Η κρυφή γοητεία των … «κεχρισμένων».
Λεωνίδας Γ., Δρανδάκης
Πατρίς Ηρακλείου, 2010-11-02
…τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα
ουκ απράγμονα αλλ’ αχρείον νομίζομεν.
…αυτόν που δεν μετέχει στα πολιτικά
όχι απράγμονα, αλλά άχρηστο τον θεωρούμε.
Θουκυδίδης
Το κόμμα της αποχής.
Τα παλιά χρόνια οι γελοιογράφοι των εφημερίδων, αλήθεια πόσοι έμειναν στις μέρες μας, κατά την προεκλογική περίοδο είχαν ως προσφιλές θέμα, τους … κοψοχέρηδες. Παρουσίαζαν συνήθως κουλοχέρηδες, οι οποίοι είχαν τάχα ορκιστεί ότι θα κόψουν το χέρι τους αν ξαναψηφίσουν το κόμμα τους, αλλά το ξαναψήφισαν και μετανοιωμένοι για την ψήφο τους, έκοψαν το … χέρι τους.
Στις χαλεπές μέρες μας, όπου οι γελοιογράφοι σπανίζουν αλλά οι δημοσκοπήσεις περισσεύουν, εμφανίζεται μια ανάλογη κατηγορία συμπολιτών (οι απράγμονες) οι οποίοι δημοσκοπικά αναδεικνύουν ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον … «Κανένα» και διακηρύσσουν ότι στις προσεχείς εκλογές δεν θα ψηφίσουν αλλά θα πάνε εκδρομή. Αν στο ποσοστό εκείνων που δηλώνουν αποχή προσθέστε και τους … πεθαμένους που σπάνια διαγράφονται από τους εκλογικούς καταλόγους, (εδώ δεν διαγράφουν τους πεθαμένους συνταξιούχους από τις λίστες πληρωμών, γιατί να διαγράψουν τους πεθαμένους από τους εκλογικούς καταλόγους), τότε ως πρώτο «κόμμα» αναδεικνύεται το κόμμα της αποχής. Πάντα δημοσκοπικά.
Το αποτελούν συμπολίτες μας που μόλις πριν ένα χρόνο κατάλαβαν, με οδυνηρό τρόπο, ότι είμαστε μια χώρα … μπαταξήδων. Παράγουμε 100 και επί σειρά ετών ξοδεύαμε 115. Είμαστε φτωχοί και ξοδεύαμε ως … δανδήδες. Δανειζόμασταν αφειδώς, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας και κρύβαμε το έλλειμμα από τους κουτόφραγκους δανειστές μας, με … δημιουργική λογιστική.
Τα κόμματα του … κάδρου.
Το πάρτι τελείωσε. Όσοι έφαγαν, έφαγαν. Οι υπόλοιποι, οι πολλοί , κατάλαβαν ότι βρέθηκαν χρεωμένοι χωρίς να φταίνε και ότι για να μη χρεοκοπήσομε έπρεπε να συνεχίσομε να δανειζόμαστε αλλά με τους όρους της τρόικα και του ΔΝΤ.
Αγανακτισμένοι από τα κόμματα που έφεραν τους δανειστές συγκύριους στη χώρα μας, ορκίζονται ότι θα … κόψουν το χέρι τους αν τα ξαναψηφίσουν.
Έβαλαν λοιπόν στο κάδρο της απαξίωσης τα δύο κόμματα εξουσίας.
Στο ίδιο κάδρο κατάφεραν να μπουν από μόνα τους και τα αριστερά κόμματα, πράγμα αρκετά δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν κυβέρνησαν.
Πως; Με άριστες αναλύσεις και με ανυπαρξία ρεαλιστικών προτάσεων. Με άφθονο λαϊκισμό και πραγματική απέχθεια να συμμετάσχουν στις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας. Δον Κιχώτες που ονειρεύονται ταξικές επιθέσεις, εξαπολύουν φαντασιακές αντεπιθέσεις, προβλέπουν την κατάρρευση του καπιταλισμού στα προσεχή τέρμινα και προτείνουν λύσεις δόλιας χρεοκοπίας που θα φέρουν την χώρα σε κατάσταση παρόμοια της Αλβανίας της εποχής του Εμβέρ Χότζα.
Η κρυφή γοητεία των … κεχρισμένων.
Οι προσεχείς εκλογές είναι αυτοδιοικητικές.
Τα κόμματα του κάδρου, παλιά μου τέχνη κόσκινο, χρίζουν υποψηφίους. Πρώην υπουργούς, βουλευτές, καθηγητές πανεπιστημίου, λαμπερά πρόσωπα της πολιτικής νομενκλατούρας και της τηλεοπτικής γκλαμουριάς. Πρόσωπα αναγνωρίσιμα από το τηλεοπτικό κοινό του καναπέ.
