σύγχρονων ζητημάτων όπως η παγκοσμιοποίηση, η «αριστερή» τρομοκρατία, ο «αριστερός» εθνικισμός, ο συντηρητισμός, ο έξαλλος αντιαμερικανισμός και αντιδυτισμός 4) η εκπόνηση ενός πολιτικού προγράμματος που να σχηματίζει, νοερά, μια ευρεία δημοκρατία, κοσμική, εξίσου αντικομουνιστική και αντι-νεοφιλελεύθερη• σε ίση απόσταση από τον κρατισμό και από το laissez-faire.
Ας επανεκτιμήσουμε την πρόσφατη ιστορία μας, το οθωμανικό κοινωνικό μας μοντέλο, τις σχέσεις μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ανατολή, με τη Δύση...Τι ζητάμε επιτέλους; Να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ζούμε; Στη φραπεδούπολη, ξεφαντώνοντας με τσιφτετέλια στα σκυλάδικα; Θέλουμε να είμαστε γελοίοι Ελληνάρες; Σε αυτά τα τόσο απλά και σύνθετα ζητηματάκια πρέπει να απαντήσει η αριστερά του 21ου αιώνα.
Μεταξύ άλλων, είναι απαραίτητη η επιστροφή στη γη –κάτι σχετικά εύκολο μιας και πολλοί αστικοποιημένοι Έλληνες διατηρούν αγροτικές ρίζες- η εκβιομηχάνιση με περιβαλλοντικά κριτήρια, η ανάπτυξη ενός μοντέρνου συστήματος παραγωγής, η ευνομία. Τι πρέπει να κάνουμε: αποστρατιωτικοποίηση, χωρισμό εκκλησίας από το κράτος, εθνικοποίηση και αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, μεταρρύθμιση της παιδείας, ενθάρρυνση του εργασιακού ήθους (στην παιδεία και γενικότερα), μεταναστευτική πολιτική, αριστερή και όχι δεξιά στροφή στην οικονομία.
Σε όλη μας την ιστορία ήμασταν ζητιάνοι και οσφυοκάμπτες. Κατασκευάσαμε αναξιόπιστο κράτος, αναδείξαμε διεφθαρμένους πολιτικούς, ξεπουλημένους στις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις (Βρετανία, ΝΑΤΟ, Σοβιετία). Τι έχει λοιπόν μπροστά της η καινούργια αριστερά: νεοπλουτισμό, οθωμανικά ήθη, κομουνιστικό φανατισμό, οκνηρία, αμάθεια, ψυχωσική ψευτοεπαναστατικότητα. Επομένως, το στοίχημα δεν είναι εύκολο• παραμένει όμως μια ευκαιρία. Αν η ευκαιρία ευοδωθεί, παρότι είμαι απολύτως και βαθιά άθεη, θ’ ανάψω λαμπάδα.
ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5061