Ανώδυνες λύσεις
Γιώργος, Γιαννουλόπουλος
Ελευθεροτυπία, 2010-09-25
Αν κάποτε στο μέλλον ο Γ. Παπανδρέου γράψει τα απομνημονεύματά του, βάζω στοίχημα ότι ένα από τα πράγματα για τα οποία θα έχει μετανιώσει θα είναι και η περιβόητη δήλωσή του πριν από τις εκλογές ότι «λεφτά υπάρχουν».Το μήνυμα προς τους ψηφοφόρους ήταν σαφές: θα αναγκαστούμε να πάρουμε μέτρα, αλλά μη φοβάστε, δεν θα πονέσετε. Και παρά τις διάφορες σοφιστείες που επικαλέστηκε εκ των υστέρων για να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο, αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το εξίσου σαφές πουριτανικό μήνυμά του, αφού ανέλαβε την κυβέρνηση: θα πονέσετε, γιατί εδώ που φτάσαμε οι ανώδυνες λύσεις μάς τελείωσαν. Λογικό και αναμενόμενο ήταν η αντιπολίτευση να του υπενθυμίζει συνεχώς το «λεφτά υπάρχουν» και να του το τρίβει στα μούτρα.
Μέσα στον αχό και την αντάρα της σύγκρουσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, μια διάσταση της όλης υπόθεσης έχει περάσει μάλλον απαρατήρητη: ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, κι ότι η αντιπολίτευση είναι εκείνη που σήμερα ισχυρίζεται ότι υπάρχουν ανώδυνα μέτρα, αλλά η κυβέρνηση επειδή δεν μπορεί, δεν θέλει, ή επειδή εκτελεί το σχέδιο καταχθόνιων δυνάμεων αρνείται να τα εφαρμόσει . Κατά τα φαινόμενα, ο λαός συμφωνεί. Σε μια δημοσκόπηση που είδα, πάνω από το 60% των Ελλήνων έκριναν ότι και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν και το επίπεδο διαβίωσης να διατηρηθεί. Δηλαδή, ναι στην αλλαγή, όχι στον πόνο.
Το χορό των εύκολων λύσεων τον σέρνει η Νέα Δημοκρατία, η οποία, αφού πήρε το χρυσό στην ανικανότητα, διεκδικεί τώρα την πρώτη θέση και στο ευγενές άθλημα του θράσους. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τη στάση εκείνων που έβαλαν τη φωτιά και στη συνέχεια, αποστασιοποιημένα και αντικειμενικά, εκτιμούν ότι η Πυροσβεστική δεν αντέδρασε σωστά και συνεπώς φταίει για ό,τι έγινε. Και για να αποποιηθούν πάσα ευθύνη διασκεύασαν το προεκλογικό τέχνασμα του Γ. Παπανδρέου, προτείνοντας ένα δικό τους «αναπυξιακό μίγμα» (αγνώστου περιεχομένου). Συνεπώς, αν σήμερα πονάτε, τα παράπονά σας στην κυβέρνηση. Ανάλογη και η στάση της Αριστεράς. Σύμφωνα με το ΚΚΕ, ο μόνος ένοχος είναι η πλουτοκρατία και ο καπιταλισμός και η μόνη λύση η σοσιαλιστική ανατροπή που θα δώσει τη δυνατότητα στην κ. Παπαρήγα να εισαγάγει στην Ελλάδα την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, η οποία, όπως θα θυμάστε, είχε μετατρέψει τη Σοβιετική Ενωση σε επί γης παράδεισο, αλλά το πράγμα τσάκισε όταν πέθανε ο Στάλιν. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή τουλάχιστον για τον ηγέτη του Συνασπισμού, η οικονομική κρίση είναι ένα παραμύθι με τον κακό δράκο που μας το λένε για να τρομάξουμε και ότι όλα τα προβλήματα θα εξαφανιστούν αν δημιουργηθούν κι άλλες 100.000 θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Τόσο απλά!
Ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά είναι ότι λεφτά ή μάλλον ανώδυνες λύσεις υπάρχουν. Δηλαδή, ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώτου διδάξαντος νυν πρωθυπουργού, η αντιπολίτευση χαϊδεύει τα αυτιά εκείνων που σήμερα υποφέρουν μήπως και κερδίσει καμιά ψήφο. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι μονόδρομος, όπως λέει η κυβέρνηση. (Ιδίως όσον αφορά τη δίκαιη κατανομή του πόνου). Για να πάψουν όμως να είναι μονόδρομος δεν αρκεί να πούμε ότι κάποια άλλα μέτρα είναι εφικτά· πρέπει να τα αποσαφηνίσουμε, να μετρήσουμε την αποδοτικότητά τους, να σταθμίσουμε τις συνέπειές τους και να δείξουμε ότι λύνουν περισσότερα προβλήματα από όσα δημιουργούν. Μέχρι να το κάνουμε, οι διαμαρτυρίες μας θα κινούνται ανάμεσα στο ναρκισσιστικό λυρισμό της αντίστασης και τη δημαγωγία.
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5120