Χρίζονται, δεν εκλέγονται από κανένα σώμα. Σκορπίζουν χαμόγελα με κίτρινα δόντια, υποσχέσεις που δεν τήρησαν τα κόμματά τους όταν μετείχαν στην εξουσία. Η παλιά συνταγή με αναπαλαιωμένα πρόσωπα. Άλλαξε ο Μανολιός, έβαλε τα ρούχα αλλιώς.
‘Όμως με την κρίση που υπάρχει, λένε οι δημοσκόποι των καναλιών ότι το κόμμα της αποχής θα στείλει ηχηρό «μήνυμα απαξίωσης» προς το κομματικό σύστημα. (Δεν λένε βέβαια ότι η αποχή ευνοεί το πρώτο κόμμα. Δεν λένε επίσης ότι στις δυτικές χώρες όπου η αποχή ήταν και είναι μεγάλη τίποτε δεν άλλαξε).
Άσε που παρουσιάστηκαν και μερικές αυτοδιοικητικές κινήσεις πολιτών που αρθρώνουν σταθερά έναν απλό αλλά επικίνδυνα ανατρεπτικό πολιτικό λόγο. Δεν χαϊδεύει αυτιά, λέει ξεχασμένες αυτονόητες αλήθειες. Για την κατάρα του τοπικισμού, για το ότι η έλλειψη πόρων δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για την κατασπατάληση των διαθέσιμων χρημάτων, για προστασία του περιβάλλοντος και προκοπή αντί για άγρια ανάπτυξη με «απορροφήσεις» κονδυλίων σε έργα Αβδηριτισμού, για καταπολέμηση της γραφειοκρατίας αντί για fast track, για αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση και κατάργηση του ρουσφετιού. Με τέτοια «λόγια της φωτιάς»,όπως λέει ο στιχουργός, δασκαλεύουν τους οπαδούς της αποχής για συμμετοχή στις εκλογές με ψήφο κατά του κατεστημένου, τραγουδούν στα αυτιά των κοψοχέρηδων «ότι όποιος για το δίκιο δεν παλεύει θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς».
Η κρυφή γοητεία των κεχρισμένων στηρίζεται στην ανασφάλεια και στο αίσθημα συνενοχής των ψηφοφόρων.
Όμως κάτω από τις σημερινές συνθήκες κρίσης, η γοητεία των «κεχρισμένων» ξεθωριάζει, γίνεται αμφίβολη.
Τα κόμματα του κάδρου ταράσσονται και εν μέσω οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής κρίσης, θέτουν φρικτά διλλήματα.
• Ψήφος υπέρ ή κατά του μνημονίου.
Αλήθεια υπάρχει ένας Έλληνας που να είναι υπέρ του μνημονίου; Αν όχι τότε είναι ψευδοδίλλημα για να κρύψει τα πραγματικά αναπάντητα ερωτήματα.
Μετά από 4 κοινοτικά προγράμματα στήριξης, η οικονομική κρίση ξεσκέπασε την ανύπαρκτη οικονομική βάση της ελληνικής οικονομίας, τη σαθρή «ανάπτυξη» μέσω της άκρατης κατανάλωσης με δανεικά, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι; Πως θα βγούμε από την κρίση; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα.
• Επιβράβευση της πολιτικής του κυβερνόντος κόμματος ή εκλογές.
Από τη φύση των αυτοδιοικητικών εκλογών το όποιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι καθοριστικό για τα πολιτικά πράγματα. Ουδέποτε στην Ελλάδα τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών έγιναν αιτία για να πέσει η κυβέρνηση. Έπαιρνε το κάθε κόμμα το «μήνυμα» των εκλογών, το ερμήνευε κατά το δοκούν και δήλωνε ότι θα προσαρμοσθεί σ’ αυτό. Εκεί τελείωνε το πράγμα. Τώρα, νέα ήθη.
Οι «κοψοχέρηδες» που με βαριά καρδιά προσανατολίζονται να ξαναψηφίσουν τα κόμματα της απαξίωσης και οι «απράγμονες» που ετοιμάζονται να πάνε την ημέρα των εκλογών εκδρομή, έχουν την απάντηση και τη λύση.
Σήμερα με τη ψήφο τους μπορούν. Θα τολμήσουν;
Λεωνίδας Γ. Δρανδάκης
Ομότιμος Πολιτικός Μηχανικός
Έβανς 83-85, 71201 Ηράκλειο
Τηλ. 2810283254 e-mail: ldran@tee.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=5298