Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Τι έχει να πει ο Αµλετ;

Π.Κ., Ιωακειμίδης

Τα Νέα, 2010-10-22


ΠΡΙΝ ΑΠΟ λίγες εβδοµάδες (στις 7 Οκτωβρίου) βρέθηκα στην πρεµιέρα της νέας παραγωγής του «Αµλετ» στο Εθνικό Θέατρο στο Λονδίνο σκηνοθετηµένη από τον διευθυντή του θεάτρου Ν. Ηyther, µε τον Rory Κinnear στον ρόλο του Αµλετ. Δεν ήταν µια συνηθισµένη, παραδοσιακή σαιξπηρική παράσταση. Ηταν ο «Αµλετ» ως πολιτική τραγωδία στο σηµερινό περιβάλλον και πραγµατικότητα, χωρίς ωστόσο καµία αλλοίωση του σαιξπηρικού λόγου. Στο περιβάλλον ενός αυταρχικού, αστυνοµικού κράτους, όπου κυριαρχούν το παρασκήνιο, η καχυποψία, συνωµοσίες, υπονόµευση, διαπλοκές, διαβολές, ψέµατα, συκοφαντίες, όπου οι πάντες παρακολουθούν µε τα πλέον προωθηµένα τεχνολογικά µέσα τους πάντες, όπου ο πολιτικός λόγος υποκαθίσταται από τον τηλεοπτικό στόµφο. Με άλλα λόγια, ήταν µια συναρπαστική παράσταση. Και ήταν συναρπαστική γιατί έλεγε ότι «κάτι σάπιο υπάρχει όχι στη Δανία αλλά στη σηµερινή Ευρώπη», κάτι βαθύτατα ανορθολογικό στη σηµερινή ανθρώπινη συµπεριφορά, όπου το δίληµµα της ύπαρξης («να ζει κανείς ή να µη ζει») προβάλλει ως εφιαλτική αναµέτρηση όχι µόνο µε τις µεταφυσικές δυνάµεις και αβεβαιότητες, αλλά και µε τις πολιτικές συνθήκες της καταπίεσης και συρρίκνωσης της ατοµικής ελευθερίας, της αλλοτρίωσης, όπου η έννοια του «ατοµικού χρέους» ακυρώνεται από την καθολική ανοµία και τη σύγχυση ρόλων, θέσεων και συµπεριφορών. Ο «Αµλετ» του Εθνικού Θεάτρου µε το Τ-shirt που έφερε επάνω του τη λέξη Villain («κάθαρµα») κι έµοιαζε λίγο σαν έλληνας κουκουλοφόρος «έλεγε» (ή έτσι τουλάχιστον το ερµήνευσα) ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση, ότι µπορεί να διολισθήσει στην κατάσταση του αστυνοµικού, αυταρχικού κράτους, όπου θα συνθλιβούν οι αξίες της ελευθερίας, του ορθολογισµού, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας µε κατάληξη την ολική τραγωδία. Για να ξεφύγει από την κατάσταση αυτή, χρειάζεται µια ανατροπή (ανατροπή που θα προετοιµάσουν ίσως κάποια «καθάρµατα»). Οπωσδήποτε µια ανατροπή µε δηµοκρατικό περιεχόµενο, που θα ακυρώσει τις ταχύτατα αναπτυσσόµενες αυταρχικές δυναµικές σε πανευρωπαϊκή κλίµακα µε συνεχώς υιοθετούµενα µέτρα και ρυθµίσεις συρρίκνωσης της προσωπικής ελευθερίας, των ατοµικών δικαιωµάτων και επιλογών χάριν, υποτίθεται, της ασφάλειας. (Εχω την αίσθηση ότι ο Αµλετ µε την επιγραφή «κάθαρµα» επάνω του δύσκολα θα περνούσε από τον έλεγχο ασφαλείας στο Αεροδρόµιο Χίθροου του Λονδίνου). «Τα υπόλοιπα είναι σιωπή».

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5261