Τι κρίνεται στις δημοτικές εκλογές
Θόδωρος, Μαργαρίτης
Αυγή της Κυριακής, 2010-10-31
Είναι τελικά οι αυτοδιοικητικές εκλογές μια ευκαιρία να συζητήσουμε αποκλειστικά για το Μνημόνιο;
Πιθανά για όσους θεωρούν την αυτοδιοίκηση μια πολιτική «χαμηλής ποιότητας» κάθε κεντρικό πολιτικό διακύβευμα θα καταλαμβάνει θέση προτεραιότητας στις δημοτικές εκλογές. Για όσους όμως η αυτοδιοίκηση είναι μια ευκαιρία για την πολιτική της αποκέντρωσης, την πολιτική με το «π» μικρό... δηλαδή για την ίδια την καθημερινότητα με επίκεντρο τα πραγματικά προβλήματα του πολίτη, η αυτοδιοίκηση είναι ένα μεγάλο πεδίο δράσης.
Πιθανά στις περιφέρειες που δεν είναι ορατά τα ενιαία αυτοδιοικητικά μεγέθη τα πράγματα να έχουν ένα πιο έντονο κεντρικό κομματικό χαρακτήρα.
Η Δημοκρατική Αριστερά -για παράδειγμα- στην περιφέρεια πολιτεύεται είτε με αυτόνομα σχήματα είτε με συνεργασία με τους οικολόγους.
Στους δήμους όμως η «μνημονιακή» εμπλοκή αποτελεί ολέθρια πολιτική επιλογή που καταργεί τελείως την αυτονομία των αυτοδιοικητικών σχημάτων και μετατρέπει τις δημοτικές εκλογές σε ένα δημόσιο κομματικό γκάλοπ.
Μια τέτοια προτεραιότητα αρνείται να δώσει λύσεις, να οργανώσει πολιτικές αντιπαραθέσεις για το χαρακτήρα των πόλεων, για την ανάπτυξη, το περιβάλλον, τον πολιτισμό. Διευκολύνει μια στείρα κομματική αντιπαράθεση με τα ζητήματα της καθημερινότητας για μια ακόμη φορά στο περιθώριο.
Η Δημοκρατική Αριστερά από την πρώτη στιγμή έκανε καθαρό ότι ενδιαφέρεται κυρίως για το μέλλον των πόλεων.
Στους τρεις μεγάλους δήμους πρότεινε ανεξάρτητες υποψηφιότητες. Καμίνης στην Αθήνα, Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, Δημαράς στην Πάτρα. Οι δύο πρώτες με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ αποκτούν και πλειοψηφικά χαρακτηριστικά. Είναι θετικό επομένως που δημιουργείται μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συσπείρωση. Ιδιαίτερα σε δύο πόλεις που η πολύχρονη διακυβέρνηση της δεξιάς έχει οδηγήσει τους δήμους σε χρεωκοπία. Στην Αθήνα κυβερνά η συντηρητική παράταξη για ένα τέταρτο του αιώνα. Η τελευταία περίοδος είναι μάλιστα η χειρότερη. Η λεγόμενη «αντιμνημονιακή» προτεραιότητα το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει πιο σκαμπρόζικη τη σχετική συζήτηση. Με ή χωρίς το μνημόνιο η ζωή στην Αθήνα είναι ήδη πολύ κακή. Ακόμα και πριν την έλευση του ΔΝΤ ζούσαμε και ζούμε χωρίς καθαριότητα, με εγκαταλελειμμένα πάρκα, αφόρητη κυκλοφοριακή συμφόρηση και υποβαθμισμένη πολιτιστική ζωή. Ένας δήμαρχος -ας πούμε- που μπορεί να διακηρύσσει μετά μανίας την αντίθεσή του στο Μνημόνιο αλλά ενδεχομένως καταδικάζει την πόλη στη βρόμα και τη δυσωδία, αποτελεί ψίθυρο στις Βρυξέλλες και διατηρεί αβίωτη την καθημερινότητα για όλους τους πολίτες.
Επομένως είναι πιο σημαντικό να υπάρχει μια σοβαρή αντιπαράθεση γύρω από την ποιότητα ζωής στα μητροπολιτικά κέντρα παρά μια ατέρμονη κόντρα για τα επίδικα της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν ψήφισε το Μνημόνιο. Υποστηρίζει την ανάγκη κοινωνικών κινημάτων απέναντι στις αντικοινωνικές συνέπειες του Μνημονίου. Δεν αθροίζει όμως την αυτοδιοίκηση στον ίδιο παρονομαστή διαμαρτυρίας. Ακριβώς γιατί επιδιώκει να προβάλει τις προτεραιότητες των δήμων, την ικανότητα διαχείρισης, τις εναλλακτικές προτάσεις. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επιδιώκουν τώρα πια από κοινού να μετατρέψουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε μια κομματική αναμέτρηση για τα στενά τους συμφέροντα. Ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας που προσδίδει σήμερα στις επικείμενες εκλογές και το ΠΑΣΟΚ εκτός από τη Ν.Δ., δηλαδή «υπέρ ή κατά των μεταρρυθμίσεων» και «υπέρ ή κατά του Μνημονίου», αποτυπώνει με εύγλωττο τρόπο την αγωνιώδη προσπάθεια του ένοχου πολιτικού συστήματος να υπάρξει με όρους παρελθόντος.
Φτάνει πια η κομματική περιχαράκωση. Φτάνουν πια τα στεγνά κομματικά συνθήματα. Δεν χρειαζόμαστε άλλο την «περατζάδα» επώνυμων κομματικών παραγόντων από τα δημαρχιακά αξιώματα. Χρειαζόμαστε σοβαρούς δήμους και σοβαρούς δημάρχους.
Το μήνυμα αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από το να μετατραπούν οι δημοτικές εκλογές σε μια επίσημη κομματική δημοσκόπηση και μάλιστα με τα χρήματα του ελληνικού λαού.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5287