Η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα βαρύτατα προσβεβλημένη και τεμαχισμένη από ένα πελατειακό κράτος, από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές δήθεν ανάπτυξης, όπου το οικονομικό προϊόν της το ενθυλάκωσαν οι λίγοι ενώ γνωρίζει πρωτόγνωρα ποσοστά ανεργίας. Υφίσταται μια περαιτέρω μετατόπιση προς τα κάτω και οικονομική περιθωριοποίηση μεγάλων στρωμάτων της.
Ο Προϋπολογισμός του 2011 επιχειρεί τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος, σε πιστή ακολουθία προς το Μνημόνιο.
Αν το 2010 δεν είχαμε βιώσει τις υπέρογκες υστερήσεις στα φορολογικά έσοδα, η κατ’ αρχήν κατανομή της προσπάθειας αυτής: 2,3 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ από τα έσοδα και 0,6 μονάδες από τις δαπάνες θα είχε μια ισορροπία.
Όμως η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλη στη χώρα μας και οι μηχανισμοί του κράτους ανύπαρκτοι και ατελέσφοροι. Η περιβόητη περαίωση αποτελεί τρανή απόδειξη.
Αλλά και ως προς τις νέες επιβαρύνσεις που θα επιβληθούν στα συμπιεζόμενα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, το προσχέδιο είναι ακόμα εντελώς ασαφές: στην αύξηση εσόδων 9,4% από την έμμεση φορολογία, πόσα π.χ. προσδοκά από "διεύρυνση της φορολογικής βάσης και περιορισμό της φοροδιαφυγής" και πόσα από νέες αυξήσεις συντελεστών τις οποίες δεν κατονομάζει;
Συνεχίζεται δυστυχώς για δεύτερη χρονιά η μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Mεγάλες όμως κοινωνικές και αναπτυξιακές ανάγκες χρειάζεται να καλυφθούν με δημόσιες δαπάνες. Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού εξακολουθούν να διαμορφώνονται με το ψαλίδι και μόνο. Αλλαγές που να ενισχύουν την παιδεία, την άμβλυνση των ανισοτήτων, την ανάπτυξη δεν προκύπτουν. Και αυτές ελάχιστα επιχειρούνται σε αυτόν τον δεύτερο προϋπολογισμό που καταρτίζει η παρούσα κυβέρνηση.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5162